We gokken ons een ongeluk!
Suriname is weer twee gokspellen rijker: de Euroloterij en Copulot. Volgens de bedenkers natuurlijk veel beter dan al die andere bestaande loterijen. Maar het zijn vooral de organisatoren die er hun zakken flink mee vullen. De kans om te winnen is miniem, maar toch kopen we massaal loten en vergapen we ons iedere avond voor de buis, in de hoop in één klap stinkend rijk te worden.
Maar liefst honderd Lottoloten koopt de man van middelbare leeftijd bij het verkoopkantoor in Paramaribo-Noord; twintig met zijn zelfbedachte nummers, tachtig zogeheten quick pick. “Dat doe ik met een paar vrienden iedere keer, voor beide trekkingen in de week, al twee jaar lang. Hoe meer loten je hebt, hoe groter de kans dat je de jackpot wint. Natuurlijk komt het ook op geluk aan, maar eens zal de dag komen dat we een flinke prijs winnen.”
Dat geluk heeft ze tot nu toe in de steek gelaten, in acht van de tien gevallen verdienden ze de honderd srd inzet niet eens terug. “We hebben een keer bij elkaar tweeduizend srd gewonnen. Maar ja, dat moesten we wel met zes man delen.” Dat zijn vrienden en hij zo in twee jaar tijd meer dan 20.000 srd hebben uitgegeven aan loten, verbaast hem. “Zoveel? Daar kun je een mooie auto van kopen. Maar ja, als we de jackpot winnen, en dat gaan we ooit, hebben we veel meer.”
Het zijn vooral mensen met lagere inkomens die massaal loten kopen, zo bevestigt de verkoopster van het lottokantoor. “Zij hopen in een keer rijk te worden. De meesten kopen vijf of tien loten. Dat is toch vijfhonderd tot duizend srd per jaar, dat is al snel een maandsalaris of meer. Als ze niet winnen, en dat is bijna altijd zo, dan komen sommigen bij mij klagen. Soms word ik zelfs bedreigd. Alsof ik er wat aan kan doen.”
De verkoopster van loten van Keno4 en Lucky de Game, elders in Paramaribo-Noord, heeft dezelfde ervaring. “Ik ben zelfs een keer geslagen door een man die maar niet begreep waarom hij nooit de jackpot won. Hij had zijn laatste geld aan loten uitgegeven in de hoop te winnen, waar hij won geen cent. Dat nam hij mij kwalijk.”Lotto, Keno4, Lucky de Game, de Surinaamse Straatcodeloterij, Quick3 en nu dan de Euroloterij en Copulot. Voor die laatste twee hoef je je luie stoel niet eens uit, een paar nummers per sms doorsturen is voldoende. En alsof het allemaal nog niet genoeg is, bestaat er ook nog altijd een mogelijkheid om via Suribet te gokken op sportwedstrijden van bekende en volslagen onbekende sportverenigingen in alle uithoeken van de wereld.
Alle gokbonzen beweren natuurlijk dat je vooral bij hen een flinke kans hebt met een dikke zak geld aan de haal te gaan, maar in werkelijkheid is dat maar voor een enkele geluksvogel weggelegd. Sterker nog, de kans dat je komend jaar dodelijk verongelukt in het verkeer is vele malen groter. Daar rekent uiteraard niemand op, maar zodra we gelokt worden met een minieme kans op een grote pot geld, rekenen we ons wel bij voorbaat rijk.
Volgens voorzichtige schattingen wagen 150.000 mensen regelmatig een gokje via deze loterijen, ofwel bijna eenderde van de bevolking. Met elkaar geven ze vele miljoenen uit, slechts een enkeling wordt er beter van. Ook lanti vaart wel bij de goklust van de Surinamers. Die levert in ieder geval meer op dan wat de vele casino’s samen binnen brengen, want met uitzondering van het gokpaleis van Torarica goochelen de andere casino-eigenaren dusdanig met hun boekhouding, dat ze de belastingdienst willen doen geloven dat ze verlies draaien. Iedereen die een casino heeft bezocht en aanschouwt hoeveel er verloren wordt achter de kasten en de tafels, zal bij die bewering terecht vraagtekens durven stellen. En dus krijgen zij hun zwarte geld wel op een erg voordelige manier witgewassen.
Bij al die loterijen ligt het anders. Die dragen keurig, voorzover bekend, hun steentje bij aan de belastingkas en stemmen zwijgzame Humprey, onze minister van Financiën, zeer gelukkig. Maar wat er nu met dat gemeenschapsgeld (want dat zijn belastinginkomsten) gebeurt, daarover zwijgen Hildenberg en de rest van de regering. In ieder geval mag worden betwijfeld dat de bevolking er zelf (terwijl zíj die centjes dankzij hun gokwoede toch echt bij elkaar hebben gebracht) beter van wordt.
Gevreesd moet worden dat je wat dat betreft meer kans hebt op welvaart door een gokje te wagen.