Slechts weinigen in Suriname hebben er niet onder geleden:de wateroverlast van de afgelopen twee maanden. Het hele land is daarover inrep en roer en politici verdringen zich voor de microfoons van journalisten omte zeggen dat dit zo niet langer kan. Maar het is een illusie te denken dat ernu ook daadwerkelijk wat gaat gebeuren zodat we het in de toekomst droog zullenhouden.
‘Als het land verzopen is, komt de regering in actie’. Deze variant op eenoud spreekwoord is van toepassing op Suriname. Gelukkig is ook have en goed vanonze minister van Openbare Werken blank komen te staan, misschien dat hij zijncollega’s van het kabinet ervan kan overtuigen dat er echt een serieus probleemis. Want meteorologen en andere deskundigen schreeuwen al jaren tegendovemansoren dat er wat moet gebeuren om te voorkomen dat de kuststrook in dekomende decennia permanent verzuipt. Maar voorlopig gebeurt er nog niet veel,behalve dan dat er veel wordt gepraat en met oude plannen, die al eeneeuwigheid op uitvoering wachten, wordt gezwaaid. En minister Van Ravenswaayvan Planning en Ontwikkelingssamenwerking roept opnieuw dat hij nu echt het MasterplanOntwatering Groot-Paramaribo wil gaan uitvoeren. Maar dan moet hij wel eerst inDen Haag om 15 miljoen euro gaan bedelen. En passant tovert hij ook nog eenstapeltje andere plannen uit de kast waar een slordige 150 miljoen euro voornodig is. Helaas blijven we met alleen plannen en vruchteloze bedelactiesgewoon door het klotsende water soppen.
Lapwerk
Hier en daar wordt ook wat lapwerk verricht met machines vanOpenbare Werken en andere overheidsdiensten die anders onzichtbaar lijken tezijn. En reizen politici stad en land af om te zeggen hoe erg ze het allemaalvinden. Ook president Venetiaan trok erop uit, zoals het een betrokkenstaatshoofd betaamt.
Natuurlijk niet naar wijken als Tourtonne 5 en 6, waar hetwater in de straten tot kniehoogte stond en onder de hoofdkussens van de slaapkamersdoorklotste (om maar te zwijgen over de miljoenenschade aan huisraad), nietnaar Blauwgrond waar de bewoners zich niet kunnen heugen dat de meubels aleerder in de voorzaal dreven, niet naar de Domineestraat waar je slechts met 2zwemdiploma’s op zak doorheen kon en waar ondernemers met de handen in het haarzitten, niet naar Coronie waar de mensen via stroomversnellingen op deoost-westverbinding naar de oceaan dreigen te worden afgevoerd en zeker nietnaar het geïsoleerde Albina, dat door de slechte staat van de weg ook in dedroge tijd al nauwelijks op een normale manier bereikbaar is. En dan hebben wehet over Commewijne nog niet eens gehád.
Geboortedorp
Nee, hij reisde naar Vierkinderen in Para! Ook daar stondhet behoorlijk blank, maar er zijn toch echt plekken waar de situatie een stukhopelozer is. Maar ja, het is zijn geboortedorp en het is altijd leuk ombekenden van vroeger te zien. Het hele Surinaamse mediacircus volgde in zijnnatte kielzog en er werd gelijk een commissie ingesteld om Para uit de nood tehelpen. Over de rest van het land repte de ‘president van Para’ met nauwelijkseen woord.
En terwijl de bewoners van Paramaribo-Noord nog steedsverwoede pogingen deden hun peperdure maar opgegeven wasmachines en ijskastenuit het water te vissen, verklaarde de regering doodleuk dat men de situatieonder controle had. Om vervolgens in de Nationale Assemblee schaamteloos tegaan bakkeleien over de vraag of het agendapunt Ingekomen stukken nu wel ofniet volgens de regeltjes wordt behandeld. Een brutaal staaltje vanopportunisme in de wetenschap dat aan het werkelijke waterprobleem nauwelijksiets is gedaan.
Planologen
De waterhoeveelheid die in deze regentijd over ons isuitgestort en naar verwachting ook de komende regenperiodes nog naar benedenzal komen, is extreem maar geen uitzondering, zeggen de deskundigen. Maar hetgebrek aan onderhoud van dijken, pompgemalen en afvoerkanalen speelt onsparten. En de planologen hebben schuld. Of liever gezegd, het gebrek aanplanologen. Paramaribo en andere stedelijke gebieden zijn in de afgelopendecennia ongebreideld uitgebreid. In de honger naar bouwgrond en nieuwe wegenzijn kanalen en trenzen dichtgegooid en vervangen door veel te kleinerioleringsbuizen, die bovendien niet worden schoongehouden.
Projectontwikkelaars hebben, al dan niet via legale weg,vergunningen gekregen om zogenaamde villawijken uit de grond te stampen,waarbij onvoldoende voorwaarden zijn gesteld ten aanzien van de afwatering.Paramaribo-Noord, dat lang geleden in onbebouwde vorm nog een soort buffervormde tussen oceaan en land, is daar een goed voorbeeld van. En als er alvoorwaarden werden gesteld, dan had en heeft het ministerie van OpenbareWerken, ondanks de duizenden ambtenaren die daar op de loonlijst staan,onvoldoende deskundigheid in huis om te controleren of het allemaal wel volgensde gestelde regels is uitgevoerd.
Iedereen weet wat er moet gebeuren. Peperdure consultantshebben prachtige rapporten geschreven over onder meer ringkanalen,dijkversterkingen en andere maatregelen, door vertegenwoordigers vanopeenvolgende regeringen met veel belangstelling in ontvangst genomen. Maar diezijn vervolgens op de stapel andere niet uitgewerkte plannen komen te liggen.Besluitvaardig zijn is immers ook een kunst.
De regering-Venetiaan verschuilt zich graag achter hetargument dat er geen geld is om doeltreffend in te grijpen. Dat is eendrogreden. Met een beetje goede wil en de goede plannen in de hand zullenbuitenlandse donoren en investeerders niet schromen over de brug te komen. Enmet de vrijage van Taiwan in gedachten moet er zeker iets kunnen gebeuren. Maarja, en daarover is al genoeg gezegd en geschreven, de coalitie heeft schijnbaarliever een bouwvallig ministerie van Buitenlandse Zaken cadeau, nog een paarhonderd Chinese supermarkten erbij en weer een mooi reisje naar het VerreOosten voor een omvangrijke delegatie onder leiding van vice-president RamSardjoe, dan een oplossing van de daadwerkelijke problemen. Dus wordt het ookde komende jaren nog een kwestie van pompen of verzuipen.
Nu populair
