Brieven van lezers
Open brief
Geachte heer Venetiaan,
Bedankt dat u de moeite neemt om mijn brief te lezen, want dat betekent dat u aandacht heeft voor mij. En wie is er niet blij met een beetje aandacht, nietwaar? Alhoewel… Soms kan er sprake zijn van teveel aandacht. Daar worden mensen ziek van meneer Venetiaan!
Meneer Venetiaan, u heeft een groot stuk grondgebied die volgens een door Den Uyl getekende verklaring aan Suriname toebehoorde, via het VN-tribunaal dat zich bezighoudt met de Conventie op het Zeerecht, verkwanseld aan Guyana. We zijn daarmee 15 miljard vaten olie kwijtgeraakt. U als president van de natie moet juist waken over ons grondgebied. Hoe wilt u dit goedpraten?
‘De zaak heeft mijn aandacht.’
Meneer Venetiaan, om de economische macht van de Hindostanen te breken en om de verkiezingen te winnen, importeert u op grote schaal Chinezen. Terwijl geboren Surinamers huilen om een stuk grond, terwijl Surinaamse studenten in districten om 4 uur in de ochtend al van huis moeten, omdat ze geen huisvesting in de stad hebben, en terwijl geboren en getogen Surinamers geen woningen hebben en huizen moeten kraken, waar ze ook nog eens hardhandig uitgezet worden, krijgen de Chinezen direct grond, woning, winkel en ook nog eens stemrecht. Ze spreken geen woord Surinaams, ze kijken neer op ons, hun houtkapbedrijven richten een ware ravage aan in onze binnenlanden, ze besteden al hun kapitaal om producten uit China te halen en niet uit het Caricom-gebied, waardoor er sprake is van kapitaalvlucht en de goederen van Chinese makelij zijn ook nog eens van een kwaliteit om te huilen, maar u grijpt niet in. De Chinezen krijgen alles, terwijl geboren Surinamers niet eens een stuk grond kunnen bemachtigen. Wat heeft u hierover te zeggen?
‘De zaak heeft de aandacht van de regering.’
Meneer Venetiaan, het Lawa-gebied is overstroomd door goudzoekers uit buurlanden, die illegaal onze rijkdommen wegvoeren en ook nog eens kwik gebruiken voor de goudwinning, waardoor onze bodem, wateren, flora en fauna tot in het verre nageslacht vervuild blijven met zware, giftige metalen. In een normaal land moet de regering ingrijpen, desnoods met militair geweld, om land en rijkdommen te verdedigen. Maar u doet niets, ondanks dat er in het Lawa-gebied Surinaamse militairen gelegerd zijn. Uw commentaar graag!
‘Ik kan u verzekeren dat de zaak mijn aandacht heeft.’
Meneer Venetiaan, kort geleden is een belangrijk project van start gegaan in het belang van Suriname. Tot verbijstering van allen, ging dit gepaard met het spelen van het Chinese Volkslied. Ik vind dit een klap in het gezicht van ALLE Surinamers, ook van helden die er niet meer zijn, maar die gestreden hebben voor Suriname, zoals Kwakoe, Adhin, Pengel, De Kom… Worden we een tweede Tibet?
‘De zaak heeft mijn aandacht.’
Meneer Venetiaan, de weg richting Saramacca en Coppenamepunt is verschrikkelijk. Hij lijkt op een maanlandschap, vol met kraters en kuilen. Als u zwanger bent, dan moet u er niet over rijden, want ik verzeker u dat de bevalling te snel zal gaan. Mensen met een kunstgebit kunnen niet eens van de weg gebruik maken, want het is geen gezicht als je gebit eerder op de plaats van bestemming is dan jijzelf. Over het algemeen liggen de wegen er zo bedroevend bij, dat in Suriname links verkeer geldt, maar iedereen rechts rijdt. Denkt u hier ooit iets aan te doen?
‘De zaak heeft mijn volledige aandacht!’
Meneer Venetiaan, op elke vraag volgt al 20 jaar een standaardantwoord van u. Als u net zoveel daadkracht en hersenen had gehad, als aandacht, dan was Suriname nu een paradijs. Maar ik kan u nu al beloven dat het electoraat aandacht heeft voor uw landverraad, maar ook voor uw persoonlijke pajong waaier, redi musu, de heer Sardjoe. Bij de komende verkiezingen zult u het merken. Ik dank u voor uw aandacht!
radjindre ramdhani
zoetermeer
Dierenleed
Aangezien ik een trouwe lezer van Parbode ben, heb ik mij zeer gestoord aan het artikel op pagina 37 van editienummer 25, waarin wordt gesuggereerd dat Surinamers hondenbeulen zijn. Ik citeer: ‘….schudt het heen en weer en gooit het dan op de Kwattaweg waar de auto’s voorbij razen….’, ‘….dit is een vreselijk maar helaas niet ongewoon beeld in Suriname….’.
Deze zin suggereert dat wij Surinamers te pas en te onpas, ons bezig houden met deze praktijken. Ik onderken, we zijn misschien niet de mensen die 3 maal daags eten voor onze honden brengen, ze elke maand naar de dierenarts brengen, halsbanden voor ze kopen etc. etc. Maar ik accepteer het niet, dat hier de indruk wordt gewekt dat wij honden op straat gooien voor de lol. U wordt verzocht in het vervolg uw zinnen met de nodige voorzichtigheid te formuleren.
Derrick landbrug
Paramaribo
Noot van de redactie:
Wat in het bewuste artikel is aangehaald is helaas geen zeldzaam verschijnsel in ons land. Dat wil echter niet zeggen dat er geen Surinamers zijn die hart voor dieren hebben. Dat de redactie van Parbode dit ook beseft, blijkt wel uit het feit dat iedere maand vertederende verhalen worden opgetekend in de rubriek Mati.
Vliegramp
Ik wilde even reageren op jullie artikelen in het meinummer van Parbode over de vliegramp. In een interview met Jerrel van Embricqs geeft hij af op Ronnie Brunswijk. Dit is echter helemaal tegenstrijdig met de verklaringen die Van Embricqs aflegde op zaterdag 5 april, in een interview met Steven van Frederikslust op Radio 10. Hij vertelde in dat interview juist dat hij Brunswijk waardeerde voor de hulp die hij had aangeboden. Van Frederikslust heeft Van Embricqs tot niets gedwongen, hij heeft de verklaringen helemaal uit vrije wil gedaan. Misschien kunt u Van Frederikslust een kopie van het interview vragen en dit zelf nagaan, omdat uw blad op deze manier wel erg ongeloofwaardig overkomt.
Ik was overigens tevreden over de manier waarop Radio 10 over de ramp verslag deed. Zij kwamen met nieuws zodra er iets bekend was. Ik kan mij voorstellen dat je niet direct alles naar buiten brengt omdat je eerst nagaat in hoeverre zaken kloppen. Verder hoef ik geen beelden te zien van rouwende familieleden om met ze mee te leven. Ik zou het niet leuk vinden dat als ik huilde om een verloren geliefde er een camera op mij gericht werd.
graciella koenraadt-polsbroek
Paramaribo