En toen gebeurde het. Het was allang te voorspellen dat het zou gebeuren, en toen het eenmaal gebeurde, was het ook heel vanzelfsprekend: ik droomde dat ik in een muis was veranderd. De megalomane Mexicaanse muis Norbert Gonzales was familie van me en de meisjesnaam van zijn ietsjes loensende vrouw Juanita was Ramirez. Haar grootvader Caesar Ramirez was de beste vriend van mijn grootoom Emiliano Zapata en die was weer de overgroot-oom van Diego Zapata, de afgezant van één van de grootste muizenkolonies in Acapulco, die op een Geheime Missie naar Suriname was afgevaardigd.
Toevallig was ik in deze droom als muis behept met speciale vermogens en vaardigheden, want mijn neefje Norbert en zijn vrouw Juanita, en zelfs Diego Zapata, hadden groot ontzag voor mij en behandelden me met zeer veel respect. Waar ik dat precies aan te danken had was me niet duidelijk, maar dat deerde mij ook niet. Want op de een of andere manier besefte ik dat ik liever mijn mond kon houden. Ik vermoedde namelijk allang dat ik een heel gewone muis moest zijn, echt doodgewoon, maar dat er ‘iets’ met mij was gebeurd, waardoor ik door alle andere Mexicaanse muizen als heel bijzonder, ja zelfs als een Held werd beschouwd. Zomaar kreeg ik de lekkerste muizenhapjes toegeschoven en de negen schattige muizenmeisjes van Norbert en Juanita sloofden zich uit om het mij aan niets te kort te laten komen.
Vaag besefte ik wel dat ik in een droom leefde en dat ik eigenlijk meer dan een muis moest zijn, maar wellicht omdat het zo´n prachtige illusie was, ondernam ik geen pogingen om uit deze muizendroom te ontwaken. Er werd me ook geen kans geboden om goed over mijn muizenbestaan na te denken, omdat mijn status met zich meebracht dat ik de hele dag door werd beschermd en bewaakt en steeds vergezeld werd door Norbert of Juanita of een of meer van hun negen schattige muizenmeisjes. Wel kreeg ik in de gaten dat er iets met mij aan de hand was dat niet zo prettig voor me moest zijn, maar waar niemand mij over wilde inlichten. Om niet ondankbaar te zijn voor alle zorg en liefde waarmee ik als muis werd omringd door mijn genereuze muizenfamilie, liet ik in de droom ook aan geen van hen blijken dat er iets aan mij knaagde…
Terwijl mijn leventje als Mexicaanse muis op bezoek in Suriname voortkabbelde, bekeek ik de dagelijkse activiteiten van Norbert, Juanita en Diego met de ogen van een detective. Zo ging ik gaandeweg beter begrijpen wat hun specifieke problemen in dit onderbevolkte land inhielden en kwam ik er ook achter dat zij mij eigenlijk sinds mijn aankomst in deze Amazonedelta bewust om de tuin hadden geleid. Maar omdat ik vermoedde dat ik in werkelijkheid niet echt tot het muizengeslacht behoorde, en alleen maar droomde dat ik in een muis was getransformeerd, kwam ik er kennelijk niet toe om als een echte detective leugen van waarheid te onderscheiden. Wat ik om me heen zag gebeuren vond ik namelijk heel erg intrigerend en ik begreep intuïtief dat het niet aan mij was om over mijn muizenfamilie oordelen te vellen, of om één van hen te willen veroordelen… Integendeel zelfs: langzamerhand groeide in mij bewondering en trots voor mijn familie, vooral toen ik er achter kwam dat ik onderdeel was van een Geheim Plan, dat door mijn neefje Diego Zapata was ontwikkeld in samenwerking met de tien meest intelligente muizen van ons mooie vaderland Mexico.
Diego Zapata was een echte vredesmuis, als je tenminste kunt aanvoelen en begrijpen wat ik bedoel. Zelf begreep ik het ook niet onmiddellijk, maar het werd me duidelijk toen er een nieuw clanlid uit Acapulco arriveerde: Dolores, een roodharig nichtje van Juanita. Om het even voor je te verhelderen: toen Isabel, de moeder van deze Dolores, enkele maanden geleden op noodlottige wijze kwam te overlijden, had Juanita Gonzales-Ramirez plechtig gezworen om Dolores te zullen helpen om haar verborgen mentale gaven en talenten verder te ontwikkelen.
Terwijl ik deze muizendroom droomde, groeide mijn inzicht in het Geheim Plan, totdat het zich helemaal voor mij ontsloot: op basis van de ronduit gewelddadige geschiedenis van de mensensoort, was er in Acapulco een onverklaarbaar evolutionair proces op gang gekomen, waarbij talloze met uitroeiing bedreigde Mexicaanse muizen een hogere graad van intelligentie wisten te bemachtigen. En in dit proces speelde ik in deze droom een rol van betekenis, hoewel het mij helaas niet was gegund om te doorgronden welke rol precies. Dit onvermogen om te bevatten wie of wat ik precies in deze droom was, begon zo sterk aan mijn muizenbewustzijn te knagen, dat ik op een avond op audiëntie ging bij Norbert. Hij lag op een troon van gaaskompressen als een pasja naar Discovery Channel te kijken, toen ik hem bereid vond mijn onlust aan te horen.
“Neef Norbert”, sprak ik in de droom, “leg me alsjeblieft uit wat jullie Geheim Plan inhoudt. Waarom moest ik op mijn oude dag verdomme naar dit gekke land Suriname komen en wat wordt er precies van mij verwacht?” Waarop Norbert zijn slimme oogjes op mij liet rusten en na een lange stilte zei: “Oompie, vraag toch geen dingen die je met je oude muizenverstand toch niet kan bevatten, want anders word jij straks de eerste muis op aarde met Alzheimer Disease.”
Nu populair
