Vanochtend werd ik wakker en besefte opeens dat ik eigenlijk niets meer van het leven begrijp. Dat ik er nooit iets van heb begrepen, dat niemand op aarde er werkelijk iets van begrijpt, en dat er ook helemaal niets en geen mallemoer van te begrijpen valt.
Gealarmeerd door deze ontdekking belde ik een vriendin en ex-geliefde, die mij gretig aanhoorde en zonder een spoor van ironie zei: ‘Welkom bij de club van Niet-Begrijpers, mannetje’.
Zonder nog te willen begrijpen wat ze precies bedoelde, moest ik ons gesprek stoppen, omdat mijn oog werd getrokken door mijn nieuwe huisgenoot, genaamd Norbert Gonzales, een Mexicaanse muis die twee maanden geleden onaangekondigd bij mij was komen logeren. Ik had geprobeerd hem met rattengif te verdelgen, maar hij liet alle roze korrels onaangeroerd en trapte ook niet in de muizenval met heerlijke blokjes kaas en hotdogworstjes.
Deze arrogante muis Norbert keek mij steeds met slimme pretoogjes aan en geloof me of niet: er was communicatie tussen ons. Als ik hem zijn gang liet gaan en duidelijk liet blijken dat ik hem best kon dulden, dan durfde hij heel dichtbij te komen en begon mij te begluren. Bij wat ik ook maar aan het doen was op elk willekeurig moment, alsof hij mij wetenschappelijk wilde bestuderen. Vermoedelijk studeerde hij menswetenschappen aan de Mexicaanse Muizen Universiteit en deed hij hier in Suriname onderzoek.
Eens had een andere vriendin, eveneens een ex-geliefde, op een wandeltocht zonder professionele gids nabij de Guyanese grens, vastgesteld dat wij verdwaald waren en mij lichtelijk geërgerd toegeroepen: ‘Be a man; not a mouse’. Sindsdien intrigeren muizen mij enorm, zodat het begrijpelijk is dat ik geen kat in huis haalde toen deze Mexicaanse muis Norbert in mijn leven kwam en hij zelfs een hoogzwanger vrouwtje het huis in smokkelde, Juanita genaamd, dat kort daarna beviel van maar liefst negen schattige muisjes.
Het zou wreed van mij zijn als ik me niet over deze muizenlevens zou willen ontfermen en ik voelde intuïtief aan dat Norbert en Juanita in mijn huis beland waren om mij een belangrijke boodschap te brengen, die verregaande betekenis zou hebben voor de rest van mijn leven op deze blauwe planeet.
Toen ik deze gedachten onlangs wilde delen met mijn broer en zijn echtgenote, gaven zij mij allebei in woord en gebaar te kennen dat ik psychologische hulp nodig had, omdat zij vonden dat ik mij op een volstrekt ongezonde wijze had vereenzelvigd met het lot van muizen. Mijn broer sprak zelfs van een ernstige identiteitscrisis en meende dat ik met deze aandoening wel het Guinness Book of Records zou kunnen halen.
Dan was er ook nog mijn dienst, die mij voor de keus stelde: of die muizen weg, of zij weg. Zij stond al klaar met nieuwe verdelgingsmiddelen en een elektronische muizenvernietiger, een apparaat dat geluidstrillingen voortbracht waar het zenuwstelsel van een muis niet tegen is bestand. Tot mijn verbijstering wekte haar gedrag mijn woede op en verzocht ik haar om dan maar liever weg te blijven, totdat Norbert, Juanita en familie zouden zijn verdwenen.
Ondertussen werd ik steeds meer geplaagd door bespiegelingen over de zin van het menselijk bestaan, gezien in relatie tot het leven van een muis en wist ik beslag te leggen op twee geillustreerde boekwerken over verschillende muizensoorten op aarde. Het bleef mij intrigeren dat Norbert en Juanita zo menselijk waren, vooral toen ik getuige was van hun verhuizing van de eerste naar de tweede verdieping van mijn woning, nadat er op het erf een kat van de buren was gesignaleerd.
(wordt vervolgd)
Nu populair
