Woningnood niet opgelost
De afzwaaiende regering heeft het grond- en huisvestingsprobleem niet weten aan te pakken. De verhalen van opeengepakte gezinnen in één huis zijn hartverscheurend en allemaal hebben ze één ding gemeen: niemand heeft grond. Opmerkelijk is dat de regering eind vorig jaar de achttien miljoen euro voor het Sectorfonds Huisvesting heeft gehalveerd en het geld heeft gestopt in grote infrastructurele werken. Het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting is niet verder gekomen dan 395 woningen en heeft geen grond om met nieuwe initiatieven te komen voor woningbouw.
Het mega-ontwikkelingsproject te Richelieu, Commewijne, levert slechts 120 woningen op, terwijl het voornemen was om vierduizend woningen te bouwen. Eind april vond op Tout Lui Faut de oplevering plaats van 95 woningen, die deels door Chinese investeerders zijn gebouwd. De woningen hebben geen licht, geen water en de bestrating laat te wensen over. Toch was het reden voor een complete regeringskaravaan om aanwezig te zijn. Belachelijk, terwijl er naar schatting minstens dertigduizend woningzoekenden zijn. De regering had in haar Meerjaren Ontwikkelingsprogramma huisvesting gemaakt tot beleidsprioriteit: 4.300 woningen moesten tegen het jaar 2011 gebouwd zijn. Een doel dat niet verwezenlijkt wordt. Toch blijft men schermen met de lage rente leningen, die de regering via de bank ter beschikking heeft gesteld. Maar wie geen grond heeft, kan deze lening niet krijgen. En dat is de kern van het probleem. Het is bespottelijk dat de ministeries van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening Grond en Bosbeheer, die onder de vleugel van Pertjajah Luhur vallen, niet eens een project kunnen opstarten om overheidsgrond ter beschikking te stellen voor woningbouw.
Belangenverstrengeling
Moet je als jeugdparlementariër bedanken als je de actieve partijpolitiek ingaat of is dat niet nodig? Het was te verwachten dat politieke partijen binnen het korps van jeugdambassadeurs zouden scouten om hun jongerenbestand aan te vullen. Maar veel van deze jongeren willen én jeugdparlementariër én politieke kandidaat voor een partij zijn. Voormalig voorzitter van het Nationaal Jeugdparlement, Melvin Bouva, gaf het voorbeeld door zijn functie binnen het jeugdinstituut neer te leggen toen hij DNA-kandidaat werd voor de NDP. Dhiradj Soekhai, ook een ex-voorzitter van het Nationaal Jeugdparlement, volgde en bedankte na op de lijst van de VHP terecht gekomen te zijn. Maar de meeste jongeren kozen het zekere voor het onzekere en bleven jeugdambassadeur, ondanks de belangenverstrengeling. Het veroorzaakt oponthoud in het jeugdwerk, omdat de aandacht verdeeld moest worden en de jeugdwerkers zelf ook politieke belangen hebben. De jongeren schijnen alles van hun ‘voorbeeldfiguren’ in de Nationale Assemblee over te nemen.
AVD wordt Surinaams Carnaval
De Avond Vierdaagse (AVD) heeft een eigen carnavaleske charme, met een steeds minder wordend sportief element. Hoewel het om bewegen gaat, wijzen de klederdracht en het karakter van de deelnemende groepen steeds meer richting carnaval.
Om hier meer uiting aan te geven, werd dan ook een Curaçaose carnavalsgroep naar Suriname gehaald om de AVD mee te vieren. Met een aantal lopers van ongeveer 6.500, waarvan 3.000 van de Nationale Democratische Partij (NDP), bereikte de AVD een recordaantal deelnemers. Storende elementen waren het feit dat er vrijwel geen vuilnistonnen langs de route stonden, met als gevolg dat na elke wandeldag de straten leken op een slagveld met plastic rommel en ander vuil. Onder mopperende automobilisten in ellenlange files gingen stemmen op om de AVD volgend jaar te verplaatsen naar dunbevolkte gebieden, zoals Zanderij.
Staatsolie obligatie
Staatsolie heeft grootse plannen, die de maatschappij ongeveer een miljard dollar gaan kosten. Vijftien miljoen wil het bedrijf van het Surinaamse publiek krijgen. Met een obligatie van minimaal honderd en maximaal honderdduizend USdollar, met een looptijd van vijf jaren tegen een rente van zeven procent per jaar, is dat nu mogelijk. Tussen de tien en vijftien miljoen USdollar wil Staatsolie bij de lokale banken lenen, 680 miljoen USdollar haalt het bedrijf uit de eigen reserves en voor 245 miljoen USdollar gaat de bank shoppen op de regionale financiële markt.
‘De bedoeling van de obligatielening is de Surinaamse burger, het bedrijfsleven en beleggers de gelegenheid te geven bij te dragen aan de financiering van het investeringsprogramma van een voor Suriname heel belangrijk bedrijf’, aldus Sigmund Proeve, directeur van De Surinaamsche Bank, beheerder en administrateur van de leningen.
Ruim de helft van de miljard dollar wil de maatschappij stoppen in uitbreiding van de bestaande raffinaderij. De minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Gregory Rusland, kocht als eerste obligaties.
Waardig nationaal archief
Na jarenlange onderhandelingen heeft Suriname de eerste eigen archieven van 1667-1975 weer op eigen bodem mogen opbergen in het Nationaal Archief Suriname. Hieronder bevonden zich de archiefstukken van de Surinaamse dichter Trefossa. In de komende zeven jaar zal de rest van de waardevolle documenten eerst goed behandeld en geconserveerd moeten worden, om daarna veilig bij de rechtmatige eigenaar terecht te komen. Voor het heugelijk feit moest wel eerst een archiefgebouw worden opgezet, dat voldoet aan de internationale standaarden. En uiteraard werd het personeel getraind. Het nieuwe gebouw met een waarde van ongeveer 5,5 miljoen euro is door Nederland geschonken.
Multifunctionele bioscoop
Lang gewacht, maar eindelijk toch gekomen. De opening van de bioscoop van The Back Lot werd al in 2008 verwacht maar herhaaldelijk uitgesteld. Het multifunctionele uitgaanscentrum naast de Hermitage Mall met restaurants, winkels, bars én vijf bioscoopzalen moet het
gezellige avondje uit weer inhoud geven. De filmzalen zijn uitgerust met de nieuwste techniek op het gebied van beeld en geluid en volgens initiatief-nemer Eddy Wijngaarde worden voor de vertoonde
films netjes de rechten betaald. Geen illegale dvd’tjes dus. Qua omvang en investering wordt TBL Multiplex één van de meest ge-waagde investeringen genoemd uit de Surinaamse uitgaansgeschiedenis.
Arie Verkuijl
‘Dood bestaat niet’, zei Arie Verkuijl begin vorig jaar in een interview met Parbode. Uitgaande van zijn visie op leven en dood heeft hij op 18 april zijn lichaam verlaten, maar leeft zijn geest voort. In ieder geval blijft zijn werk zichtbaar in de bijzondere gebouwen die hij in zijn indrukwekkende carrière als architect heeft neergezet, zoals de Congreshal op het Onafhankelijkheidsplein. De laatste jaren was hij vooral actief als filmregisseur en -producent. Verkuijl is 68 jaar
geworden.
Het feest is voorbij…
Suriname gaat weer over tot de orde van de dag. Maandenlang werd er niet geregeerd, alles stond op de politieke agenda’s in het teken van de verkiezingen van 25 mei. In verhoogd tempo werden wegen geasfalteerd en opengesteld, en passant nog een paar volkswoningen opgeleverd. Handelaren in buitenboordmotoren, t-shirts, vlaggen, drank en rijst deden uitstekende zaken, zodat partijen de binnenlandbewoners gunstig konden stemmen. Maar nu is het feest voorbij; de winnaars zingen hallelujah, de verliezers likken hun wonden en mopperen nog wat. Niet dat er nu wel serieus geregeerd gaat worden, want de komende maanden is men vooral druk doende coalitiebesprekingen te voeren en de eigen poppetjes op favoriete posten geplaatst te krijgen. De handelaren draaien echter weer een normale omzet en de wegen zullen in een wat lager tempo worden geasfalteerd. Niet gevreesd: over vijf jaar trekt de circuskaravaan opnieuw voorbij.
Nu populair
