Pa Sem
Precies een maand na het overlijden van Willem Symor, beter bekend als Pa Sem, werd in de Bijlmer opnieuw de ramp herdacht. Zestien jaar geleden is het inmiddels dat het toestel van El Al op zondag 4 oktober zijn rampvlucht maakte, en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de herdenking bij ‘de boom die alles zag’ de laatste jaren bar weinig belangstellenden trok. Het zal er ook mee te maken hebben dat de Bijlmer van toen niet meer de Bijlmer van nu is. Met de sloop van de karakteristieke honingraatflats zijn ook veel van de toenmalige bewoners naar elders verdwenen.
Ook Pa Sem, de man die de Bijlmerramp letterlijk en figuurlijk zijn gezicht gaf, woonde al weer een tijdje in Paramaribo. Dat hij in Amsterdam nog niet vergeten was, bleek uit de stukken in de kranten na zijn overlijden. Elke ramp heeft zijn held nodig en Pa Sem werd de held van de Bijlmerramp, door met gevaar voor eigen leven een Antilliaanse jongen uit de vlammenzee te redden. In de afgelopen weken werden door verschillende media pogingen ondernomen deze Reinaldo op te sporen, maar hij – ook hij – was spoorloos verdwenen. Dat was jammer, want het zou interessant zijn geweest om te weten wat hij gedaan had met het leven dat hem voor de tweede maal was geschonken.
De dood van Pa Sem schonk nieuw leven aan de herdenking van dit jaar, die met ruim tweehonderd aanwezigen opvallend goed bezocht was. Het zal te maken hebben met de publiciteit van de afgelopen maand, en de wens nog eenmaal eer te brengen aan Willem Symor, van wie we verder eigenlijk nooit veel meer te weten zijn gekomen dan dat hij voor de ramp de drijvende kracht was achter jeugdhonk Het Groentje in de flat Groeneveen en na de ramp werd onderscheiden met de zilveren erepenning van de stad Amsterdam en de zilveren erepenning voor menslievend hulpbetoon van de Staat der Nederlanden. En af en toe verscheen er een interview waarin hij vertelde over de moeizame genezing van zijn brandwonden.
Dat is welbeschouwd nogal mager, en daarom is het goed dat er een comité onder leiding van Chas Warning aan de slag is gegaan om de herinnering aan Pa Sem, en daarmee de herinnering aan de Bijlmerramp, levend te houden. Kunstenaar Erwin de Vries, voor medische behandeling even residerend in Amsterdam, is meteen aan het werk gegaan. Hij heeft een borstbeeld vervaardigd dat, als de benodigde vijftigduizend euro is ingezameld, in brons zal worden gegoten en een plek krijgt bij het monument in de Bijlmer. Zo zal naast de boom die alles zag ook een beeld verrijzen van de man die alles zag. En dat is met de vervagende herinnering aan die rampzalige zondagavond in 1992 geen overbodige luxe.
De auteur is journalist bij het Amsterdamse dagblad
Het Parool
Nu populair
