Steeds vaker verschijnen artikelen en commentaren die ons bang maken over de ontwikkelingen in het klimaat en de desastreuze effecten daarvan voor Suriname. Zo wil Parbode in de juni-editie de Surinaamse bevolking doen geloven dat het weer ‘benauwder, droger en extremer’ zal worden. In het gelijknamige artikel wordt beweerd: ‘Weersvoorspellingen waren lange tijd overbodig! Altijd warm, met plensbuien in het regenseizoen en zonnestralen in de droge tijd. Tegenwoordig is er geen peil meer op het weer te trekken. Steeds vaker regent het in de droge tijd, terwijl de natte seizoenen droog blijven en broeierig benauwd voelen. Zijn het slechts de grillen van El Niño, of is het de voorbode van dreigende natuurrampen?’
Weervoorspellingen en dus een Meteorologische Dienst Suriname (MDS) waren nooit overbodig. Ook niet in een land waar het voorspellen van het weer misschien niet zo spannend is als in West-Europa. Het is er overigens niet eenvoudiger om. De regentijd wordt niet gekenmerkt door plensbuien en de droge tijd door zon. Op vage waarnemingen en onvoorzichtige uitspraken kan geen klimatologie worden gebouwd. Op metingen van tientallen jaren kan bijvoorbeeld pas een betrouwbare regenklimatologie worden gebaseerd. Bovendien weet elke Surinamer dat er geen dag is waarop de zon niet schijnt. Wel kunnen wolken wat hardnekkig zijn.
Dat er tegenwoordig geen peil op het weer te trekken is, kan statistisch onderuit worden gehaald. Ook hier geldt: de periode van meten om een significante verandering in temperatuur, neerslag of bewolking te kunnen vaststellen, ligt in de tientallen jaren. Men is geneigd overal El Niño bij te slepen en die dan ook nog in verband te brengen met natuurrampen. Dat is verwarrend! El Niño is een verschijnsel binnen het klimaatsysteem, waarvan overigens de grillen aardig bekend zijn. Een klassieke natuurramp is een onvoorspelbaar fenomeen. Een natuurramp tengevolge van menselijk handelen is onderwerp van onderzoek.
Resultaten van huidig onderzoek naar zogenaamde teleconnecties in de atmosfeer en de oceanen, waarbij diverse typen van grootschalige bewegingen in de atmosfeer en in de oceanen worden gekoppeld, laten zien hoe onvoorspelbaar ingewikkeld het is binnen het systeem atmosfeer-oceaan. Het is nog lang niet duidelijk hoe het noordoostelijk deel van het Zuid-Amerikaanse continent onder invloed zal staan van de komende variabiliteit in tijd en ruimte, kijkende naar de eigenschappen van lucht en water. Ook hier geldt dat klimaatonderzoekers zorgvuldig moeten omgaan met data en modellen. Het is incorrect om een trend te ontlenen aan een korte tijdreeks van een fluctuerend verschijnsel en die trend dan te illustreren met suggestieve foto’s van extreme situaties. Behalve dat in veel publicaties nogal losjes wordt omgegaan met de ingewikkelde klimaatmaterie, blijkt dat de geïnterviewde deskundigen vaak half begrepen worden en derhalve fout worden geciteerd. Ook in dagbladen en tijdschriften leidt dit tot verkeerde beeldvorming. In de politieke sfeer worden bijvoorbeeld wel de pro’s en contra’s van het huidige districtensysteem genuanceerd uit de doeken gedaan. Waarom wordt dat dan ook niet gedaan voor de atmosfeer en de hydrosfeer ?
Laat me nog eens wat zeggen: journalisten moeten harder studeren op onderwerpen waar ze nog weinig van af weten, daarna pas mogen ze pogen met hun geschrijf de ‘smile of the city’ te verminderen!
Dr. Louk Conrads, klimatoloog en docent IOL
Paramaribo
Parbode verwelkomt brieven van lezers. Deze kunnen worden gemaild naar redactie@parbode.com. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten.
Nu populair
