Bijna 1500 hectare gebruikte grond, 130 man personeel en een omzet van 7 tot 8 miljoen US dollar per jaar. Met deze cijfers is het rijstbedrijf van Imro Manglie de allergrootste van Suriname. Deze dagen, met een explosief hoge rijstprijs, zijn voor de grote rijstbedrijven vooral gunstig. Ook voor Manglie. Het is voor hem een tijd van grote investeringen én van meer winst.
De regen komt met bakken uit de hemel. Eigenlijk moet er vandaag nog worden geoogst, maar het slechte weer zorgt alweer voor een verloren dag op het land. “Op deze manier kunnen we niet goed werken, want dan gaan de machines kapot”, legt Manglie uit. Maar hierdoor raakt hij niet in paniek. ‘Dan draaien de machines volgende week maar wat harder’, lijkt hij te denken.
Bij de oprijlaan van zijn fabriek in Nickerie staan de auto’s keurig naast elkaar geparkeerd. Alle met de neus netjes naar voren, precies zoals de grote baas dat wil. Zittend op de veranda in zijn geruite blouse en met een witte helm waarop zijn naam pronkt, vertelt hij hoe zijn bedrijf zo groot is geworden. “Tegenwoordig rijden er dagelijks vijftien vrachtwagens op en neer om al de rijst van het land in Nickerie naar de stad te brengen.” Zoveel wagens zijn er ook wel nodig om de 6000 ton rijst die hij halfjaarlijks produceert in de winkels te krijgen. Het lijkt voor hem de normaalste zaak van de wereld.
Leningen
Het is nu bijna niet meer denkbaar, maar ook Manglie is ooit klein begonnen. Hij startte veertig jaar geleden met zijn bedrijf als kleine rijstboer. Zijn vader was al actief in deze sector en dit heeft hem gestimuleerd om hier zijn beroep van te maken. “Ik ben ook gewoon begonnen met leningen bij de bank, hoor. Eerst had ik alleen een drogerij, een paar jaar later kon ik pas een pellerij gaan bouwen”, legt hij uit. “Met planten ben ik pas vijftien jaar geleden gestart. Nu draaien de machines iedere dag van half acht ’s ochtends tot half zes ’s avonds.”
Het grootste deel van zijn productie wordt verkocht in Paramaribo, de rest wordt geëxporteerd naar het buitenland. In landen als Portugal, Jamaica, Barbados en Nederland staat de rijst afkomstig van zijn velden, dagelijks gekookt op tafel. “Ik kies voor degene die de hoogste prijs biedt, maar betrouwbaarheid is natuurlijk ook belangrijk.” Volgens Manglie is er nog geen reden om de grenzen dicht te gooien en niet meer te exporteren. “De overheid heeft wel invloed op het exportbeleid. Dat moet ook hè. Het kan niet dat je zoveel uitvoert dat er in het land geen eten meer is. Dan heb je dollars in je handen, maar heeft het volk geen eten. Er is in Suriname absoluut geen sprake van een voedselcrisis. We hebben nog voldoende rijst om aan het buitenland te leveren. Er is meer voorraad dan we in het land nodig hebben.”
Kettingreactie
De explosieve stijging van de rijstprijs de afgelopen maanden heeft voor Manglie geen ingrijpende gevolgen. “Voor het land en het bedrijf is het juist goed, maar voor de bevolking is het inderdaad minder gunstig. Het probleem is dat alle prijzen op dit moment stijgen. Zo zijn de olieprijzen gestegen waardoor de import en vrachten weer duurder worden. Het is een soort kettingreactie. Ook de lonen moeten worden verhoogd. Daar zijn we op dit moment mee bezig. Maar de prijsstijging betekent wel meer inkomsten in het land. En als landbouwers meer verdienen, kunnen ze meer investeren en is er een hogere productie. Dus stijgt onze winst.”
Navin, de twintigjarige zoon van Manglie, is nu onderdirecteur en de mogelijke opvolger in zijn bedrijf. Volgens hem is zijn vader nog altijd de goedkoopste op de markt. “We moeten natuurlijk ook meedoen, maar willen het rustig verhogen. Het moet niet direct te duur worden voor mensen. Dus zijn we nog steeds de goedkoopste van allemaal”, legt hij uit. Inmiddels heeft Manglie zijn prijzen verlaagd, hoewel dit minimaal is vergeleken met de prijsstijging die zijn rijst een aantal maanden geleden doormaakte. Zo kostte zijn 10 kilo Semi Super vorige week 30,50 srd, nu betaal je 29,50 srd. Drie maanden geleden was dit maar 13 srd. Ook de prijs van 10 kg Breuk III daalde met een miniem bedrag van 1,50 srd. De oude prijs bedroeg 11 srd, nu betaal je nog steeds 26 srd. De prijzen van Super zijn de afgelopen weken zelfs gelijk gebleven. Deze cijfers werden op 27 mei gepubliceerd in Dagblad Suriname.
Toekomst
Naast zijn rijstbedrijf in Suriname heeft Manglie ook nog een overslagsilo ‘De Sluis’ voor cacao in Zaandam, Nederland. Maar hier houdt het voor hem niet op. Deze rijstboer heeft nog grootse plannen voor de toekomst. “We gaan verschrikkelijk veel grote investeringen doen de komende jaren. Zo komt er bijvoorbeeld een nieuwe fabriek op Waterloo, dit wordt een drogerij met silo’s.” Daarnaast heeft Manglie ook nog stukken grond die niet gebruikt worden voor rijstbouw. Hij is op dit moment bezig om deze in gebruik te nemen. “Mijn vader denkt niet alleen aan inkomsten en geld, maar hij denkt ook aan investeringen en onderhoud. Andere rijstbedrijven doen dat vaak niet. Die denken nu, nu, nu. Mijn vader denkt ook op lange termijn”, aldus zijn trotse zoon.
ASTRID KROON
Nu populair
