Veel vertrouwen in de Surinaamse politiek heeft er bij dekiezers nooit bestaan. Maar ruim een jaar na de verkiezingen kun je je lleenmaar afvragen of de situatie nóg beroerder kan worden. |De achtcoalitiepartijen van het Nieuw Front-plus vallen doorlopend over elkaar heen inde strijd om politieke benoemingen en rond andere akkefietjes. Ondertussenvraagt iedereen zich af: wanneer gaan ze nu eindelijk eens regeren?
Bij het aantreden van de derde regering-Venetiaan, in augustus vorigjaar, stond het al vast: het zou geen gemakkelijke opgave worden om de ritvolledig uit te zitten. De Front-partijen, die van 1991 tot 1996 en van 2000tot 2005 royaal in het zadel zaten en achter de schermen met elkaar zakenkonden bekonkelen, hebben nu als gevolg van de gebrekkige steun van de kiezermet vier andere coalitiepartijen rekening te houden. En dat valt niet mee!Zeker niet als je bedenkt dat Pertjajah-baas Paul Somohardjo zich steeds meerontpopt tot een notoire dwarsligger. Natuurlijk is er nog veel meer aan dehand. Binnen de VHP van vice-president Ram Sardjoe is het een puinhoop vanjewelste en vliegen de kopstukken en dissidenten elkaar doorlopend in de haren,terwijl de SPA een stuurloos schip is nu voorman Gilds door justitie in hetverdachtenbankje is gezet. A Combinatie is even onervaren als opportunistischin het coalitieschuitje gestapt en kan geen vuist maken, DA91 heeft helemaalniets te vertellen en is het sufferdje van de klas. Minister van Ravenswaay vanPlanning en Ontwikke-lingssamenwerking (PLOS) doet oprecht zijn best, maarheeft bij Venetiaan en consorten helemaal niets in de melk te brokkelen.
Waar deregering mee bezig is, weten slechts weinigen. Dat is mede te danken aanvice-president Sardjoe, die bij zijn aantreden de wekelijkse persconferentie nade ministerraad van de agenda schrapte. Zo krijg je tenminste geen vervelendevragen. Aan de andere kant zal er weinig te vertellen zijn, want waar moet jehet over hebben als je niets uitvoert?
Alleen bijjustitieminister Santhoki valt nog enige daadkracht te bespeuren. Hij slaagt erals een van de weinigen in miljoenen euro’s los te peuteren bij Nederland voorde uitvoering van zijn ambitieuze plannen. Wel kun je vraagtekens stellen bijde wijze waarop hij onder meer de illegale straatventers en de foutparkeerdersin Paramaribo aanpakt. Hij gaat daarmee een probleem te lijf, terwijl over deoplossing nauwelijks is nagedacht. Maar hij doet tenminste iets.
Voor derest blijft het gerommel in de marge. Van alle verkiezingsbeloften is maarweinig terecht gekomen. Om maar wat te noemen: de Investeringswet is nog altijdeen papieren spook, de invoering van een minimumloon dreigt te verzanden in debureaucratie, de rijsttelers pinaren, de overbevissing leidt tot uitstervendevissoorten…
Ook opinfrastructureel gebeid is weinig opbeurends gepresteerd. De met veel tamtam ingebruik genomen ringweg bezorgt alleen garagebedrijven en monteurs een orgasme,de eerste paal die Venetiaan sloeg voor de brug Hamburg-Uitkijk over deSaramaccarivier, staat er nog altijd eenzaam bij, de bewoners van Laarwijk aande Surinamerivier vragen zich al een jaar af waarom er in hemelsnaam eenlichtmotor en elektriciteitspalen naar hun plantage zijn gebracht, als er tochniets mee gebeurt. Als er éénsplijtzwam in het Nieuw Front-plus rondloopt, dan is het wel de toch al zoomstreden Paul Somohardjo. De man die ondanks zijn strafblad voorzitter van deNationale Assemblee mocht worden, sindsdien regelmatig op zijn bek is gegaanmaar nog altijd het lef heeft voor God te spelen.
Zijngrootste zeperd was zijn volharding in de benoeming van een partijtopper op hetministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling, wat voor hem zelfs aanleidingwas Pertjajah Luhur te laten staken. Een hilarische klucht die nog nooit eerderin de wereld was opgevoerd. Het toneelstukje duurde niet lang, want Venetiaanpersoonlijk greep tegen zijn gewoonte keihard in en liet Somohardjo door hetstof kruipen. De kwestie rond de stichting Dikin, waarbij via slinkse wegengrond aan de Gompertstraat werd toegewezen voor een nog altijd onduidelijkproject, heeft zijn toch al weinig betrouwbare reputatie ook geen goed gedaan.Opzet of gewoon dommigheid, feit is dat hij zich samen met zijn schoondochteropnieuw in de problemen heeft gewerkt.
Zijnachterban mort bovendien meer en meer, vooral omdat ook hij zijnverkiezingsbeloften niet is nagekomen. Zo wacht half Javaans Suriname nogaltijd op de percelen die hij keer op keer toezegde en waar zo naar wordtgesmacht. Het steekt des temeer dat hij via de omwegen van een stichting welweer grond weet binnen te slepen en nog wel vóór de stichting een feit was. Ommaar te zwijgen van politieke vrienden die keer op keer met land wordenbevoordeeld.
Nu mag jehet falen van de regering ook weer niet vollédig in de schoenen van dePertjajah-baas schuiven. Het oeverloze geruzie door alle partijen over deverdeling van ambassadeposten, directeurschappen, commissariaten en anderegoedbetaalde topfuncties bij staatsbedrijven en ministeries verlamt het werkwaar de kiezer op zit te wachten. Diezelfdekiezer moet net zo lijdzaam toezien dat ook de Nationale Assemblee eenstuurloos en vrijwel onbemand schip is. Teveel parlementariërs zijn doorlopendop kosten van de belastingbetaler op reis, voelen zich ziek, zwak of misselijk,of hebben het te druk met andere onduidelijke activiteiten.
Zelfs inhet NPS-kamp van Venetiaan bestaan vraagtekens of het wel zin heeft om door tegaan. Partijtopper en ex-parlementariër Arnold Kruisland trok onlangs in eeninterview met de Ware Tijd de goede intenties van Pertjajah Luhur en ACombinatie in twijfel. “Als een partner ook de geloofwaardigheid van je partijin het geding brengt, dan vraag ik me af of je met zo’n partner verder moet”,zo zei hij. De drie ministers van Pertjajah, die hij ook nog vanchantagepraktijken beticht, noemde hij ronduit zwak. Opmerkelijk voor iemanddie altijd de coalitie, en dus de macht, koesterde. Eigenlijk heeft hij gewoongelijk. Er is welbeschouwd geen redden meer aan. De sfeer is verziekt, vanregeren is geen sprake. De kiezers ondervinden dat aan den lijve. Nu moetenalleen de regeerders zelf nog beseffen dat verder gaan geen zin meer heeft. Eengoed gesprek met Kruisland zou ze een duwtje in de juiste richting kunnengeven.
Nu populair
