Snijders versus Snijders

Ben het helemaal met je eens dat we het moeten hebben over kunst en cultuur. Nu ben ik op dat gebied geen kenner. Hoewel, als ik de journaliste van Times of Suriname mag geloven, ben ik componist en directeur van de Nationale Volksmuziekschool. Ze verwarde laatst in een artikel mijn naam met die van je neef Herman. Lijkt natuurlijk een beetje op Armand, maar het is wat al te veel eer.
Mijn enige affiniteit met kunst en cultuur is dat ik in mijn vorige leven, in Nederland, gemiddeld twee keer per week in het theater zat voor het schrijven van recensies. Zo heb ik Art Garfunkel in levenden lijve kunnen aanhoren, Janis Ian, John Denver, Freek de Jonge, Rob de Nijs, jazzvirtuoos Chris Barber, Harry Jekkers en Toots Tielemans mogen beoordelen.
Ik was getuige van het eerste concert van Koos Alberts in een rolstoel (zingt hij nog?) en heb de onlangs jubilerende Herman van Veen als jong journalistenbroekie zenuwachtig geïnterviewd. Geen jazzfestival vond plaats zonder mijn aanwezigheid. Met Marco Borsato heb ik petflessen uit het Curaçaose zeewater gehaald. Maar dat terzijde, want dat heeft natuurlijk geen bal met kunst of cultuur te maken.
In Suriname heb ik wat het culturele aanbod betreft behoorlijk moeten afkicken. Oké, er zijn wat plaatselijke grootheden, maar vaak is het mijn smaak niet. En als Toni Braxton komt, blijkt ze Toni Braxton niet te zijn, Ali Campbell van (ooit) UB40 laat in al zijn arrogantie het publiek uren wachten. Sowieso begint bijna alles te laat hier, dus wat dat betreft had hij zich rap de Surinaamse gewoonte aangemeten. De lust om te gaan kijken en luisteren, vergaat je echter bij voorbaat al. Als je later deze maand in Suriname bent, kom ik uiteraard naar jou luisteren. Samen met je neef, die echt verstand van muziek heeft.
Maar laten we ook wat tijd vrijmaken voor het WK voetbal, want wat er op de velden in Zuid-Afrika gaat gebeuren, is ongetwijfeld ook een vorm van kunst. En misschien schrijven collega-journalisten wel dat Ronald of Armand Sneijder weer de sterren van de hemel heeft gespeeld.
Wi si makandra!
Armand

Zozo! Je hebt als nyunsuman en als recensent behoorlijk kunnen smullen van het Nederlandse kunst- en cultuuraanbod! Het is in elk geval een bijzondere luxe en uitdaging om een persoonlijk oordeel aan de hele wereld te kunnen meedelen. Ik heb het ook een aantal maal gedaan, maar ik sta het liefst zelf op het podium. Het kunst- en cultuuraanbod is hier groot, evenals het aantal kunstopleidingen. Jammer is dat Suriname in het Nederlandse kunst- en cultuurcircuit vaak magertjes is vertegenwoordigd. En op de landelijke radio en tv ronduit rampzalig, op Jörgen Raymann na. Wij gaan vaak alleen naar dansfeesten en shows met moppentappers. Veel minder naar Fra Fra Sound of de Ronald Snijders Band.
Ik ben overtuigd dat kunst veel concurrentie, professionaliteit en publieke aandacht nodig heeft om verder te groeien. Misschien is dit wat Suriname het meeste mist, want diverse kunstenaars en musici zijn echt op niveau, er is jong talent genoeg. Het publiek is vaak klein: nog geen half miljoen inwoners en ook nog een zeer heterogene samenstelling met weinig gezamenlijke interesses. Maar als ik Bally Balsemhof of Ivor Mitchell hoor bassen of de treffende foto’s van Roy Tjin en Hijn Bijnen zie, ben ik hoe dan ook meteen thuis. Ik hou van dat land, klaar!
Het voetbal in Zuid-Afrika zal niet aan mijn aandacht ontgaan. Het geeft mij nostalgische gevoelens over het Surinaamse voetbal in de jaren zestig met voetbalgrootmeesters als Haltman, Mijnals, Baron en Schotsborg; zoveel prachtige, kleurrijke spelers en tropisch joelende toeschouwers. Robinhood, Transvaal, Voorwaarts en mijn favoriete club Leo Victor. Bij de huidige slow motion beelden zie je echt dat voetbal kunst is, bijna als ballet!
Baya, maar er bestaat ook een andere Surinaamse slow motion: die van het telkens weer laat aankomen en te laat beginnen. Hier in Nederland zie je bij sommige evenementen van onze kondreman precies hetzelfde. Met dezelfde excuses. Belangrijke uitzondering: als vrouwen iets organiseren gaat het vaker wel op tijd! En als vrouwen een voorstelling goed vinden, zal je het weten ook! Armand, laat je recensie dan maar liggen! Tot snel!
Ronald