Het mysterie (5)
Mijn slapeloosheid nam de afgelopen weken zienderogen toe. Daarbij daalde mijn eetlust tot het niveau van dagelijks niet meer dan een puntbroodje met hete pindakaas en een sinaasappel, en verder een kinderportie roti met kip en drie soorten groenten. Ik moest een Grote Beslissing nemen, of anders zou mijn leven in het teken blijven staan van een stelletje maffe Mexicaanse muizen, oftewel Norbert en Juanita Gonzales & kroost van negen muizenmeisjes.
Stel je eens voor dat het jou zou overkomen, dat je in je eigen huis geterroriseerd zou worden door muizen die intelligenter blijken te zijn dan de meeste mensen die je ooit hebt ontmoet, inclusief jezelf. Als jij ook een Norbert en Juanita Gonzales in huis zou hebben en zou ervaren dat zij de hele omgeving naar hun hand weten te zetten, zodat zelfs Braziliaanse bijen, de grietjebie Roy, de goedige straathond Boris de Boef en de glazenwasser Zoef Zoef voor hun karretje worden gespannen, dan heb je een Groot Probleem, brada; een Ego Probleem…
En zover was het met mij gekomen, ik durf het te bekennen. Ik kon gewoon niet langer verdragen dat ik niet meer de baas in mijn eigen huis kon zijn. De wijze raad van tante Gusta bleef in mijn oren nagonzen: ‘Als je last hebt van muizen, dan moet je maar denken dat je een kat bent.’ Maar helaas voor mijn lieve tante Gus, ik kon me niet zozeer in een kat verplaatsen, dat ik daarmee ook Norbert en gezinnetje kon verdrijven. Zodat er maar een uitweg over bleef, de enige oplossing van mijn al maanden slepende Grote Dilemma: Ik moest verhuizen, punt uit. En als vrienden en vriendinnen zouden vragen waarom ik toch zo opeens wilde verhuizen, dan moest ik maar smoezen verzinnen. Want wie zou mij voor vol aanzien, zeg zelf, wanneer ik de eigenlijke waarheid zou opbiechten? Namelijk dat ik vanwege een muizenplaag van woonplek wilde veranderen? Ze zouden toch allemaal voorstellen die muizen te verdelgen, desnoods met diverse soorten gif, zoals overal verkrijgbaar, bij elke Chinese winkel bovendien. Je hoefde er toch niet voor naar een apotheek. Maar hoe kon ik mijn gezicht redden als ik zou beweren dat ik niet bij machte ben om schattige muizen moedwillig naar de eeuwige jachtvelden te zenden? Alleen stonfutu Boeddhisten zouden kunnen begrijpen waarom ik niet in staat ben om allerlei soorten van dieren en insecten, meestal genaamd ongedierte, uit te roeien. En ik kende niet veel Boeddhisten in mijn omgeving, ook al zijn de meeste van mijn vrienden en vriendinnen toch wel mededogende, zachtaardige, non-agressieve mensen, die zichzelf persoonlijk inzetten voor een hogere bestemming van onze toch zeer gewelddadige mensensoort…
Ik stond op het punt een psychiater te raadplegen en had met haar al een afspraak gemaakt, toen ik op een nacht wakker werd en besefte dat ik met mijn gedachten en gevoelens alleen maar in een kringetje bleef ronddraaien, de bekende Vicieuze Cirkels. En dat ik geen psychiater nodig had om het besluit te nemen dat voor mij voor de hand lag: VERHUIZEN, om zo tenminste verlost te zijn van Norbert & familie. En geloof me of niet: ik ben inmiddels verhuisd. Sinds twee weken woon ik een straat verder. Wat een opluchting! Eerst ging alles naar wens. De nieuwe huurwoning beviel me uitstekend. Behalve nogal wat muskieten, had ik geen kakkerlak gezien, laat staan een muis. Wel had ik nog wat heimwee naar de oude plek. En moest ik soms gedachten onderdrukken, die inhielden dat ik eigenlijk het muizenpaar Norbert & Juanita Gonzales in de steek had gelaten. Omdat de nieuwe eigenaar ze vast zou uitroeien. En daarom voelde ik zekere wroeging, omdat ik daardoor hun dood had helpen bewerkstelligen. Maar gelukkig bleven deze dwanggedachten niet aanhouden, en ook kwam mijn geliefde Norma weer langs om mijn nieuwe stulp te bekijken en toonde zij zich inderdaad minder geremd dan de laatste keer op het vorige adres. Kortom: ik mocht alle Goden dankzeggen, want ik had mijzelf van een ergerlijke plaag weten te bevrijden. En zulks op eigen kracht, door de wil van mijn besluit.
Totdat eergisteren, in de vroege ochtend, Norbert en Juanita met hun negen meisjes met een op Norbert gelijkende muis aan mijn achterdeur verschenen. Ik kan het je nog niet goed vertellen, want ik ben een beetje in de war van de hele situatie en van mijn eigen lafheid… Norbert kwam vertellen dat zijn neefje Diego Zapata uit Mexico was gearriveerd en een heel bijzondere afgezant was van een van de grootste muizenkolonies van Acapulco. En dat hij met een Geheime Missie naar Suriname was gezonden. En of ik hen met zijn allen niet voor twee weken onderdak kon bieden, omdat ze samen met Diego naar Nieuw-Nickerie zouden verhuizen, waar Diego’s nieuwe standplaats zou zijn. En dat ik er van op aan kon dat ik door de Muizen Universiteit van Mexico Stad geëerd zou worden als een Muizenvriend voor het Leven en op termijn zelfs een Oorkonde zou ontvangen. Ik kon ze niet weigeren en nu bivakkeren ze met zijn twaalven rustig in een donkere hoek van mijn nieuwe woning in een oude houten kist. Ik bracht ze zojuist nog een oude baddoek en een blok Goudse kaas voor extra comfort.
Help me. Help me, alsjeblieft!
Wordt vervolgd
Nu populair
