Cricket in Suriname: we slaan een aardig balletje mee
Parbode
GEPLAATST OP 28 april 2008
Suriname is waarschijnlijk het enige Caricom-land dat geen cricket, maar voetbal als volksport kent. Velen van ons waren of zijn nog steeds niet op de hoogte van het cricketgebeuren in ons land, maar dat wil niet zeggen dat het er nooit heeft bestaan. Want de cricketsport zal dit jaar zijn 120-jarige bestaan in Suriname vieren. We doen het overigens niet slecht, gezien de recente promotie naar de eerste divisie van de Americas World Cricket League.
Omstreeks 1888 namen de immigranten het cricketspel mee uit India. Ze beoefenden de sport vooral in en rondom Nickerie, maar tegelijkertijd waren ook de Guyanezen die in dit gebied woonden vrij actief met die sport bezig. Ook had je in die periode in Paramaribo enkele Engelse huizen waar men aan het spel deed. Raj Narain, voorzitter van de Surinaams Cricket Bond, zegt: “Er waren twee Engelse huizen in Suriname die een wedstrijd onderling gespeeld hadden, en sinds die tijd werd cricket in een georganiseerd verband gespeeld.”
In het begin van de 20ste eeuw kreeg je de eerste echte verenigingen die zich later, in 1937, hebben gebundeld in de Surinaams Cricket Bond. De cricketsport werd niet alleen beoefend in Paramaribo en Nickerie, maar ook in de andere districten met name Sipaliwini, Coronie en Commewijne. In de jaren zestig had Suriname toch wel een zekere plaats in de regio weten te veroveren. Zo hebben zij vaak tegen groten der aarde gespeeld. Narain zegt dat een aantal gelegen velden waarop cricket gespeeld werd nog steeds bestaan, maar natuurlijk overwoekerd zijn. Na een bloeiperiode van enkele tientallen jaren, werd het spel vanaf de jaren zeventig steeds minder gespeeld totdat het bijna verdween.
Die teloorgang van de sport kende verschillende oorzaken. “Het kwam doordat veel mensen rond 1975 en in de jaren tachtig naar Nederland vertrokken. Bovendien had het bestuur van de cricketbond in die tijd niet voorzien in jong talent waardoor de sport doodbloedde”, vertelt Narain. Overal, behalve in Nickerie
“In 2002 waaide er een hele nieuwe wind. We kwamen toen in het bestuur en sinds die tijd hebben we een stop gezet aan die achteruitgang van de cricketsport.” Pas na ruim honderd jaar werd de Surinaams Cricket Bond in 2002 affiliate member van de International Cricket Council (ICC). De affiliated members zijn de zogenaamd laagst geclassificeerde landen. Narain: “Suriname is pas lid van de ICC, dus moeten ze nog bewijzen dat ze kunnen cricketen op een hoge niveau.”
Lid worden van deze overkoepelende organisatie is, volgens Narain, heel belangrijk, omdat er niet alleen middelen vrijkomen, en ze dan ook over de technische knowhow kunnen beschikken , maar het lidland mag dan ook meedoen aan de internationale wedstrijden. Onder de vlag van deze wereldorganisatie nam Suriname in 2004 deel aan een wedstrijd in Panama. “In Panama hebben we alle wedstrijden verloren, maar daar waren we meer om lering te trekken uit zo een toernooi”, zegt Narain.
Gelukkig was dat niet het einde van het opnieuw in leven gekomen Surinaams cricketgebeuren, want hetzelfde toernooi werd weer hier georganiseerd in 2006 en toen won Suriname weldegelijk. Een maand daarna speelden ze in Argentinië in een hogere klasse, waarin ze van Belize wonnen, maar verloren van de andere landen. “Maar door die winst op Belize mocht ons cricketteam blijven in tweede divisie.” Vorige maand bereikte ons land zelfs een treetje hoger op de ladder, door op eigen terrein het toernooi tegen de Bahamas, Panama en Turks en Caicos winnend af te sluiten.
Vanwege die bekendheid kwamen ze in januari 2007 met een schoolproject, waarbij ze nu gaan samenwerken met leerkrachten van het vak lichamelijke opvoeding (L.O.) op verschillende lagere scholen. Ongeveer tweehonderd leerkrachten werden getraind om de cricketsport op de basisscholen te introduceren. Zijn de leerlingen echt geïnteresseerd en willen ze dan verder gaan , dan vangt de bond hen op.
Narain vertelt: “In de jaren tachtig kwam er een stroom Guyanezen naar Suriname en die raakten enorm involved met cricket hier. Eigenlijk hebben die Guyanezen ervoor gezorgd dat de cricketsport niet in Suriname is doodgebloed.” Hij vertelt wel dat cricket een relatief dure sport is omdat een wedstrijd soms vijf dagen kan duren. Narain: “De meeste Caribische landen, wij ook, hebben de zogenaamde batt and bal gespeeld.” Batt and Ball is bijna te vergelijken met cricket, met ongeveer dezelfde regels, maar met een zachte bal . Vóór de jaren zeventig was dit heel erg populair. Ook in Suriname kende iedereen het. ‘Het was goedkoop en je kon het bovendien in zowel de droge als in de regentijd spelen, dus kreeg je in Suriname dat men tijdens de drogetijd ging cricketten en in de regentijd Batt en Ballen.” Zelfs dit spel ging na de jaren tachtig verloren en Narain zegt te merken dat ook Directoraat Sportzaken batt and ball weer tot ontwikkeling wil brengen.
Nu probeert de bond meer Surinamers in de sport te betrekken en naar Narain’s mening zal het wel wat tijd vergen, maar zijn ze op de goede weg. Momenteel is de cricketbond, die nu bestaat uit twintig leden, verdeeld in twee groepen; de senioren en junioren. Er wordt ook in twee groepen gespeeld met name in Nickerie en Paramaribo. Vanwege de grote afstand naar Sipaliwini, heeft de bond weinig controle over het cricketgebeuren daar.
“De afstand tussen Suriname en wereldkampioenschappen is ietsje verder dan de afstand van de Surinaamse Voetbal Bond om de eindronde van de WK te bereiken”, zegt Narain. De Surinaams Cricketbond streeft er nu naar de eindronde van de wereldkampioenschappen in 2015 te halen.
Narain denkt dat binnen de komende tien jaren cricket een belangrijke plaats zal weten te verwerven binnen de Surinaams gemeenschap. “Er bestaat een grote interesse voor de sport. Ik word vrijwel iedere dag gebeld door mensen die er wat meer over willen weten. Ik weet zeker dat de we de hoogte die we hadden in de jaren zestig terug kunnen krijgen.”
Secretaris-generaal Carrington van de Caricom heeft het een keer gezegd: “Als wij willen integreren in de Caricom, dan moeten we de cricketsport ontwikkelen, omdat het niet alleen sport is in het Caribisch gebied maar ook de cultuur en bijna alles draait hier om deze sport.” Daarom wil de bond dan ook de Caricom-jeugdambassadeurs wegwijs maken in haar passie, om zo de cricketsport zoveel als mogelijk onder de jeugd te bevorderen.
Suriname hoort wel en hoort niet bij de Caricom; we spreken een andere taal, hebben een andere geschiedenis en een andere bevolkingssamenstelling. Dan is het juist belangrijk om dat ene wat ons wél kan binden, de sport, te bevorderen.
TEKST & BEELD: Kavita Jiawan
Nu populair
