Waar verblijft uw kind?
Als werkende ouder lijkt het ideaal om je kroost naar de crèche te brengen. Alleen ontbreken wetgeving en controle, dus hoe weet je dan of je kind in goede handen is?
Bij Ferrel & Rendals Oppas, zit Lilian Linger, ook wel tante Lily genoemd, met een baby op haar arm. Het kindje huilt, maar daar heeft tante een oplossing voor: warme melk. Tien jaar geleden begon zij haar crèche. Haar man ging er met een ander vandoor. “Naar Nederland met een andere vrouw, je weet hoe dat gaat.” Ze had geld nodig, maar kon niet buiten de deur gaan werken, haar eigen kinderen waren te jong. Dus begon ze thuis met het opvangen van kinderen uit de buurt. Een opleiding had ze niet. Inmiddels is het flesje melk leeg en de baby op Lilians arm begint wederom hartverscheurend te huilen. De crècheleidster klopt haar liefdevol op het ruggetje en legt het kindje over haar schouder. De baby valt acuut in slaap.
De opvang van tante Lily is typerend voor de crèchewereld. Liefdevolle opvang, maar geen geschoold personeel, weinig aandacht voor hygiëne en ontwikkeling van het kind. De afgelopen tien jaar zijn crèches als paddestoelen uit de grond geschoten. Zo bestonden in 2000 nog 116 kinderopvanginstellingen, in 2009 is dit aantal toegenomen tot 276. Wetgeving ontbreekt, hoewel de desbetreffende wet al sinds jaar en dag klaar ligt om te worden goedgekeurd. Ook is er nauwelijks controle, wat misstanden in de hand werkt. Er worden door het ministerie van Sociale Zaken en Huisvesting tal van projecten gestart om de kinderopvang in goede banen te leiden. Zo is er begonnen met de registratie van crèches, worden workshops georganiseerd, zijn er strenge standaarden opgesteld en wordt er vanuit de universiteit een kwaliteitsonderzoek gedaan. Het blijven losse flodders, een overkoepelend beleid ontbreekt, terwijl er wel behoefte aan is, want eigenaren bepalen nu zelf wat er binnen de crèche gebeurt.
Opleiding
“Iedereen kan een crèche beginnen. Dat is de situatie”, verzucht psychologe Mildred Pabst-Tapessur. Ze is directrice van stichting Klimop, in 1994 opgericht. Sindsdien houdt de organisatie zich bezig met de ontwikkeling van jonge kinderen en het verzorgen van opleidingen, specifiek gericht op de kinderopvang. “Wij zijn de enige opleiding die een door de overheid erkend diploma afgeeft. En gekwalificeerd personeel is een van de belangrijkste aspecten van kinderopvang, maar men hoeft niet opgeleid te zijn.” Particuliere crèches krijgen geen steun vanuit de overheid en moeten dus alles betalen uit de bijdragen van de ouders. “Als er iemand voor de deur staat, die zegt dat zij het leuk vindt om met kinderen te spelen en wil komen werken, vragen de meeste crèche-eigenaren niet naar een opleiding. Daar moet je iemand immers ook naar betalen.”
Kinderen lijden onder de gebrekkige opvang. Tenminste, dat ervaart neuropsychologe Sila Jadnanansing-Kisoensingh, die in de psychiatrische kliniek: “De mensen in de crèche houden zich niet bezig met de ontwikkeling van het kind. Kinderen worden gevoed, gebaad, verschoond en daar houdt het mee op.” De psychologe wil niet zeggen dat het personeel in kinderopvang slecht werk levert. “De zorg voor het kind komt vaak vanuit het hart; het kan alleen veel beter.”
Volgens de nieuwe wet moet iedere crèche waar meer dan vijf kinderen worden opgevang, in het bezit zijn van een vergunning. Deze instellingen moeten zich registreren. De vergunning wordt verleend als de aanvrager bekwaam en geschikt is om een kinderopvang te leiden. Dit is in de praktijk alleen te toetsen door te letten op de aanwezigheid van gediplomeerd personeel. Bestaande instellingen moeten binnen zes maanden na de invoering van de wet deze vergunning aanvragen.
ECD-standaarden
Voor de wet zijn door het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting in samenwerking met Klimop, recentelijk Early Childhood Development (ECD)-standaarden opgesteld. Deze normen geven aan waar kinderopvang met kinderen tussen de nul en acht jaar aan moeten voldoen. De bedenkers hebben hun best gedaan. Naast een uitgebalanceerde maaltijd, waar kleur- en smaakstoffen zoveel mogelijk dienen te worden weggelaten, moet het verschonen van een luier bij een kind met diarree gebeuren met handschoenen. En ook de lichamelijke ontwikkeling van het kind moet gestimuleerd worden door fysieke bewegingen als omrollen, kruipen, grijpen, pakken, schoppen, vangen, fietsen en evenwicht bewaren.
Naast het grote aantal particuliere crèches, heeft de overheid zelf tien kinderopvangcentra onder haar hoede. In totaal worden hier ongeveer 570 kinderen opgevangen. Alle overheids-
crèches vallen onder de Stichting Beheer en Exploitatie Crèches (SBEC), opgericht door het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. Onderdirecteur Loraine Kromodihardjo-Arsomedjo van SBEC vertelt dat de crèches niet voldoen aan de ECD-richtlijnen. We zijn nu bezig om te voldoen aan minimumeisen, zoals de veiligheid van het gebouw. Bij niet al onze crèches is de afrastering in orde.” Ook de personeelsbezetting moet beter. “We hebben genoeg personeel, maar het ziekteverzuim is hoog, waardoor je toch onderbezet bent.” Volgens Kromodihardjo moeten de minimale eisen zo snel mogelijk worden doorgevoerd. “De wet is er nu nog niet, maar wanneer we wachten tot de wet aangenomen is, hebben we een groot probleem. En zullen we crèches moeten sluiten.”
Pilot
Op de overheidscrèche Kotomissie zijn ze een stap verder gegaan. Sinds begin 2010 heeft de school een pilot van pry skoro, mede gefinancierd door Unicef. “Kinderen in de leeftijd van 2,5 tot vier worden spelenderwijs voorbereid op de kleuterschool”, legt onderdirecteur Kromodihardjo uit. De crèche ligt in Geyersvlijt en bij binnenkomst vliegen er een paar potloden door de lucht. De gefrustreerde gooier, is een jongetje van vijf, die wil blijven kleuren in plaats van middageten. Hij is één van de kinderen die elke dag een half uurtje in een klas-lokaal mogen spelen. De kinderen kunnen kiezen uit verschillende hoeken. Er is een blokkenhoek met veel speelgoedauto’s. Een poppenhoek, een leeshoek, en een kookhoek compleet met keukengerei. De kinderen worden tijdens het spelen geobserveerd en er wordt gekeken of het kind zich goed ontwikkeld.
Als de wet wordt aangenomen, is het van belang dat er ook inspectie komt. Daarom is in het wetsvoorstel opgenomen, dat een commissie de instellingen moet gaan controleren of de regels wel worden nageleefd. Ieder kwartaal wordt door deze commissie een onaangekondigd bezoek gebracht aan een crèche. Zo kijkt het onderzoeksteam naar de deskundigheid van het personeel en of er een beleid is dat die deskundigheid zal vergroten. Ook moet er een beleid zijn voor het behandelen van klachten van ouders. Het lijkt dus makkelijker te worden om aan de bel te trekken als er regels worden overtreden. Om te zijner tijd te voorkomen dat bestaande instellingen hun deuren moeten sluiten, biedt de overheid assistentie aan crèches of opvanghuizen die het moeilijk hebben. In het wetsvoorstel staat dat deze assistentie op verschillende manieren kan worden aangeboden. Bijvoorbeeld in de vorm van hulp op het gebied van financiën, het uitlenen van personeel of het aanpassen van voorzieningen in de instelling.
Twinkle Stars
Dat er ook crèches zijn waar de situatie in orde lijkt, bewijstTwinkle Stars. “Even je schoenen uitdoen”, zegt Jim Mangal, eigenaar van de kinderopvang, terwijl hij de schuifdeur openduwt. “Dat is voor die hygiëne”, vult echtgenote en mede-eigenaar Tanya Jong A Lock aan. Drie jaar geleden begon het echtpaar met de crèche. Volgens hen schortte het namelijk aan goede peuterscholen. De crèche biedt een uitgebreide service. Mangal: “In principe hoeven de ouders niets te doen. Ze brengen hun kind met een reservetasje en wij zorgen voor de rest. Ze krijgen in de crèche ontbijt, fruit, middageten, tussendoortje, drinken en meer fruit. Ook is er een uitvoerig dagprogramma: tweemaal per week zwemmen, dansles, bibliotheek bezoek en elke maand heeft een eigen thema.
Jim Mangal en Tanya Jong A Lock hechten veel waarde aan de ontwikkeling van het kind. “Van ieder kind houden we een schriftje voor de ouders bij. Wat heeft het kind die dag gedaan, hoe vaak hebben ze gepoept, hoe ziet de ontlasting eruit”, legt Jong A Lock uit. Ook hoogtepunten worden hier gemeld, zoals de eerste stapjes van de dreumes. “Vanaf drie maanden kun je de ontwikkeling al bijhouden en stimuleren. Je ziet dat ze beginnen met lachen, wanneer ze reageren op een verhaaltje of op gekke bekken trekken.”
De middag loopt ten einde. Alle kinderen zijn door hun ouders opgehaald. Behalve eentje. Op de monitor is een klein meisje te zien dat op de rug van een leidster zit. Jong A Lock: “Dat is ons jongste dochter. Ik ben bang dat we de leidster moeten gaan redden.”
Ingezonden brief na publicatie vanboevenstaand artikel:
In het artikel ‘Waar verblijft uw kind?’ in de novembereditie van Parbode (55) staan enkele storende fouten. Gesteld wordt: ‘Voor de wet zijn door het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting in samenwerking met Klimop, recentelijk Early Childhood Development (ECD)-standaarden opgesteld. In werkelijkheid zijn de ECD-standaarden als Staatsbesluit gekoppeld aan de Wet Opvanginstellingen, welke is voorbereid door het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. De standaarden zijn voorbereid door de ECD-commissie, dat onder coördinatie van het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling (Minov) functioneert, in samenwerking met verschillende ministeries en relevante stakeholders. Hierbij is gebruik gemaakt van internationale en regionale standaarden.
U schrijft verder: ‘Onderdirecteur Loraine Kromodihardjo-Arsomedjo van de SBEC vertelt dat de crèches niet voldoen aan de ECD-richtlijnen. “We zijn nu bezig om te voldoen aan de minimumeisen, als veiligheid van het gebouw en omliggend erf”.’ Er is gezegd dat de ECD-standaarden veelomvattend zijn en dat de crèches niet aan alle standaarden voldoen, maar wel aan minimumeisen. Op dit moment wordt er naartoe gewerkt om in alle overheidscrèches te kunnen voldoen aan de ECD-standaarden.
En verder: ‘Volgens Kromodihardjo moeten de minimale eisen zo snel mogelijk worden doorgevoerd. “De wet is er nu nog niet, maar wanneer we wachten tot de wet aangenomen is, hebben we een groot probleem. En zullen we crèches moeten sluiten”.’ Dit is onjuist geïnterpreteerd. Ik heb gezegd dat wij continu werken aan het upgraden van crèches onder ander door middel van renovaties, omrasteringen, en training van het personeel. Wij zijn de afgelopen jaren steeds bezig geweest met het ugraden van de crèches, omdat wij niet willen wachten totdat de wet er is en crèches zouden moeten sluiten. Het gaat niet om het doorvoeren van slechts de minimale eisen, maar alle ECD-standaarden.
Ook wordt gemeld dat de overheidscrèche Kotomissie sinds begin 2010 een pilot heeft van prey skoro, mede gefinancierd door Unicef. Dit is niet juist. De oprichting van de prey skoro is niet mede gefinancierd door Unicef. Dit project is tot stand gekomen in samenwerking met SAGA Interproject en Combiwell. De renovatie van het crèchegebouw is mede gefinancierd door Unicef. De prey Skoro is gestart in november 2009 in plaats van begin 2010.
Tot slot wil ik opmerken dat na het interview met de schrijfster is afgesproken dat wij het concept-artikel gemaild zouden krijgen om te controleren op eventuele onjuistheden en dat zij ons zou bellen als ze het had gemaild. Uiteindelijk hebben we het gemaild gekregen, maar er is door de schrijfster nooit telefonisch contact met ons opgenomen. Toen wij het concept-artikel konden lezen, bleek de bewuste Parbode reeds bij de drukker te liggen. Ik wens daarom aan te geven zeer ontevreden te zijn met de manier waarop afspraken niet zijn nagekomen en waarop zaken in het artikel zijn belicht.
Drs. L.S. Kromodihardjo-Arsomedjo
Onderdirecteur SBEC
Paramaribo
Noot van redactie: Wij betreuren het zeer dat het voor de publicatie tussen de schrijfster en de SBEC voor wat betreft de communicatie mis is gegaan. Dit is tegen de bestaande regels van de redactie in. Indien de schrijfster wel volgens afspraak contact had opgenomen, dan hadden de door mevrouw Kromodihardjo-Arsomedjo genoemde feitelijke onjuistheden in het artikel voorkomen kunnen worden.
Nu populair
