Aan de Stamtafel, 17
Eén ding is overal in Suriname gelijk. Van de chique terrassen tot bij omu Sneysi op de stoep. Na werktijd, wanneer het licht verandert en de rust in de mensen weerkeert, gaan de djogo’s open en wordt er tori gepraat. Parbode luistert mee…
Toch wil ik het nog een keer zeggen!
Dat van de illegale houtkap?
Nee…
De fraude bij Financiën?
Nee…
Die bij Openbare Werken?
Ook niet…
De corruptie rond de Ringweg?
Nope…
Het ontslag van Amafo?
Nee, al moet Hilderberg nu natuurlijk ook weg
Over de Guyanese grenskwestie?
Neuh…
De Frans Guyanese grenskwestie?
Ook niet…
De Chinese immigratie-tsunami?
Nah…
Telesux dat Digi-hel pest?
Grappig, maar weer mis…
Uh… de afgraving van Brownsberg?
Noh…
Het verkwanselen van ons goud?
Nee…
De overdaad aan Nationale feestdagen?
Fout…
De berechting van Bouterse?
Zal tijd worden, maar nee…
De strafbladen van de regering?
Wie let daar nou op?
Het draaikonten van Somo?
Ken je ‘m anders?
Het zuipen van Sardjoe?
Wie?
Het nietsdoen van Venetiaan?
Blijven die tuinkaboutervingers mooi schoon…
Het toenemende te harde rijden?
Kwestie van toenemend asfalt…
Het kampioenschap van Inter Moengotapoe?
Kwestie van een voorzitter met handgranaten…
De Kalashnikovs in het binnenland?
Dat heet vooruitgang!
Wat wil je dán in vredesnaam nog een keer zeggen?
Dat Suriname een geweldig land is!
Zuiver!