Lieve Ma
Tante Esselien van Doornegat is een bekende verschijning in Suriname en Nederland. Wekelijks ontvangt ze bij ‘Raymann is Laat’ beroemdheden, die ze liefdevol over de knie legt. Regelmatig vertelt ze over haar man Rudie en haar zeven kinderen van acht verschillende vaders. Parbode wist één van deze kinderen in Suriname te traceren. Hij is bereid om zijn gedachten, opgetekend in brieven aan zijn moeder, met onze lezers te delen.
Allerliefste Moeder
‘Tante Es gi Pres? Dat’na mi Pres!’ Zonder verder op uw juist ontvangen schrijven in te gaan zullen we het er allebei over eens zijn dat dit een stuk vertrouwder en vanzelfsprekender (!) klinkt dan ‘Wes(je) fo Pres(je)’. Ik vind het nobel dat U de jeugd niet in de weg wilt staan maar helaas kunnen uw (aanstaande) onderdanen zich dit in, het stadium van, de historische en tegenwoordige, ontwikkeling van hun (ook het uwe) land gewoonweg niet permitteren.
Het ligt in de mond om iets te zeggen over het scheiden van jongetjes en mannetjes maar aangezien U nu eenmaal geen man bent, laten we dat voor wat het is. Is ook niet nodig, ‘Wes(je) fo Pres(je)’ is een leuk idee en wordt netjes gerubriceerd opgeborgen voor latere tijden, al was het maar omdat U toch ooit eens een opvolger (v/m) moet benoemen. Uiteraard wil ik niet de indruk wekken U, onbedoeld en per ongeluk, op het idee te brengen om de definitie van Staatshoofd in Suriname, Democratisch etc. President van de Republiek blabla, te veranderen in, het uiteindelijk niet meer dan, logische Mama Sranan van Doorn tot Gat, Barmhartig Heerseres over Sranan, en (sooner then we all think?) de rest van de Planeet.
Opvolgingsgewijs weliswaar uitsluitend voorbehouden aan de bloedband. Maar met niet één maar twee buitenkinderen boven mij, begrijpt iedereen uiteraard dat het idee om U als geliefd tevens absoluut (in willekeurige volgorde) Staatshoofd van de Republiek, Rentmeester van het Continent en Planeetcommissaris, ooit op te volgen nog geen seconde door mijn hoofd speelt.
Al vraag ik me af waarom de landelijke statistieken van verkeersslachtoffers zich opeens in mijn gedachten manifesteren en ik een onbestemd gevoel ontwaar dat het voorbestemd is om niet alleen mijn oudere buitenzus, Acci Denta van Doornegat (als enige erkend, door de (destijds) minderjarige wiskundestudent Rudy R.V., maar ook mijn oudere buitenbroer Bernhard (vader formeel onbekend, de maandelijkse bijdrage van het Anjerfonds, sinds zijn geboorte, bleek na 32 jaar een onbeduidende administratieve onvolkomenheid te zijn), te verblijden met het bezit van een (al dan niet Chinees vervaardigde) bromfietsmobiel, natuurlijk inclusief een (volkomen toevalligerwijs wel Chinees vervaardigde) integraalhelm. Safety First! Toch?
Maar goed, dit is allemaal van later zorg. Voorlopig kijken we reikhalzend uit naar 25 mei (DV, Allah Volente, Boeddha behagend etc.) en tellen de dagen af tot het historische moment waarop U uw opwachting maakt op Zanderij. Het is overigens niet nodig dat U al vast tickets gaat reserveren, uw goede vriend Obama heeft laten weten het als een voorrecht en eer te beschouwen om U zijn Air Force One niet alleen te lenen maar graag helemaal kado te willen doen. Binnen zijn electoraat schijnt er momenteel nogal wat gedoe te zijn rond grote energieslurpende transportmiddelen.
Uiteraard zijn we ons daar hier in Suriname ook van bewust en daarom kiezen we er weloverwogen voor om zoveel mogelijk van de productie van Staatsolie af te nemen. Grotere omzetten betekenen grotere revenuen voor de staatskas (straks uw huishoudportemonnee), waarmee we als klein land op grootse wijze laten zien hoe we onze eigen economie aan de gang blijven houden. Iets wat ze niet overal kunnen zeggen.
Wat het milieu betreft, zitten we natuurlijk ook helemaal goed; het hoeft geen nader betoog dat wij Van Doornegats uit een uitstekend milieu afkomstig zijn. Ik ben zo vrij geweest deze sympathieke geste van een bevriend Staatshoofd aan te nemen en ben nu al vast wat aan het oefenen door op en neer te vliegen naar Bogotá om U over twee maanden persoonlijk op te halen in Amsterdam. Kunt u Rudy vast vragen om U met een beetje ruime wagen tot vlak bij het vliegtuig te brengen? En het zou ook prettig zijn wanneer U de autoriteiten op Schiphol al vast op de hoogte brengt van de diplomatiek onschendbare status van uw vliegtuig. Aangezien historisch besef ons niet vreemd is, weten we hoe belangrijk het is om op de heenweg ballast aan boord te hebben zodat we op de terugweg rustig al uw bezittingen in kunnen laden.
Van mijn nieuwe Colombiaanse vrienden heb ik een partij afgekeurd bakpoeder gekregen wat uitstekend als ballast kan dienen. De Nederlandse autoriteiten gaan daar natuurlijk weer hun eigen vooringenomen gedachten over hebben maar ik neem aan dat U dat wel even aan uw contacten in Den Haag uitlegt. Ik hoop dat ook mijn volgende brief U in goede gezondheid zal bereiken, zo’n Boeing vliegen is toch wat anders dan met mijn oude vertrouwde brom medeweggebruikers te ontwijken!
Uw toegenegen buitenkind,
Jan-Piet-Klaas van Doornegat