Aan de Stamtafel, 24
Eén ding is overal in Suriname gelijk. Van de chique terrassen tot bij omu Sneysi op de stoep. Na werktijd, wanneer het licht verandert en de rust in de mensen weerkeert, gaan de djogo’s open en wordt er tori gepraat. Parbode luistert mee… Heb jij al eentje in je tuin? Een schotel? Nee, een billboard! O ja, op elke hoek! Wat levert dat op? 150 srd per maand Per stuk? Uiteraard, ik geef het niet weg! Dat vraag ik me af… Hoezo? Je krijgt advertentiebureau tarief Ja, en? Die houden dus het grootste deel Maar die doen ook al het werk… Maar het staat in jouw tuin! Daar zit wat in Je moet zelf met die adverteerders dealen Wat betalen die dan? 150 euro per maand… WAT?? Ai Brada, vier keer zo veel! Da’s niet eerlijk! Maar ze doen toch ook al het werk? Zo veel is dat nu ook weer niet! Nee… En het blijft mijn tuin! Dat klopt… Ik ga zelf een adverteerder zoeken Dat kan nooit moeilijk zijn Had ik bijna ruzie met buurman gehad voor 150 srd Ruzie met je buurman? Ja, vanwege die billboards… Ze staan toch op jouw grond? Ja, maar ze belemmeren zijn inkijk… Je bedoelt uitzicht Nee, zijn inkijk! Waarom wil ie dat mensen naar binnen kijken? Niet in zijn huis, in zijn tuin! Wat is daar dan te zien? Zíjn billboards… Juist, da’s lastig! Maar morgen zijn ze van mij… Hoezo? Hij verhuurt aan diezelfde advertentieboer… En daar doe je niks voor? Toch wel! Wat dan? Ruzie met de buurman maken bijvoorbeeld… Waarom? Die zet zijn billboard voor de mijne…J