Vrijheid: daar gaat het om bij skateboarden. Tenminste, dat zegt de 22-jarige Giovanni Cabenda. Hij doet al bijna twee jaar aan de sport en geniet er nog steeds met volle teugen van. “Skaten is een levensstijl.”
Skateboarden is een sport die in eind zestiger jaren in de verenigde staten is ontstaan. Het wordt beoefend door voort te bewegen op een essenhoutplank met vier wieltjes. Er kunnen verschillende trucjes worden uitgevoerd, door bijvoorbeeld in de lucht te springen, in de skateboardwereld een ollie genoemd, of door tijdens het springen de plank horizontaal om zijn as te draaien, beter bekend als een kickflip. Er worden ook trucjes gedaan over verschillende voorwerpen.
In Amerika is de sport zodanig uitgegroeid dat het een eigen cultuur heeft. Bu
urland Brazilië heeft zowel mannelijke als vrouwelijke skateboardlegenden voorgebracht. In Suriname skaten wel enkele jongeren, maar de groep is niet zo groot. Volgens Cabenda, onder zijn skatevrienden beter bekend als ‘Spit’, zijn er ongeveer tien echte skaters in Suriname. “Er komen wel nieuwe jongeren bij, maar die blijven nooit lang. De leeftijden zijn verschillend, van tieners tot dertigers en er zijn één of twee meisjes.
“Het begon bij mij als een hobby, inmiddels ben ik er aan verslaafd. Een vriend van mij had een skateboard en steeds als we elkaar ontmoetten, oefende ik even erop. Zo ging het steeds verder, je probeert steeds meer trucjes op de board te doen. Nadat ik een skateboardvideo had gezien, was ik helemaal verkocht. Ik weet niet welk team in de film skate of wat ze precies deden, maar ik vond het tof. Tijdens de staking van de middelbare scholen in 2008 kon ik veel skaten. Ik was in de zevende hemel.
“We skaten overal waar we niet worden weggejaagd of waar de politie aanwezig is. Plekken zoals Kerkplein, achter Hollandia aan de Wilhelminastraat en achter Impacto zijn locaties die vaak worden bezocht. Maar daarnaast worden ook nieuwe locaties gezocht om te kijken of ze skate-vriendelijk zijn.”
Paradijs
“De eerste drempel, een obstakel waarover gesprongen kan worden, is al een paradijs voor een skater. Ben je er eenmaal overheen, dan zoek je al snel de volgende om te overmeesteren. De filosofie van het leven wordt bij skaten letterlijk gebruikt: je moet veel vallen en direct weer kunnen opstaan”, aldus Cabenda. “Het mooie is dat je geen ervaring hoe3ft te hebben, je moet gewoon beginnen. Je hebt geen coach nodig, niemand zegt je wat te doen. Je moet gewoon zelf jouw ding doen. We motiveren elkaar wel, maar voor de rest heb je eigenlijk niemand nodig.”
Skateboarden wordt volgens Cabenda door elke individu anders beleefd. “Het gevoel op een skateboard moet je zelf ervaren, ik kan het niet beschrijven.
Uitlaatklep
De vrijheid, de rush… Of zoals de Amerikaanse skater Chris Cole zegt: ‘It’s just pure excitement’. Mijn idool is trouwens Mike Caroll. Die man is op veertienjarige leeftijd prof geworden. Hij had geen ouders, maakte fouten in zijn persoonlijke leven, maar hij heeft zichzelf kunnen herstellen. Uiteindelijk richtte hij het skateboardbedrijf Girl op. In Suriname wordt opgekeken tegen Jamal Faverus. Naar mijn mening is hij op dit moment de beste skater van ons land. Verder heb je Miguel Zschusschen die erg goed is.” Voor Cabenda is skaten zijn uitlaatklep. “Iedereen heeft problemen en verwerkt die op zijn of haar manier. Ik doe het door te skaten, zo kom ik tot rust. Liever skaten dan de hele dag voor de televisie zitten. Suriname is nu geen skate-land, maar ik ben wel van plan daar verandering in te brengen door anderen te stimuleren. Ik zie onze huidige groep als pioniers. We zijn niet de eerste skaters van Suriname, maar door ons zie je wel steeds meer skaters op straat.
“Vroeger waren het meer welgestelde jongeren die het zich konden permitteren om te skaten. Spullen zoals boards, bescherming en speciale skateschoenen kunnen alleen uit het buitenland worden gehaald. In Suriname zijn geen skatewinkels, er is geen markt voor dus die zullen er ook nooit komen. Dus nu laten we spullen overkomen door familieleden in het buitenland lief aan te kijken en te vragen of ze enkele artikelen voor ons kunnen meenemen. Of we lenen van elkaar.”
De skaters van Suriname blijven niet stilzitten en willen hun talenten ook aan de rest van de wereld laten zien. Internet biedt daartoe uitkomst. “We zetten materiaal op YouTube, zodat andere kunnen zien wat we in huis hebben. We zijn weliswaar niet zo goed als bijvoorbeeld de Amerikanen, maar we zijn wel goed op weg.”
De Surinaamse skaters hebben onbedoeld veel steun gehad van de overheid. Cabenda: “Het asfalteringsproject heeft ons enorm geholpen. Er zijn nu meer gave wegen om te skaten. We moeten de regering daarvoor bedanken. We willen nu ook dat er geen auto’s meer op straat rijden en dat de politie ons minder lastigvalt. Wij doen geen vlieg kwaad, maar we worden vaak bestempeld als hangjongeren. Maar we hangen niet zomaar ergens, meestal is het met de bedoeling om daar te oefenen. Ik moet wel zeggen dat we soms illegaal op terreinen skaten, maar we maken er geen troep van. We proberen altijd het beste te maken van de situatie waar we ons in bevinden. Dus als je het goed bekijkt, zijn we optimisten.”
Nu populair
