Maandenlang kon het in dagblad Times of Suriname niet op: het was in de berichtgeving BVD/PVF voor en na. Tot 25 mei, de dag waarop de BVD/PVF geen enkele zetel behaalde. Zoals overigens de deskundigen al hadden voorspeld. Toen werd het heel stil in de krant.
Van iedere beweging en uitspraak van BVD/PVF-voorzitter Dilip Sardjoe, tevens eigenaar van de krant, en andere discipelen van de partijcombinatie, werd tot vervelens toe verslag gedaan in Times of Suriname. Het dagblad gaf zichzelf daarmee het vervelende predicaat ‘partijkrantje’. In de editie van 26 mei werden braaf de uitslagen vermeld en verslagen gebracht over de verkiezingsdag zelf, met hier en daar commentaar van een winnaar of verliezer. Maar over de BVD/PVF, de combinatie die tijdens de campagne waarschijnlijk het meeste geld over de balk heeft gegooid maar uiteindelijk met lege handen achterbleef, werd met geen woord gerept. Geen reactie van Sardjoe, geen treurende BVD’ers of PVF’ers op de foto.
Op 27 mei was men kennelijk nog niet over de teleurstelling heen; pas op vrijdag 28 mei opende de krant met een (overigens terechte) klaagzang van Marijke Djwalapersad over het onrechtvaardige kiesstelsel. A-Combinatie sleepte immers met achtduizend stemmen zeven zetels in de Nationale Assemblee binnen, de 12.000 stemmers die de BVD/PVF landelijk achter zich kreeg, waren niet eens voldoende om één stoel in te nemen.
Dilip Sardjoe heeft zich, door berichtgeving in zijn eigen krant over zijn eigen partij tegen te houden, van zijn slechtste kant laten zien. En bevestigt dat binnen veel mediahuizen van onafhankelijke journalistiek geen sprake is. Als eigenaar/uitgever dicteert hij zijn redactie, een absolute journalistieke doodzonde. Zoals dat bij wel meer mediabedrijven het geval is.
Neem nu Dagblad Suriname, dat een dag voor de verkiezingen een absurde opiniepeiling presenteerde, waarin de partijen van het Nieuw Front als grote overwinnaars uit de bus kwamen. Alle planken die misgeslagen konden worden, werden ook misgeslagen. Een volslagen onbekend bedrijf had ‘in opdracht van derden’ (volgens geruchten exponenten van de VHP) onderzoek gedaan onder de kiezers. De opdracht was kennelijk vooral om een dag voor de stembusgang eindelijk eens wat positiefs over het Nieuw Front naar buiten te brengen, in een beschamende poging het onvermijdelijke dat zou gaan komen, tegen te houden. Het geeft te denken dat de redactie van Dagblad Suriname het heeft aangedurfd zulke klinkklare onzin te publiceren. Maar ja, je kunt beter de oren laten hangen naar je broodheer, dan je baan op het spel zetten.
Daarentegen pakte de Ware Tijd de verslaggeving voor en na de verkiezingen doorgaans behoorlijk professioneel aan, met afgewogen en objectieve stukken. Ook De West kon je in de berichten niet betrappen op een politieke voorkeur, hoewel het in de opiniërende bijdragen wel anders was.
De intelligentie van de lezers werd door Dagblad Suriname en Times of Suriname echter zwaar onderschat. Inmiddels hebben de kiezers gekozen en aangetoond dat de invloed van de media in ons land te verwaarlozen is.
Nu maar hopen dat Desi Bouterse zich aan zijn woord houdt en de vrije pers respecteert. In het verleden heeft hij immers op bloedige wijze anders bewezen. Mocht zijn belofte slechts loze verkiezingspraat zijn geweest, dan zouden de media wel eens de grootste verliezers van deze verkiezingen kunnen worden.
Nu populair
