Helen Kamperveen is zowel in Suriname als Nederland bekendals actrice op toneel en tv. Heeft in de laatste tien jaar in Suriname elkeanderhalf jaar wel een productie gemaakt als actrice bijvoorbeeld de toneelstukken:De Koningin van Paramaribo (Maxi Linder), Shirley Valentine en De Dood en hetMeisje en als regisseur: Een praatje aan de Waterkant, waar Jörgen Raymann eenhoofdrol in speelde. Ook haalde ze de Tranen van Den Uyl naar Suriname. HelenKamperveen-Lochem is moeder van twee volwassen zonen en een nakomertje, Ravivan acht en weduwe van Johnny Kamperveen, gewezen radio eigenaar enomroepleider van Radio ABC.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
“Een buitenschoolse toneeltraining voor mensen van 8 tot 21jaar, ik ben er nu al meer dan een jaar mee aan de gang en je wordt helemaalgek van de organisatie, aangezien er veel docenten en fondsen uit hetbuitenland moeten komen. Maar in het werken met jonge mensen dacht ik vaak,waarom alleen met hen werken, beter dat ik bij kinderen begin. Het plan ishonderd kinderen en jongeren een naschoolse theatervorming te bieden waar zetwee tot drie uren per week les krijgen in zang, dans en acteren en elk jaar ineen podiumproductie staan. Het moet een opleidingsinstituut worden dat na 3 tot4 jaar.
Op theatergebied is er nog te weinig voor de jeugd terwijl er veel talent is.Maar talent is potentie die nog ontwikkeld moet worden. Wat je hier vaak zietis dat iemand een hit heeft en denkt ik ben er al, nee, dan begint het juist!Er is deskundig schaven en vormen voor nodig en talent vereist discipline omtot ontwikkeling te komen. Kinderen en jongeren leren dat bij artistiekevorming even goed als bij sport. En niet iedereen hoeft bij het toneel of de tvte gaan na deze vorming, het is een training voor het hele verdere leven inpublic speaking, in samenwerking, in creatieve uiting, artistieke kennis,fysieke en geheugentraining, punctualiteit. We selecteren bij audities echt optalent en motivatie van het kind of de jongere zelf, het is niet zo dat ouderskunnen denken van, dit wil ik voor mijn kind of mijn kind is een beetje eenkneusje dat komt wel goed bij de naschoolse toneeltraining. Een verlegen talentkan er uiteraard wel opbloeien.”
Wat is je laatste productie geweest?
“In november en december 2006 heb ik als regisseur deproductie ‘No Milk Today’, een vrije bewerking van ‘Het meisje met dezwavelstokken’, op de planken gebracht in Nederland. Gespeeld door drieSurinaamse meiden van 22 met wat podiumervaring: Sheila Inge, Audrey Bakrude en(Soyini) Ayanna Stjeward. Deze drie werden verkozen na een strenge selectie. Naeen oproep in de Surinaamse media heb ik uit meer dan honderd jongeren er tiengekozen en na enkele maanden ben ik met Stella de Haag (uit Nederland) verdergegaan met de selectie en daar kwamen deze drie talenten uit. De jonge dameshebben toen in Den Haag twee weken van te voren een crashcourse gehad in toneelen hebben toen een goede performance kunnen geven. Sheila Inge is bekend vanMiss Alida en Misi Para alsook drumband Zanderij, Audrey Bakrude als zangeresen Ajala (Suyini) Stjewart van familiekoor Vivace. We mikken op 17 mei om hetstuk hier op de planken te brengen en het wordt intussen als Surinaamse versiebewerkt en ingestudeerd. Voor wat betreft de toneeltraining: die moet op 1oktober 2007 van start gaan, gewoon als alle andere scholen en trainingenhier.”
Vertel eens wat meer over die toneeltraining.
“Vanaf het moment dat ik over de toneeltraining begon tepraten met docenten in Nederland, was men enthousiast, iedereen wou directhelpen.En als je zeker 6x per jaar docenten wil laten overkomen voor jetraining van docenten (trainers) en kinderen hier, gaat het kosten. Dus fondsenworden ook gezocht, want lesgeld gaat het niet kunnen opbrengen. Ik hebonderhandeld en al een intentieverklaring met de Hofplein Jeugdtheaterschoolvan Rotterdam, en komende tijd ga ik verder onderhandelen met de Jeugdtheaterschoolvan Amsterdam Zuid-Oost, die allicht een meer multiculturele benaderingheeft.Verder komen daar nog leden bij van toneelgroepen waarin ik hebgefunctioneerd, zoals De Nieuwe Amsterdam, ik heb door mijn ervaring daar welhet netwerk om dit op te zetten. Dan zijn er nog onderhandelingen voor delocatie die centraal gelegen moet zijn; ik heb nog flink wat te doen vooroktober!”
Wat ga je nog doen als acteur dit jaar?
“Waarschijnlijk een monoloog omstreeks juni, juli,geschreven door Jenny Mijnhijmer.”
Wat heb je altijd in je koelkast staan?
“Kaas en meestal ook wijn of champagne, ik hou van de goededingen in het leven.”
Je hebt een eclectische smaak en niet eenbepaalde voorkeur in bij voorbeeld muziek.Maar waar hou je nu het meeste vanbij artistieke producties?
“Ik hou van producties die inhoudelijk goed zijn, mensen dieiets doen om de inhoud en niet in de eerste plaats voor de vorm of vooruiterlijk vertoon.
Wat is het meest ingrijpende in je leven geweest?
“Ik heb een leven voor, en een leven na 8 december 1982.Sinds die periode ben ik een stuk wijzer geworden. De onbezorgdheid van mijnleven daarvoor heb ik voorgoed vaarwel moeten zeggen, zonder me daarbij eenslachtoffer te voelen, overigens. Het voornaamste wat ik heb geleerd is dat jehet er nooit bij moet laten zitten. Er is een scheidslijn ontstaan in desamenleving sinds 1982, die scheuring, het wantrouwen, de gevolgen zijn nu, 24jaar na dato nog te voelen. Er is nog geen closure gekomen en onuitgesprokenvaak, smeult dat nog in de samenleving. Dat we het meestal wegstoppen betekentniet dat het weg is.
Nu populair
