Ons land is in de ban van de pedofielen en kinderlokkers. Gevoed door berichten in de media over de aanwezigheid van de mogelijke Hollandse pedofiel Rienke S. en de behandeling van de aanpassing van de Zedenwet in de Nationale Assemblee, lijkt iedereen opeens verdacht.
Surinamers reageren op een mediahype rond seksueel misbruik van kinderen niet anders dan andere wereldburgers. In de jaren tachtig van de vorige eeuw durfde geen Nederlandse vader zijn kind meer te knuffelen, uit vrees argwanend nagestaard te worden in reactie op de berichtgeving uit het Groningse Oude-Pekela. Daar leek opeens al het manvolk aan de toli’s van kleine kinderen te trekken, met als dieptepunt (bewezen) gevallen van seksueel misbruik in de crèche ‘De Bolderkar’. Sindsdien staat de naam ‘De Bolderkar’ synoniem voor misbruik van kinderen. Maar nog erger: je eigen kind op straat een aai over de bol geven was in die periode in Nederland al verdacht. En sinds het drama enkele maanden geleden in Den Bosch rond een pedofiele zweminstructeur, wil je in Nederland liever ook geen zwemles meer geven aan kinderen.
Een in de Verenigde Staten tot de verbeelding sprekende affaire is die van de katholieke kerk, waar in de voorbije decennia vele honderden kinderen zijn misbruikt door priesters. Een gemeende boetedoening van het Vaticaan bleef uit, maar de kerk maakte aan de slachtoffers wel honderden miljoenen USdollars aan smartengeld over. Wat je natuurlijk kan beschouwen als een schuldbekentenis. De meeste afgezanten van de kerk zitten nooit met hun handen aan kinderen. Maar sinds de affaire worden ze, volkomen onterecht, collectief met argusogen bekeken.
In Suriname moeten we daar lering uit willen trekken: een handjevol pedofielen maakt nog niet dat iedere man in ons land uit is op de gunsten van kinderen. Helaas is dat nog niet zo. Veel bezorgde ouders zien in iedere man een poten-tiële pedofiel. Volgens de politie zijn tot begin vorige maand slechts drie serieuze aangiften gedaan.
Eén verdachte werd rond middernacht op grove wijze opgepakt maar bleek totaal onschuldig te zijn en werd na vijftien uur vrijgelaten. Hij bleek op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats te zijn, op Charlesburg. Een plaats waar een uur eerder een andere man een elfjarig kind vijftig srd zou hebben aangeboden voor onfrisse praktijken. Waarbij je je ook kunt afvragen wat zo’n kind zo laat nog alleen op straat doet.
In een ander geval werd een man vijf dagen vastgehouden; hem moesten ze wegens gebrek aan afdoend bewijs weer laten gaan.
Bij de politie zijn ook klachten ingediend die niet in behandeling zijn genomen omdat ze ongegrond waren. Zo circuleert het verhaal van een man die al jaren een paar keer per week zijn onverkochte zelfgeteelde bacoven aan kinderen in de buurt uitdeelde. Bij het ontstaan van de mediahype werden de ouders achterdochtig en bestempelden hem van de ene op de andere dag als kinderlokker.
Het fenomeen van kinderlokkers moet voorzover mogelijk met wortel en al worden uitgeroeid. Daar draagt een ongecontroleerde heksenjacht niet aan bij. Alleen door een juist samenspel tussen waakzame burger en objectief opererende justitiële autoriteiten, heeft effect. En vergeet de rol van ouders niet: hou je kroost binnen op momenten dat ieder kind met een verantwoorde vader en/of moeder in bed hoort te liggen.
Nu populair
