Op vrijdag 11 augustus a.s. wordt in een, ongetwijfeldbomvolle, NIS voor de veertiende maal het tweejaarlijkse Surinaamse Festivalvoor het Populaire Lied gehouden, kortweg Suripop XIV. Op de vooravond van eenvan de bekendste festivals in Suriname nam Parbode een kijkje achter de schermen.
Begin juli werd de cd Suripop XIV aan het grote publiek gepresenteerd.Het is een bewuste keuze van de organisatie om de deelnemende liedjes voorafbekend te maken. De composities krijgen op deze manier al enige bekendheid, watervoor zorgt dat mensen sneller gemotiveerd zijn om een kaartje voor hetfestival te kopen. Daarnaast is het een uitstekende methode om plagiaat voor tezijn. In het bijna 25-jarig bestaan van het festival is dit weliswaar(gelukkig!) maar een keer voorgekomen. Doordat het betreffende nummer echter alvoor het festival de nodige airplay kreeg wisten oplettende luisteraars deorganisatie er bijtijds op te attenderen dat het geen originele compositie was.Originaliteit is een absolute voorwaarde voor Suripop, doel van het hele festivalis immers om muzikaal talent in Suriname een podium aan te bieden waarop zijeigen muziek ten gehore kan brengen.
Wi na wan
Elke Suripop editie ontvangt de voorselectiecommissieaanmerkelijk meer liedjes dan er op de festivalavond zelf ten gehore gebrachtkunnen worden. Dit jaar waren er 48 inzendingen waar-van er uiteindelijk twaalfoverblijven. “We hebben er destijds heel bewust voor gekozen om twaalf nummerste selecteren”, vertelt Werner Duttenhofer, penningmeester van de stichting diede drijvende kracht achter Suripop is; “vooral vanuit een praktisch oogpunt. Indie tijd waren er nog geen cd’s en op een elpee pasten er per kant maar zesnummers.” De commissie die verantwoordelijk is voor de voorselectie bestaat uitnegen personen. Een persoon vertegenwoordigt de organisatie en de overige achtzijn allemaal mensen uit de muziekpraktijk. Docenten, muzikanten met eengedegen opleiding en ervaren componisten. “Het is de kunst om uit het, soms ergruwe, materiaal toch die liedjes te selecteren die een blijvendeaandachtswaarde hebben”, aldus Duttenhofer. “Een goed voorbeeld is decompositie ‘Wi na wan’ uit Suripop VI in 1990. Dit nummer kon de meestecommissieleden niet erg bekoren. Een van de leden en tevensmede-initiatiefnemer van Suripop, de Chileense muzikant Juan Navia, zag tochpotentie in het nummer en adviseerde de uitvoerenden voor de betreffendefinale.” Uiteindelijk werd ‘Wi na wan’ winnaar van Suripop VI en behoort hetnummer inmiddels tot een van de Suripop klassiekers.
Uitverkocht Thalia
Wie weet dat de eerste aflevering van Suripop in 1982 was ensnel kan rekenen die komt tot de conclusie dat Suripop XIV chronologisch niethelemaal correct is. “Dat klopt zonder meer” weet Duttenhofer meteen te melden.“De eerste drie jaar van haar bestaan werd Suripop namelijk elk jaargeorganiseerd. Door het bijzonder grote succes werden de voorbereidingen echterook gecompliceerder. Omdat we het belangrijk vinden elke keer een perfecteproductie neer te zetten, die ook goed wordt ondersteund door bij voorbeeld debijbehorende cd, is er in 1984 voor Ü
gekozen om Suripop om de twee jaar te organiseren.” De locatie van het festivalgroeide mee met de populariteit. De eerste edities in Thalia leverden al sneleen meer dan uitverkochte zaal op. Suripop had duidelijk meer liefhebbers dande 500 mensen die in het theater pasten. Ook de Amos-sporthal waar latereedities werden gehouden bleek met een capaciteit van 1500 al snel te klein. Delatere afleveringen van Suripop zijn, zonder onderbreking allemaal in het NestyIndoor Stadium gehouden. Het NIS is ook dit jaar weer de locatie van SuripopXIV.
Eigen sound
Gevraagd naar de hoogtepunten uit bijna 25 jaar Suripopnoemt Duttenhofer direct de jubileumfestivals rondom het tien- en twintigjarigbestaan. “Wat echter een continu hoogtepunt genoemd mag worden is het feit dathet festival door de jaren heen een geheel eigen geluid heeft ontwikkeld, desound van Suripop. Je merkt het met name in het buitenland waar Surinaamseliedjes wel eens het predikaat van Suripop krijgen zonder ooit aan het festivaldeelgenomen te hebben.” Een ontwikkeling waar de organisatie erg mee in haarnopjes is. Suripop is immers in het leven geroepen om de populaire muziek vanSurinaamse bodem een eigen gezicht te geven. Wanneer er dan sprake blijkt tezijn van een typisch eigen geluid dan is die opzet zondermeer geslaagd. Hetlogenstraft ook onmiddellijk de bewering die je wel eens hoort dat de Suripopliedjes uit eerdere jaren van een hogere kwaliteit waren dan die vantegenwoordig. Met een eigen muzikale signatuur moeten de nummers toch ergensiets van elkaar weg hebben. Duttenhofer wijt het vooral aan nostalgischegevoelens. “De liedjes waren vroeger echt niet zoveel beter dan nu, alleen hebje die oude nummers veel vaker gehoord waardoor ze veel meer een eigen plaatsin je muzikale geheugen hebben gekregen. Nieuwe liedjes moet je eerst de kansgeven om die ontwikkeling te ondergaan. Ook de nummers die nu tot deSuripopklassiekers behoren hebben eerst dat stadium doorlopen. Zo van: het isnieuw en we moeten maar zien of het wat wordt.”
Stemvork
De winnaar van elke Suripop aflevering ontvangt de JulesChin A Foeng trofee. Een abstracte weergave van een stemvork die vernoemd isnaar zijn ontwerper, de inmiddels overleden kunstenaar Jules Chin A Foeng. “Erzijn wel eens mensen die vragen waarom de hoofdprijs van Suripop is vernoemdnaar een beeldend kunstenaar en niet naar een bekende Surinaamse muzikant.Suripop is destijds echter ontstaan als een initiatief van de Stichting terbevordering van de Surinaamse Kunst en Cultuur. Iets waar beeldende kunstnatuurlijk ook onder valt en als eerbetoon aan de ontwerper van de trofeehebben we destijds besloten om zijn naam aan deze prijs te verbinden.” In delate avond van vrijdag 11 augustus a.s. zullen we weten wie de Jules Chin AFoeng trofee voor Suripop XIV in ontvangst zal mogen nemen en de(geabstraheerde) stemvork even tegen de microfoon mag slaan om te horen of-iezuiver klinkt.
Nu populair
