Damaru had het koud toen ik hem in februari van dit jaar interviewde voor de krant. Zijn logeeradres in de Bijlmer was opgestookt tot Surinaamse temperaturen. Ik zat te puffen in mijn overhemd. Damaru hield zijn winterjas aan. Vriendelijk maar zonder veel enthousiasme gaf de zanger antwoord op mijn vragen, die stuk voor stuk schitterend waren. Hij maakte een wat verloren indruk.
Ik had met Damaru te doen, toen. Ik kende zijn liedjes van de radio in Suriname. Ik wist dat alle meisjes en vrouwen in Paramaribo gek op hem zijn. Nu zat de hartenbreker hier als een in elkaar gedoken vogeltje te kleumen, in een flat in de Bijlmer.
Hij maakte lange nachten met rapper Yes-R in een Amsterdamse opnamestudio, in de hoop een voet aan de grond te krijgen in Nederland. Of dat zou gaan lukken, was de vraag. Damaru had zijn eerste teleurstellingen al te verwerken gekregen. Hij had een demo opgestuurd naar de populaire popzender FunX, maar deze had laten weten weinig te zien in de zomerse deuntjes uit Suriname. In de opnamestudio kreeg de zanger te maken met het perfectionisme van zijn gastheren: nooit was het helemaal goed wat hij deed.
Ook Damaru zelf legde de lat hoog. Toen ik informeerde naar zijn toekomstplannen, vertelde hij dat hij net zo goed en net zo beroemd wilde worden als Michael Jackson. Ik moest grinniken omdat ik dacht dat hij een grap maakte, maar Damaru keek er heel ernstig bij. “Hij is een superster en heeft internationaal bewezen dat hij het kan.” Toen het interview een paar dagen later in krant verscheen, had de eindredactie er als kop bij verzonnen: ‘Michael Jackson’ uit Suriname.
Terwijl ik dit stukje schrijf is de echte Michael Jackson dood. De kranten staan vol met stukken over de bijzondere loopbaan en het bijzondere leven van de King of Pop. Er is veel aandacht voor alles wat er mis ging, zoals de neus, de chimpansee, de kinderen, de huidbleekmiddelen, de rijkdom. Gelukkig is er ook heel veel belangstelling voor de muzikale erfenis van de overledene. Wie kan zijn voeten stilhouden tijdens de eerste maten van Billy Jean? Het is mij nooit gelukt.
Een dag na het overlijden van de grote Michael Jackson stond ik met mijn dochter in winkelcentrum Amsterdamse Poort te kijken en te luisteren naar de Surinaamse Michael Jackson. Damaru was even over om zijn nieuwe single te promoten, een nieuwe versie van zijn hit Mi Rowsu. Het gaat goed met hem. Hij heeft nu een contract bij het hippe platenlabel TopNotch en bij FunX hoorde ik die nieuwe plaat al voorbijkomen.
Wie weet wat de toekomst voor hem brengen gaat. Voor de deur van de platenwinkel zong Damaru zijn liedjes. Mijn dochter kon haar voeten niet stilhouden. Ik ook niet. De zomer was begonnen.
Columnist Patrick Meershoek is journalist bij het Amsterdamse dagblad Het Parool
Nu populair
