Muziek&Zo

Rawtentik

Verreweg de meeste artiesten en musici van Afro-Surinaamse afkomst, voelen zich, als het om hun keuze voor een bepaald muziekgenre gaat, aangetrokken tot R&B, rap, hiphop, soms jazz, maar vrijwel nooit tot rock. Wat dat betreft is Rive (het pseudoniem van singer-songwriter Rivelino Rigters) een noviteit. Zijn tweede artiestennaam ‘Blackrockstar’ zegt wat dat betreft genoeg. Tegelijkertijd moet vermeld dat het niet alleen maar puur rock is wat er op het menu staat.
 

Zo is het tweede nummer Rache in wezen een R&B-achtig nummer, waarop in menig discotheek innig en zwoel gedanst kan worden. Weliswaar met een flinke scheut rock, vooral belichaamt door het nadrukkelijk aanwezig geluid van een stevige gitaar. Naarmate je de cd RaWtentiK vaker beluistert, wordt het steeds duidelijker wie onmiskenbaar Rive’s muzikale geestverwanten zijn. Met name in het prachtige Why, kan je niet anders concluderen dat grootmeester Lenny Kravitz, veelvuldig in het cd apparaat of op de iPod heeft gestaan ter inspiratie. Het andere moment komen er kleine wolkjes van Michael Franti langs, terwijl ook Wyclef Jean met name in de nummers This time en Hope subtiel langs grooven. Dit terwijl het allemaal redelijk eigen blijft. Rivelino Rigters is geen glad gepolijste zanger, maar eerder iemand wiens stem veel sigaretten en bier doet vermoeden. Het knappe aan het geluid van de zanger is dat hij moeiteloos een donker hees bereik afwisselt met bijna hemels hoge uithalen, die ook nog zuiver klinken. Verrassend is het nummer Kawina Rebel dat met een kawina-achtig intro opent. Rigters geeft nog een speels voorschot door in het intro even te verkondigen dat dis na a poku foe mi kondre is, om vervolgens in het Engels door te gaan en de luisteraar verbouwereerd achter te laten in een mix van West-Afrikaanse highlife met een overheersend rock gevoel. Artiesten met een bewondering voor ‘grotere’ collega’s hebben er een handje van om altijd, al is het maar, één nummer van hun idool te vertolken.
Als er een minpuntje valt te bespeuren bij de cd RaWteniK is het misschien wel het openingsnummer Easy Lover van poprock zanger en levende legende Phil Collins. Het gaat er niet om dat de vertolking slecht is of een kloon van de song die gecomponeerd is door Collins en Phillip Bailey. Op een album met mooie nummers, die nog verrijkt worden met een talentvolle zanger en enthousiaste band, horen eigenlijk geen covers. Daar is Blackrockstar te authentiek voor.
Robin Austen

RaWtentiK, Rive, 2009, Black Arc Music, BAM

Het reggaecollectief Faya Laita timmert nu al twee jaar aan de weg. De zevenkoppige, louter uit mannen bestaande, formatie brengt nu met Faya Laita Volume 2 haar tweede album uit. Geen slechte score voor een beginnende groep. Voor deze tien tracks tellende schijf is samengewerkt met onder andere 2Pac Man, Lodilikie en Melly. Dit levert een plaat op die behoorlijk in tempo en stijl varieert en hiermee laat zien waartoe de groep in staat is samen met collega-muzikanten: van mellow slowjam tot uptempo dancehall. Een album waar je, hoe dan ook, vrolijk van wordt.
Faya Laita Volume 2, Digital Universal, 2010

0

Gedeeld