Tante Esselien van Doornegat is een bekende verschijning in Suriname en Nederland. Wekelijks ontvangt ze bij ‘Raymann is Laat’ beroemdheden, die ze liefdevol over de knie legt. Regelmatig vertelt ze over haar man Rudie en haar zeven kinderen van acht verschillende vaders. Parbode wist één van deze kinderen in Suriname te traceren. Hij is bereid om zijn gedachten, opgetekend in brieven aan zijn moeder, met onze lezers te delen.
Lieve Ma,
Ik weet dat u er geen prijs op stelt om zo door uw buitenkinderen te worden aangesproken, zeker niet in het openbaar, en ik beloof u dan ook dat ik er geen gewoonte van ga maken. Het blijft onder ons en beperkt tot deze pagina. Aangezien er geen schaars geklede dames in Parbode staan en ook geen winnende lottocombinaties of de uitslagen van de zangvogelbond, lijkt de kans mij vrij klein dat Rudie überhaupt van het bestaan van dit blad af weet. Van die kant hoeft u dus ook geen hoofdpijn te verwachten.
Ik hoor u op de televisie regelmatig beweren dat u zeven kinderen hebt van acht verschillende vaders. Natuurlijk wil ik mijn moeder niet tegenspreken, maar waarschijnlijk bent u vergeten dat die ene Jan-Piet eigenlijk een Jan en een Piet waren. De twee TRIS-militairen die u op een zwoele avond halverwege de jaren zestig, samen met hun dienstmaat Klaas, eerst een overheerlijke heri heri voorschotelde en vervolgens kennis liet maken met de warmbloedige onstuimige natuur die de Van Doornegats zo eigen is. Het toetje dat negen maanden later volgde was weliswaar niet de bedoeling. Maar ach, die soldaten waren al weg en Rudie vond het wel logisch dat het kind een beetje licht was omdat u net een baan had gevonden bij Witboi.
We spreken elkaar zelden en wellicht vraagt u zich af waarom ik nu opeens contact zoek. Nee, ik hoef geen geld, al begrijp ik dat het u erg goed gaat daar aan de overkant. Ik zeg ook niet dat het geen pinaren is in Suriname. Die picolet van 4.000 euro die Rudie me vorig jaar tijdens jullie bezoek cadeau deed heeft de kerst dan ook niet gehaald. Eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom ze zo veel geld aan die vogels uitgeven. Veel vlees zat er niet aan en een simpele Sranan Fowru smaakt een stuk beter.
Nee, de reden dat ik u schrijf heeft te maken met uw huidige status. Door uw optredens in dat programma van meneer Raymann bent u een echte beroemdheid geworden. Bij de weg: het schijnt dat meneer Raymann een vergoeding verwacht omdat zijn programma hier wordt uitgezonden. Kunt u die bounty uitleggen dat we daar niet aan beginnen; Suriname en uitzendrechten is een moeilijk ding. Moni no de en hij moet al lang blij zijn dat men hier naar hem wil kijken. Misschien dat die bakra’s betalen voor zijn grappen maar dat boeken ze uiteraard weg als verdragsmiddelen, waardoor de Surinaamse bevolking voor de zoveelste keer het kind van de rekening is en ons het lachen logischerwijs weer vergaat.
Ondertussen bent u echter een fenomeen geworden, een icoon. Hier in Suriname zijn we zo trots op u dat er een gevoel is ontstaan dat u samen met mevrouw Liesbeth tot moeder aller Surinamers heeft gemaakt. Aangezien u niet op een kind meer of minder kijkt, denk ik dat u het een mooie gedachte vindt. Nu is ook nog eens bekend geworden dat Barack Obama zich versprak tijdens het afleggen van zijn eed. Omdat hij zich op dat moment realiseerde dat er in zijn nieuwe functie misschien wel een uitnodiging zou komen voor uw programma. In gedachten stond hij wie is je vader en wie is je moeder te beantwoorden en was even vergeten wat hij ook al weer kwam doen. Geen drama natuurlijk, maar het bewijst wel hoe er in de wereld tegen u aan wordt gekeken.
Het bracht ons hier in Suriname op een idee. Zoals u misschien weet zijn er in 2010 verkiezingen en, laten we eerlijk zijn, politiek en Suriname is geen gelukkig huwelijk. Leuk dat die Amerikanen nu dolblij zijn met hun gekleurde president. Maar wij weten al decennia dat het geen garantie voor succes is. Integendeel, moet ik er helaas bij zeggen. Onze politici zijn in het gunstigste geval incapabel en hoogbejaard en tegenwoordig lijken voor het lidmaatschap van de DNA een strafblad en de zwarte band karate tot de voorwaarden te behoren. Met uitzondering van de zich zelf verrijkende, zogenaamd democratisch gekozen pluche klevers is natuurlijk niemand in het land blij met de aanstaande verkiezingen. Het wordt weer veel geblaat met loze beloften en daar heeft het Surinaamse volk nu echt genoeg van. Wij willen ook verandering. Yes, we want! Vandaar dat de zwijgende meerderheid heeft bedacht om u vlak voor de verkiezingen naar Suriname te laten komen. Als ongebonden electoraat hebben we namelijk afgesproken eensgezind, unaniem en massaal de bestaande partijen te negeren en tijdens de vrije en geheime verkiezingen maar een persoon als kandidaat te accepteren, onder het motto: ‘Neks no stress, tante Es voor Pres!’
We kunnen uiteraard begrijpen dat u er even over na wil denken en daarom zal ik u dan ook tot de verkiezingen maandelijks op de hoogte houden van de politieke en sociale situatie in het land. Tot dan ga het u goed en hoop ik dat u en Rudie een goede gezondheid genieten. Wan bigi bosi en brasa van uw toegenegen zoon,
Jan-Piet-Klaas van Doornegat
Nu populair
