Al dat gefluister doet me niets

Je ziet het eerste levenslicht, groeit gezond van kind naar puber en dan ontdek je dat je al die tijd in het verkeerde lichaam zat.
Travestiet Candy (24) vertelt openhartig over haar nieuwe identiteit.

“Nee, ik ben geen gay. Ik moet ook absoluut niets hebben van homo’s, ik knap juist op ze af!” Candy zit met gekruiste benen voor me, zoals een vrouw met een korte rok dat doet. Het bloesje dat ze aan heeft, is groot gesneden bij de halsopening en hangt schuin over een schouder. Het lange haar dat ze draagt, hangt als een vossenstaart over dezelfde schouder. Het gezicht van de jonge ‘vrouw’ ziet er heel aantrekkelijk uit, maar Candy heeft borsten noch heupen: de als jongen geboren travestiet ontbeert elk kenmerk van een feminien figuur. “Je moet je weten te kleden”, zegt Candy over haar creativiteit, “maar sommigen die er als vrouw willen uitzien, weten niet precies hoe. Ze gaan te ver, waardoor ze zich belachelijk maken. Mensen krijgen dan een afkeer van ze en denken dat wij allemaal zo zijn, maar dat is niet zo!”

Badpak
Toen Candy vier jaar oud was, kreeg haar moeder de eerste signaalafwijking van haar zoon. Het kind weigerde het water in te gaan, tenzij hij het badpak van zijn zus aan mocht. Toen de jongen in de puberteit was beland, ontdekte zijn zus namen in de schoolboeken en -schriften van haar broertje. Het waren geen meisjes- maar jongensnamen die de puber in zijn verliefde buien schreef. Op feestjes danste hij wel met meisjes, maar niet intiem. Hoe ouder hij werd, hoe meer zijn moeder moest wennen aan het feit dat zij niet drie, maar vier dochters had en één zoon. Sommigen beweren dat het de schuld was van opa, die zijn kleinzoon liet meedoen in zijn toneelgroep. “Hij zag dat ik talent had. Ik speelde eerst normaal als jongen, later, toen ik dertien werd, kreeg ik een meisjesrol. Mensen zeggen dat ik daardoor zo ben geworden, maar dat is helemaal niet zo. Ik voelde me juist lekker in die rol, ik ben die rol ook blijven spelen.”
Het drukke toneelleven en de scheiding van zijn ouders waren van invloed op de slechte schoolresultaten van de jonge Candy. Ze verliet de school, concentreerde zich op het toneelspelen en op haar achttiende ging ze uit huis. “Toen pas voelde ik me happy. Ik kon mezelf zijn, ik kon doen waarin ik zin had. Het voelde goed. Mijn haar heb ik toen ook laten groeien. Bij mijn moeder wonen heel veel familieleden op het erf. Ik ontvang niet graag mensen daar en ik hou ook niet van familiefeestjes. Iedereen weet het dan wel, maar toch: het is druk op het feest en tegelijkertijd lijkt het alsof je alleen bent.” In haar eigen ouderlijke omgeving mag Candy zich onaangenaam voelen, in het openbaar heeft ze juist geen moeite. “Dat gefluister van mensen doet me niks! Op White Beach en andere badplaatsen loop ik gewoon in mijn badpak en short.”

Borsten
“Ik zou wel borsten willen maar ik ben bang voor die tabletten. Iemand die ik ken, is door een overdosis in het ziekenhuis beland. Daarna zijn haar borsten weer gewoon plat geworden. Als ik in Nederland woonde, zou ik me misschien wel laten ombouwen.”
Een vrouw die zich masculien voelt, draagt een lange broek en houdt het haar kort. Maar het omgekeerde is moeilijker. Niet alle travestieten durven als vrouw verkleed in het openbaar te verschijnen. Cijfers over het aantal travestieten in Suriname zijn daardoor moeilijk te krijgen. Vaak worden homo’s en travestieten met elkaar verward. Bij de één is het een tweerichtingsverkeer, bij de ander heeft een man-vrouw-relatie de voorkeur. Maar één ding hebben ze met elkaar gemeen: beide kijken naar een partner van hetzelfde geslacht. De homo kiest voor een homo, de travestiet voor een hetero als partner. Candy: “Mijn vriend is honderd procent man! Daarvoor had hij een normale relatie met een vrouw. Ik doe het met een string aan, dan bengelen mijn delen niet zichtbaar en ik wil ook niet dat hij het aanraakt. Terwijl hij bezig is kom ik klaar, ergens binnen heb ik een G-spot. Ik voel me als een vrouw, daarom kijk ik naar een echte man.”

0

Gedeeld