De trots van Chinese Surinamers
Kraken voor Suriname of China?
Ze wonen al generaties lang in Suriname, maar hoe sterk is hun China-gevoel nog bij de aankomende Olympische Spelen in Beijing? Drie bekende Surinamers met Chinees bloed aan het woord.
Patrick Woei (Spice Quest):
“Ik vind het geweldig dat de Spelen in Beijing worden georganiseerd. Het is niet makkelijk om genomineerd te worden door het Olympisch Comité. Ze zijn heel streng met checken of een land wel geschikt is. Suriname heeft niet de kennis en infrastructuur om een dergelijk evenement te organiseren. Dat de Spelen nu in China worden georganiseerd, bewijst dat het land een bepaald niveau heeft. “Ik behoor nu via mijn vaders kant tot de derde en via mijn moeders kant tot de zesde generatie Chinezen in Suriname. Ik beschouw China dan ook niet meer als mijn moederland, maar als een interessant boek. Een boek dat ik niet meer neer wil leggen zodra ik het eenmaal heb opgepakt. Wanneer er Surinamers meedoen aan de Spelen support ik hen ook meer dan de Chinezen, maar dat neemt niet weg dat ik heel erg trots ben op wat China heeft bereikt.
“Dat sommige regeringsleiders afwezig zullen zijn bij de opening van de Spelen, snap ik niet. Het is maar een spelletje. De Chinezen hebben al duizenden jaren ervaring in de politiek en veranderingen kosten nu eenmaal tijd. Als het niet in deze generatie gebeurt, gebeurt het wel onder de volgende.”
Micle Fung (Soeng Ngie & Co):
“Ik ben erg trots op China. Het is een opkomend land en met het organiseren van de Spelen krijgen ze een kans te laten zien wat ze kunnen. China krijgt zo meer bekendheid en wordt ook verplicht om haar blik op het Westen te richten. Het was natuurlijk vroeger communistisch en wordt waarschijnlijk binnen niet afzienbare tijd een wereldmacht. Het is belangrijk dat onder andere de mensenrechtenschendingen de aandacht krijgen.
“Ik zie mezelf als een rasechte Surinamer. Met een Chinese achtergrond. Ik ben de derde generatie van onze familie hier en het gevoel voor China zakt voor een deel af. Ik heb China een paar keer bezocht, ook omdat we er zaken mee doen. De mensen daar zijn heel harde werkers, maar Suriname is mijn land. Ik zal de Surinaamse sporters altijd veel harder toejuichen dan de Chinezen.
“Ik ben het niet eens met de boycot van de opening van de Spelen door regeringsleiders. Sport heeft niets te maken met politiek en daarom moeten de leiders zich ook niet met de Spelen bemoeien. Veel van de landen die boycotten moeten ook eerst maar eens in eigen huis kijken, voor ze met een beschuldigende vinger naar China wijzen.”
Carmen Tjin a Djie (Bakkerij Hollandia):
“China is niet zomaar uitgekozen om de Olympische Spelen van 2008 te organiseren. De regels die voor China zijn gehanteerd, zijn dezelfde als die voor andere landen in voorgaande edities van de Spelen. Er zou dus eigenlijk geen vuiltje aan de lucht moeten zijn. Als mensen kritiek hebben op het regime, waarom hebben ze deze dan niet geuit tijdens de selectieperiode? Achteraf is iedereen aan het schreeuwen en heeft iedereen commentaar. Ik ben het dan ook niet eens met de boycot van een aantal regeringsleiders. Zij hebben ook een stem gehad en hebben toen hun mond gehouden.
“Ik voel me een echte Surinamer en mijn supportergevoel is dan ook veel sterker bij Surinaamse sporters dan bij de Chinezen. Ik ben volledig geïntegreerd hier. Wel ben ik actief bezig binnen Chinese groepen in Suriname, maar dit is vooral om de integratie van hen te bevorderen. Ik ben trots op China dat zij de Spelen binnen hebben gehaald. Het wordt internationaal bepaald en je komt er niet zomaar voor in aanmerking. Er wordt een strenge selectienorm gehanteerd. Maar verder ben ik een echte Surinamer.”
Auteur: Suzan Nuijen