Tante Esselien van Doornegat is een bekende verschijning in Suriname en Nederland. Wekelijks ontvangt ze bij ‘Raymann is Laat’ beroemdheden, die ze liefdevol over de knie legt. Regelmatig vertelt ze over haar man Rudie en haar zeven kinderen van acht verschillende vaders. Parbode wist één van deze kinderen te traceren. Hij is bereid om zijn gedachten, opgetekend in brieven aan zijn moeder, met onze lezers te delen. Deze maand zijn laatste schrijven.
Lieve ma,
Ik ben bang dat dit voorlopig mijn laatste brief aan U is. Hoewel ik er alle begrip voor heb dat U geen President van Suriname kunt worden, is inmiddels gebleken dat de zwijgende meerderheid van het Surinaamse volk daar toch een andere mening over heeft. Men is diep teleurgesteld, bijzonder verontwaardigd en in sommige gevallen helaas ook ronduit rancuneus. Dermate rancuneus dat mij is aangeraden de komende tijd een low profile bestaan te leiden. Ik weet niet echt wat dat inhoudt, maar heb wel begrepen dat het en plein public voeren van een briefwisseling met mijn moeder daar geen onderdeel van is. Het schijnt namelijk dat er door mijn maandelijkse brieven aan U de indruk is gewekt dat uw formele toezegging om ons land te leiden niet meer dan een formaliteit was.
Het overgrote deel van uw landgenoten was er van overtuigd dat U het hoogste ambt zou aanvaarden en had een diep geloof en vertrouwen in de toekomst. Zowel in die van hun land als in die van hun eigen persoonlijk leven. Menigeen heeft dan ook al daadwerkelijk geanticipeerd op uw vermeend aanstaande leiderschap. In sommige gevallen zelfs met aanzienlijke investeringen. Hoewel naïef, is er wel begrip voor op te brengen dat deze mensen nu balen als de bekende baksteen. Een zekere mate van teleurstelling valt dan ook te billijken maar verontwaardigd en rancuneus gedrag is natuurlijk totale kolder. Uiteindelijk hadden ze gewoon beter moeten lezen en heeft niemand hen gevraagd om die investeringen te doen.
Helaas is men niet echt voor rede vatbaar en dat wordt ook op subtiele en minder subtiele wijze duidelijk gemaakt. Aangezien U nu eenmaal in Nederland verblijft en ik hier in Suriname, zal het U niet vreemd voorkomen dat het zich recent manifesterende aso-gedrag (Algemeen Surinaams Ongenoegen) op mijn persoon gericht is. Ik hoop niet dat U dit ziet als een smeekbede om uw beslissing te herzien maar U hebt uw zoon wel een beetje in de problemen gebracht.
Uw voorheen aanstaande onderdanen willen dus een stevige manja met ons schillen. In eerste instantie dacht ik enige hulp te vinden bij de huidige politici. Die hebben altijd de indruk gewekt uw toekomstige rol als Mama Sranan volkomen te negeren en zouden dus weinig reden tot teleurstelling, verontwaardiging dan wel rancune hebben. Inmiddels blijkt niets minder waar. Bij de NPS zitten ze met de handen in het haar. De hele partij was er zo van overtuigd dat U de politieke leiding zou overnemen dat Venetiaan al vast maar bekend heeft gemaakt niet voor een volgende termijn in aanmerking te willen komen. Die kan daar nu moeilijk op terug komen.
Bij de VHP is het niet veel anders, ook daar overheerste de gedachte dat het afgelopen zou zijn wanneer U eenmaal uw intrek in het paleis had genomen. Het leek ze dus wel een goede grap om vrede te sluiten met hun eigen Vernieuwingsbeweging, die maskerade hoefde immers toch maar een paar weken te duren en daarna zou uw Van Doornegat Administration alle politieke partijen overbodig maken. Niet alleen kunnen ze nu deze formeel verlopen en afgelopen vredesonderhandelingen onmogelijk herroepen, maar moeten ze ook nog eens met die zelfde nieuwlichters echt de verkiezingen in. De SPA pakt altijd alles op geheel eigen wijze aan en dat is ook nu het geval. Stiekem toch wel blij met uw komst hebben ze alle rode stof aaneengeregen tot een grote lange rode loper van Zanderij tot aan het presidentieel paleis. Niet alleen is die loper nu volkomen overbodig maar ook hebben ze geen lapje rode stof meer over om zo meteen campagne te voeren.
Er zijn tal van voorbeelden te noemen waarbij men U al daadwerkelijk al President van Suriname waande. Ook buiten de politiek. Bij Telesur was men er van overtuigd dat er onder uw bewind plaats zou zijn voor maar één telecomprovider (zullie natuurlijk) en dus leek het wel een goede stunt om voor die paar weken nog even de interconnectie met Digicel en Uniqa in orde te maken. Surinam Airways trok de op zich terechte conclusie dat het vliegverkeer enorm zou toenemen met U aan de macht en kocht al vast een grote lap grond voor de aanleg van een nieuw vliegveld. Naar verluidt proberen ze er nu maar een golfbaan van te maken. U begrijpt: men is in het land lichtelijk in de war en, hoewel volkomen onterecht, kijkt men ons beiden er op aan.
Daarom een voorlopig laatste maar beslist niet minder gemeende stevige brasa van uw toegenegen maar tijdelijk
demissionaire buitenkind,
Jan-Piet-Klaas van Doornegat
Nu populair
