Man verziekt geestelijke atmosfeer
Een eigenaardig gevoel maakt zich van mij meester, wanneer twee mannelijke vertegenwoordigers van kerkelijke groeperingen op televisie spreken over een verziekte geestelijke atmosfeer boven het Suriname van de laatste jaren. ‘Onze’ man zal mij dit wellicht kwalijk nemen, maar het volgende moet gezegd worden, en zal hem zeker in het kruis tasten.
Spijtig herinner ik mij iets over het schilderij Guernica. Met dit doek heeft Pablo Picasso in 1937 op de voor hem kenmerkende wijze een verschrikkelijke, onmenselijke Spaanse burgeroorlog uitgebeeld. Wanneer Duitse officieren later tijdens de tweede wereldoorlog zijn atelier in Parijs binnendringen en het kunstwerk zien, vragen zij lichtspottend-bewonderend: ‘Das haben Sie gemacht?’ (dit heeft ú gemaakt?). Waarop Picasso gevat antwoordt: ‘Nein, das haben Sié gemacht!’ (nee, dat hebben jullie gedaan!’).
Dit voorbeeld is ook van toepassing op de Surinaamse man die met een opgestoken vingertje de verziekte geestelijke atmosfeer in ons land veroordeelt. Want wie heeft veelal zélf die disharmonische leefsfeer veroorzaakt, bij mijn weten reeds ettelijke lange jaren lang? Juist ja, diezelfde man!
1. Veel te vaak heeft onze man, gelijk zijn trouwe viervoeter, op zijn dooie gemak ons aller openbare ruimte bespat. Ammoniakdamp riekt, terwijl een toevallige passant spontaan op de vlucht slaat.
2. Onze man hóeft niet te deugen. Zulks heeft de mannelijke maatschappij hem blijkbaar geleerd: de stoere man die zijn bij wet verboden marihuana of een blaka djonko paft. Of zich schaamteloos ineen stamkroeg bezat: red, blue of white label, al naar gelang het geldsbedrag in de broekzak.
3. Oh, die ruzies wanneer de aankomend vader, stoned of stomdronken, wreed op de hoogzwangere buik intrapt… Correctie: vrouwlief soms iets te hard klapt.
4. Incestcijfers spreken een incidenteel karakter tegen. Daar gaat de man ’n stapje verder en is het een bloedeigen of aangenomen kind van willekeurig geslacht, wiens rechten hij vertrapt.
5. Hoe zit het met de rijzige man die via mijn erf een naburig leeg stuk land opzoekt, en prompt hurkt in het gras.Een auto vol collega’s wacht netjes (niet voor mijn deur) op straat. Verbaasd zie ik door mijn keukenraam de lomperik gaan. Een brede, schaamteloze smile achteraf verduidelijkt: ‘mammie, grote boodschap’.
6. En als spermatozoïden na zijn ‘zonder-condoom-is-lekkerder’-ritueel de eicel aantreffen en na negen maanden een kindje kraait, hoor je steevast een ijskoud ‘it wasn’t me’.
7. Ander scenario: het kind wordt wel door hem bij het CBB erkend, maar verder niet verzorgd. Waarschijnlijk is hij zelf nog een moederskindje, of hij heeft wel wat beters te doen met zijn geld.
8. De werkvloer kent vooral de man die gewetenloos zijn medewerkers manipuleert. Het opdoemend gevaar van een vrouwelijke slimmerik vol kersvers-uit-schoolbanken-enthousiasme, moet zo snel mogelijk de kop in gedrukt worden. Deze potentiële dreiging voor zijn eigen status moet geweerd worden!
9. En hoe zit het met de stille ‘captain of industry’ die al golfend eigenhandig de consumentenprijzen bepaalt?
10. Neen, ik waag mij niet aan de intriges rond zo’n figuur. De enige man die ik dagelijks zie is de taxichauffeur. En ook hier wringt de schoen. Want al zeg ik nee, nog zal hij mij zwaar irritant achterna lopen, de rechtervoet tussen mijn voordeur. De bewuste taxichauffeur heeft het geweten dat ik niet in natura betaal!
De lijst vult zich vanzelf aan, want ik hoor pikante verhalen over de man die een sollicitante liefst horizontaal ondervraagt. En over de zoveelste man die in een steegje parkeert omdat hij naar zijn buiten snakt. Van de gladde ex-hoofdredacteur die mij tot secretaresse wilde bombarderen en na mijn reactie (uit schrik) van zijn stokje ging, tot de geschifte opvolger die dagelijks met verve het scheldrecord van een viswijf verbrak. Bah! Of over onze man die zijn leuke, lange, vette locks nooit en te nimmer wast. Dubbel bah!
Beste man, een sociaal atmosfeer vol onbehagen heeft u zelf in de hand. Hij schiep u naar Zijn evenbeeld, beziet eens toch uw spiegelbeeld?
Dit vitale vrouwtje zal zolang maar haar eigen mannetje staan.
Autheur: Signa Vianen
Beeld: Pablo Picasso