December. De leukste tijd van het jaar. In Suriname wordthet jaar zonder uitzondering knallend en uitbundig afgesloten. Maar eerstvoorafgegaan door feestelijke Kerstdagen: overdadige lichtjes, veel eten,cadeautjes, extra attentie en gezellige families bij elkaar. Ieder jaar weermoet de dominee de werkelijke betekenis van Kerst de gelovigen onder de neuswrijven. En als je arm bent dan gaat Kerst net zo gewoon voorbij als iedereandere dag van het jaar. En hoe stil is de nacht als je ook nog eens wees benten in een arm tehuis woont? Parbode bezoekt drie weeshuizen met Kerst.
Hoeveel kinderen het zijn weet ze niet precies. “Vierentwintig denk ik”,zegt pleegmoeder Sabajo die zelf in het tehuis aan de Alfonsiuslaan isopgegroeid. “De meesten komen hier terecht via Familie Rechterlijke Zaken en demaatschappelijk werkster van het ‘s Landshospitaal. We kregen ooit een tweelingvan de Jeugdpolitie maar anders nemen we van niemand, het moet altijd viainstanties gebeuren. De kinderen kennen hun moeder niet en omgekeerd weten demoeders ook niet dat ze hier zijn.”
Het zijn vooral de tienermoeders die hun baby ‘dumpen’.Leslie is er een voorbeeld van. Zijn moeder wilde naar het CBB om de geboorteaan te geven. “Ik kom morgen de baby ophalen,” had ze beloofd. Daarna zag hetziekenhuis de tienermoeder nooit meer. Leslie is nu vijf jaar en het hart vanmenige moeder zou anders kloppen bij het zien van het schattig weesje in dedeuropening.
De jongste in het tehuis is nu een jaar en zes maanden ennet zoals haar andere lotgenoten ziet ze er gezond en verzorgd uit.
Feest
Een verjaardag wordt nog wel eens ‘gevierd’ terwijl ze aande kerstboom en de schaarse versieringen weten dat het weer de ‘mostwonderfull’ tijd van het jaar is. Maar aan de tafel merken de kinderen erechter weinig van. Moeder Van Gom is al bijna zeventig, te oud om het zwarewerk te doen en de hulpkrachten in huis zijn al te overbelast om ook nog watextra kookwerk te verrichten.
“Als je het lekker wilt doen en tot een feest wilt makenmoet je het geld er ook voor hebben,” lacht Sabajo verlegen. “Maar soms krijgenwe met Kerst eten van verschillende mensen en een jaarlijkse kerstlunch van eenadvocaat. We worden dan opgehaald door zijn personeel en naar zijn praktijkkantoorgebracht. Er zijn dan tafels gedekt, we zingen, we eten, krijgen cadeautjes enhet restant eten nemen we mee wanneer we weer naar huis worden gebracht.” Of erdit jaar weer een feest voor ze wordt gehouden, betwijfelt Sabajo. “Het vorig jaarstuurde hij wat ‘Kentucky’ voor ons.”
Santa Claus
Kinderen heeft Johanna Campagne (73) heel haar leven om zichheen gehad. Net zoals bij Van Gom is dit tehuis aan de Cornelisstraat eengeneratie liefdeswerk van moeder op moeder. Het is zondag en de bejaarde vrouwis met de kleintjes druk bezig met de grote schoonmaak. Elke zondag weer. Nietdat het zonodig moet, maar om ze de discipline van kleins af aan bij tebrengen. Op schooldagen krijgen de kinderen in de middag bijles terwijl degrotere ‘broer of zus’ om beurten de afwas doet en het erf tweemaal daagsharkt. Wat geld en middelen betreft is het ook hier iedere maand een onzekerlot. “Vaste donaties uit Nederland? Nee hoor”, schudt schoondochter Irene.
“Wat we krijgen, daarmee gaan we verder.” Ze moet toegevendat het tehuis heel veel dank verschuldigd is aan sociaal werkster Nancy Sweetdie voor het tehuis rond bedelt en dokter Gomes die de kinderen gratis medischbehandelt. Waar kinderhuis Campagne nu mee zit is dat een van de twee woningenaan uitbreiding toe is. Precies weten ze ook niet, maar het leger van bijnazestig dreumesen bestaat grotendeels uit jongens. Hun ruimte is nu daarvoor teklein geworden. Niet alleen de kinderen zijn veel, ook de kleertjes: een enormeberg, opgestapeld tegen de woning, wacht om gevouwen te worden. “De groteklerenkast is niet meer goed, daarom doen we het zo.” Even opvallend is hetgrote aantal honden – en een evenveel aantal drollen – op het grote erf. “Tegendieven,” zegt Irene. “De grote tv missen de kleintjes nog steeds heel erg.” DatKerst saai is en weinig voorstelt bij de Campagne’s merk je wanneer Irene alsantwoord op de vraag steeds weer terug komt op die ene Kerst met Santa ClausRuth Wijdenbosch. “Ze heeft het niet alleen zelf bekostigd maar heeft ook meegedaanmet het versieren van de grote tent die speciaal daarvoor werd opgezet. Ik kanhet niet meer vergeten: die lichtjes, het eten, het zingen; zo groots…Dominee Doelwijt sprak de zegen over ons uit en we kregen voedselpakketten enelk kind een cadeautje. Dat was weer vier jaar geleden.”
Of het dit jaar weer ‘jingle bells’ wordt weet Irene niet.Vervanging van de oude kerstboom die jaren geleden is weggegooid ziet ze er inelk geval dit jaar niet meer van komen.
Christmas Joy
De naam voor het kindertehuis ‘de Rode Roos’ heeft te makenmet mevrouw Roosburg (63) die zelf ook als wees door de Stadszending isopgevoed. Later, toen ze zelf moeder was, begon ze aan een eigen opvangtehuis.Met vier van haar en zes van de kinderbescherming.
“Met een salaris van negentig gulden moest ik het doen, en toch is het mijgelukt om ze allen tot volwaardige burgers te maken,” zegt Roosburg trots.
Op het moment zijn het er negentien. Roosburg noemt redenenals huisnood, zwervend bestaan, kapotte gezinnen en drugsverslaving. “Het zijnkinderen die door de omstandigheden gedragsproblemen vertonen en onderpsychische begeleiding zijn. Ze kunnen ook niet terug naar hun ouder want datbetekent terug naar een donkere wereld waar ze geen kind kunnen zijn. Ze roeptenkele kinderen naar voren.Cheneska (9) was drie jaar oud toen ze van het SOS Kinderdorp werd weggehaald.Reden: seksueel misbruik. Norelly (11) had voorheen nooit een school bezocht;de moeder had het te druk met haar drugsverslaving. Nu zit ze in de derde klas.En dan de tweeling van acht. Schattig en als twee druppels water. De moeder hader in totaal zeven en was voor lange tijd vermist. Reden: ze zag het niet meerzitten en is uit wanhoop gevlucht. Achterlaten uit wanhoop is geen fenomeen,maar het kind dood maken komt ook wel eens voor. Roosburg wijst naar hetslapend kindje in de box: “Die werd als baby half dood hier binnen gebracht. Nu is ze anderhalf en kijkhoe stevig ze eruit ziet!”
Zo af en toe komt de Voogdijraad langs. “Voor de controle”,zegt Roosburg, “maar zonder geld!” Dagelijks worden er voor het tehuis 60broden en in het weekend 14 casino’s geleverd. “Vroeger ging dat nog, maar numerk ik dat de donaties minder en minder worden.” Alle beetjes helpen en metkunst- en vliegwerk weet de creatieve pleegmoeder de touwtjes aan elkaar teknopen. “We hebben geen vaste donateurs en van bedelen hou ik niet, maar te yuno habi moni, yu musu koni!” Voor elke gelegenheid waaraan ze meedoen stiktRoosburg zelf de feestkleding voor de kinderen. En ook met Kerst: in gepastroodwitte kleertjes komen ze dan voor de dag. “Het is traditie bij ons dat
Kerst en de jaarafsluiting op 27 en 28 december worden gevierd, want op defeestdagen zelf hebben de kinderen het te druk met hun optredens in de kerk.”En hoewel de kerstboom er niet is -gestolen tijdens een inbraak- is die‘Christmas Joy’ er toch bij de Rode Roos: een pom, een pastei, een cadeautje.Eieren van de legkippen worden nu al verzameld voor het koekenbakken. Denaastenliefde ontbreekt ook niet: kinderen van sociaal zwakke gezinnen uit debuurt worden uitgenodigd om mee te doen. Ja, ook op Flora kan het zalig Kerstzijn.
Parbode wenst aan alle kinderen van Suriname gezegendekerstdagen toe en dat de engelen over hen mogen waken in het nieuwe jaar.
|
1 VanGom ligt in een zijstraat van de Schietbaanweg, achter de Chinesebegraafplaats.
Alfonsiusstraat no.11 2 Huize Campagne Koningstraatvoor de rotonde, zijstraat links. En dan rechts;door tot de laatste woning in de doodlopende straat. 3 Rode Roos is achterde Ororoeroestraat op Flora.
|
Nu populair
