Van catechisatie tot huwelijk

“Wij hebben elkaar voor het eerst gezien op Berg en Dal, waar wij als tiener gespeeld hebben. Het was echter na een aantal jaren toen ik haar weer zag bij de Saronkerk waar ik stage liep, voor de opleiding van evangelist. Ik was toen 23 en zij 25 jaar. Ik zag Ugenia binnen komen, ze zat in de nieuwe catechisatiegroep. Ik liep direct naar haar toe en vroeg ik haar of ze mij nog kende. Ze reageerde snel
met ‘nee’. Ze kon zich niet herinneren dat wij samen gespeeld hadden. Ik vroeg haar voor een afspraak om oude tijden op te halen. In de les was Ugenia rustig en gaf altijd een goed antwoord als ik een vraag stelde. Niet dat ik alleen naar haar keek, maar ja, ze had mijn hart veroverd met haar afrohaar. Na een maand trok ik de stoute schoenen aan en vroeg haar te begeleiden naar huis. Ze zei me eerst dat het niet zou lukken, ‘wegens omstandigheden’. Maar de aanhouder wint, want na eerst moeilijk gedaan te hebben, mocht ik toch haar bodyguard zijn. We groeiden steeds dichter naar elkaar toe en de eerste kus was voor haar deur. We zijn nu al 31 jaar getrouwd en hebben zeven kinderen. Het hebben van geduld heeft vruchten afgeworpen. Ik heb nog steeds onze huwelijksdag als mooie herinnering waarop we elkaar trouw hebben beloofd. Alles was zo leuk en romantisch. Ik moest op de trouwdag gaan rijden om mijn bruid Ugenia te zoeken en dat vond ik zo een bijzondere ervaring. Wij hebben nog steeds mooie momenten binnen ons huwelijk, ondanks dat ik het erg druk heb als dominee. Ik ben op 12 maart geboren en elke twaalfde van de maand trakteer ik mijn gezin op Naskip of tjauwmin. Ik denk helemaal niet aan scheiden, omdat ik 31 jaar geleden heb gezegd dat ik niet trouw om te scheiden. En gezien mijn roeping als dominee heb ik een voorbeeldfunctie”.
 

“Ik was mij gaan inschrijven die zaterdagmiddag voor de catechisatieles bij de Saronkerk en zag Cyriel daar staan: lang volslank als stagiair evangelist, hij was nog geen dominee. Ik dacht: ‘wat een knappe broeder’ en later bleek dat ik van hem catechisatieles kreeg. Het was love at first sight. Zijn donkere huid had een aparte glans toentertijd, zeker in combinatie met zijn lengte zag Cyriel er erg mooi uit. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik denk dat zijn neus mij had aangetrokken. Als je nu naar hem kijkt, zie je nog steeds die mooie neus. Ik viel bijna flauw toen hij die bewuste zaterdag naar mij toe liep, zo verliefd was ik. Hij vroeg mij of ik mij niets meer kon herinneren van vroeger op Berg en Dal. Terwijl hij tot mij sprak, kon ik niet echt naar hem kijken en verzon direct dat een afspraakje niet zou lukken. Ik miste geen lesdag. Niet alleen omdat ik hem leuk vond, maar ook omdat ik geïnteresseerd was in het godsdienstonderwijs. Na de les bleef ik vaak nog napraten en zo leerden wij elkaar steeds beter kennen. Na ongeveer twee maanden heeft hij mij gevraagd voor verkering. Ik wist niet wat mij overkwam, want ik vermoedde alleen dat hij mij leuk vond. Maar dat hij serieus verliefd was, was nieuw voor mij. Ik was bang hem te verliezen en liet hem niet lang wachten, omdat er andere meisjes waren die hem ook leuk vonden. Toen ik hem antwoord heb gegeven, heeft hij mij direct naar zijn broer gebracht, om te bevestigen dat hij een serieuze relatie wil. We hebben eerst twee jaar in concubinaat gewoond, voordat wij in het huwelijksbootje zijn gestapt. We zijn nu zo lang bij elkaar, waardoor het lijkt alsof we broer en zus van elkaar zijn geworden. Wat mij aantrekt aan Cyriel, is de manier waarop hij omgaat met zijn kinderen en de manier waarop hij predikt.”