Steeds meer Surinamers gunnen zichzelf, al dan niet liggend in de hangmat onder de tropenzon, de luxe van het roken van een sigaar. De echte kenner kiest bij voorkeur voor een ‘Cubaan’. Vroeger moeilijk te vinden, maar met de komst van speciaalzaken eenvoudig verkrijgbaar. Astrando Tam, eigenaar van La Habana, speelt bij de opmars van de sigaar een voortrekkersrol. Hij wil met zijn luxe rokertjes het land veroveren.
De tijd dat je alleen bij Chinese supermarkten terecht kon voor de Agio’s en Willem-II of voor andere sigaren afhankelijk was van een bereidwillige oom of tante in Nederland om deze voor je op te sturen, is voorbij. En dat mede dankzij Astrando, die anderhalf jaar geleden remigreerde en nu op verschillende locaties in Paramaribo heuse Cubaanse kwaliteitssigaren verkoopt. Het blijkt een lucratieve handel te zijn. Niet alleen Surinamers zelf profiteren van zijn ondernemingsdrift, ook Nederlandse toeristen en zakenlieden staan in de rij. Vooral de veel lagere prijzen in vergelijking met Nederland vinden zij een aangename opsteker.
“Zelf rookte ik vroeger niet, ik had toen astma, waar ik op gegeven moment overheen ben gegroeid. Dus nu steek ik wel eens een sigaartje op. Het roken van een sigaar associeer ik met dat het leven goed is. Als ik mijn sigaar rook, beschouw ik mijzelf altijd als een gezegend mens die het toch maar mooi voor elkaar heeft gekregen.”
Stoer
Als zeventienjarige vertrok Astrando zoals zoveel Surinaamse jongeren naar Nederland om te studeren. “Rechten en economie”, zegt hij desgevraagd. Maar in die tijd had hij al een, voor een knaap van die leeftijd, enigszins ongewone belangstelling voor sigaren. “Tja, hoe dat zo gekomen is? Als kind had ik dat al. Ik keek veel naar van die westerns met Clint Eastwood, die had altijd een sigaar in zijn mond. Dat vond ik enorm stoer. En bij mij thuis werden altijd al sigaren gerookt door familieleden en kennissen. Een familielid werkte op de ambassade in Cuba en nam altijd sigaren mee. Het intrigeerde mij gewoon, ik ben er over gaan lezen om zoveel mogelijk te weten te komen. Ook ging ik iedere week wel een keer naar die enorme speciaalzaak van Hajenius op het Rokin in Amsterdam. Gewoon om rond te kijken en vragen te stellen. Ik vond dat een fantastische zaak met die mengeling van oud-Amsterdam en Cubaanse sferen.”
“Op een gegeven moment ging ik bij dat familielid op Cuba sigaren bestellen en verkocht die dan door. Echt importeren kon je het toen nog niet noemen, het ging om kleine aantallen, die ik in speciale kasten thuis bewaarde. Ik merkte echter dat er grote belangstelling was voor goede Cubaanse sigaren. Ik heb na mijn afstuderen een paar jaar bij de ING gewerkt en toen op een bepaald moment zelfs iemand van de Raad van Bestuur sigaren bij me bestelde, besefte ik dat er best wel een goede handel in kon zitten.”
Vrijheid
En dus besloot Astrando van zijn uit de hand lopende liefhebberij zijn werk te maken. De keuze om dit in Nederland te doen of in zijn geboorteland Suriname, was snel gemaakt. “Het was altijd mijn wens om terug te keren naar Suriname. Vooral vanwege de vrijheid en de enorme mogelijkheden die het land te bieden heeft. Ik heb zestien jaar in Nederland gewoond en het daar goed naar mijn zin gehad, maar elk huisje heeft zijn kruisje. En mijn vrouw zag het ook wel zitten om weer naar Suriname te gaan, dus het was geen moeilijke beslissing.”
Astrando legde contacten met Habanos, de overkoepelende organisatie van sigarenproducenten in Cuba. Daar zag men zijn Surinaamse avontuur ook wel zitten. “Ik ben zelf op Cuba geweest en heb veel producenten bezocht. Het was enorm imposant, zo professioneel.” Met hulp van de Cubaanse ambassadeur Andrés González Garrido in Paramaribo, die hem met raad en daad bijstond, begon hij sigaren in te vliegen. Het succes kwam ook voor Astrando zelf als een behoorlijke verrassing.
Nu heeft hij voor zijn bedrijf La Habana niet de slechtste locaties gekozen: zijn waren liggen uitgestald in de toeristenwinkel Icana, in de lobby van het Hotel Torarica, bij Shakers, Isensi en d’Optimist en ook in het al evenzeer tot de verbeelding sprekende Hotel Krasnapolsky in hartje Paramaribo zijn de sigaren te koop. Maar de grootste voorraad ligt bij hem thuis, in een speciaal ingerichte kamer. “Ik heb er wel even over gedaan om de juiste klimatologische omstandigheden te creëren. Het is hier altijd tropisch warm en de luchtvochtigheid is enorm, dus dat is niet bepaald ideaal om sigaren te bewaren. Maar met adviezen van vooral de Cubanen is het gelukt. Bovendien heb ik een stroomgenerator staan voor als de elektriciteit uitvalt, wat nogal eens gebeurt. Want het zou funest zijn als de koeling in de kamer wegvalt.”
Divers
Zijn klantenkring is na ruim een jaar zeer divers. Maar vooral de belangstelling van buitenlanders is opvallend. Toch kan Astrando dat verklaren. “Doordat je in Suriname heel veel minder aan accijnzen betaalt dan in Nederland, zijn de sigaren aanmerkelijk goedkoper, tot tientallen procenten. Dat is een belangrijke reden voor Nederlandse zakenlieden en toeristen om bij mij een voorraadje in te slaan. Een tijdje geleden kwam Willebrord Frequin zelfs bij me om een kistje te kopen. Ik geloof niet dat hij zelf sigaren rookt, het was volgens mij voor een vriend van hem in Nederland. Hij was vreselijk enthousiast. ‘You made my day’, zei hij. Kijk, daar doe je het voor, dat geeft voldoening.”
Ook Amerikanen staan in de rij voor het in hun land verboden Cubaanse goed. “Er gaat hier een wereld voor ze open. Verboden vruchten smaken toch altijd het beste. Je wilt niet weten hoeveel ze soms kopen. Laatst was hier iemand die tien boxen kocht om mee naar de Verenigde Staten te nemen. Die zou in Miami één of ander sjiek feest geven. Hoe ze dat ongemerkt langs de Amerikaanse douane hebben gekregen, weet ik niet.”
Maar Surinamers zelf ontdekken het genot van een goede sigaar ook langzaam maar zeker. Astrando: “Het roken van Cubaanse sigaren is toch een beetje macho. Denk je aan grote sigaren, dan zie je Che Guevara en Fidel Castro in hun revolutionaire pakken voor je. Ook al laat je dat hele revo-ding even buiten beschouwing, het is indrukwekkend om ze op foto’s zo te zien. Een sigaar geeft je status en dan mag het ook best wat kosten. Laatst had ik iemand die met een gezelschap ergens in het diepe binnenland was. Zijn sigaren waren op, dus liet hij bij mij een paar Cohiba Robustos-boxen kopen en per helikopter overvliegen. Dan moet je wel erg van sigaren houden. Maar ik voelde mij wel gevleid.”
Droom
Het succes heeft Astrando behoorlijk verrast. En smaakt naar meer. “Ik word er niet stinkend rijk van, nog niet tenminste, maar er zit duidelijk een goede toekomst in. Mijn droom is natuurlijk een speciaalzaak te openen, momenteel ben ik bezig de mogelijkheden hiertoe te onderzoeken. Daarnaast hoop ik op korte termijn ook in andere luxe hotels sigaren aan te bieden.”
Zijn assortiment wil Astrando ook uitbreiden. “Ik zou op termijn ook wel sigaren willen importeren uit Zuid-Amerikaanse landen, zoals Nicaragua. Maar dat is qua regelgeving een lijdensweg, zeker als je daar niet over de juiste contacten beschikt, zoals ik die wel in Cuba heb. Bovendien zijn de vliegverbindingen met die landen heel slecht, wat dat betreft is het ook lastig. Importeren in Suriname valt ook niet altijd mee, maar daar zal ik niet te diep op in gaan om te voorkomen dat we derden op de tenen trappen. Ik hoop echter in de toekomst al die hobbels te hebben gladgestreken zodat ik mijn aanbod kan uitbreiden. De Surinaamse markt is er in ieder geval geschikt voor.”
Nu populair
