Bijzondere Surinamers zijn een jaar na hun heengaan allerszins een terugblik waard.
Opdat ze niet vergeten worden…
Juanita Altenberg
Paramaribo
31/07/1953 – 22/12/2009
Juanita Augusta Rudolphina Altenberg zag het levenslicht in 1953 en kwam uit een gezin van acht kinderen. Als oudste dochter nam zij al vroeg de rol van tweede moeder op zich. Moeder Altenberg: “Op zevenjarige leeftijd was zij al in staat voor heel het gezin te koken.” Op school deed ze ook erg haar best en in het gezin stond ze bekend als degene die nooit een klas over moest doen. Ballet en zwemmen waren activiteiten waar ze als meisje van hield.
Dat ze van doorzetten wist bewijst haar Master’s graad Education in Health promotion, die zij kort vóór haar overlijden behaalde aan de University of the West Indies. Ook in haar professionele leven heeft Juanita veel bereikt. Ze begon te werken als coördinator counseling van het Nationaal Aids Programma onder leiding van dr. Ruben Del Prado. Later werd zij bekend als oprichter en directeur van Stichting Maxi Linder Association. “Mijn moeder was bij velen geliefd terwijl anderen haar niet konden uitstaan”, zegt Tania, haar dochter en enig kind.
Dat kwam doordat haar werk zich vooral richtte op prostituees, die ze liever commerciële sekswerkers noemde.
Tania, die graag nog broertjes en zusjes wilde om mee te spelen, kreeg in Juanita een toegewijde moeder. “Zij nam altijd de tijd om met mij te spelen en mij nieuwe spelletjes aan te leren. Een echte speelkameraad was ze. Op de middelbare school vroegen mijn vrienden of ik niet moe werd van mijn moeder. Omdat ik haar tijdens vrije lesuren belde en dan konden wij even gaan rondrijden. Zij bracht dan altijd wat lekkers voor me mee: pannenkoeken, icecream of iets anders”, vertelt Tanja met een stralende blik.
Maar het was niet altijd koek en ei tussen moeder en dochter. Een potje bekvechten gebeurde af en toe ook. Tania: “Ze was streng in haar opvoeding. Leugens waren niet toegestaan.” Volgens Juanita’s dochter was haar lijfspreuk: ‘Never give up on a child of God, but lift him up in the name of Jesus’. Daarin lag kennelijk het geheim van haar onvermoeibare inzet. ‘Neen’ zeggen tegen iemand in nood, kon ze niet. Zelfs niet toen ze ernstig ziek werd. Ze was ook een echte vechter. Ondanks de hevige pijnen aan het einde van haar leven, deed ze toch nog alles wat ze fijn vond. Ze wilde haar kleinkinderen daarom vaak om zich heen hebben. De avond voordat ze stierf, zei ze: “Je moet niet kijken naar hoe ik eruit zie en verdriet hebben, want ik ga niet dood, ik zal leven!”
Juanita stierf op 56-jarige leeftijd thuis aan maagkanker. Ze had nog graag een opvanghuis willen opzetten voor seksueel geëxploiteerde kinderen en haar levenswerk willen vastleggen in een boek.
Nu populair
