Na tien jaar nog steeds verliefd
Iedere maand vertellen verliefde lezers over dat eerste moment waarop de vonk oversprong…
Brenette (35)
“Ik heb Winston voor het eerst gezien op een zaterdagavond, toen ik van een concert kwam. Ik liep samen met een paar vriendinnen en één van hen merkte op dat een jongeman op de fiets constant naar ons keek. Wij keken toen allemaal terug en begonnen hard te lachen, vooral omdat hij op een fiets was.
Ik weet niet precies hoeveel jaren later ik hem weer zag. Maar het was tijdens een concert bij mij in de kerk aan de Ramgoelamweg. Na afloop liep ik samen met mijn jongere zus naar huis, hij kwam dichterbij en vroeg mij of hij vijf minuten van mijn tijd mocht hebben. Ik bleef staan en hij verklaarde mij zijn liefde en zo begon het.
Ik werd ongeveer na een jaar pas verliefd op hem, omdat ik gezien had dat hij serieus was.
Hij gaf mij de eerste zoen op 25 november 2002, die dag vergeet ik nooit meer, het was buiten de stad op Colakreek. Wij waren in het water aan het praten, het was heel erg romantisch. Daarna heb ik hem naar huis gebracht voor kennismaking met mijn familie, terwijl hij mij een aantal maanden eerder naar zijn familie had gebracht. Wij groeiden naar elkaar toe, gingen elk weekeinde uit en zo begon de liefde steeds meer te bloeien.
Ondertussen voelde ik mij steeds meer aangetrokken tot hem. Wat mij echt een lekker gevoel gaf, en nu nog geeft, is wanneer hij met die grote ogen van hem strak naar mij kijkt. We zijn in 2003 getrouwd en hebben nu drie meisjes, de jongste is twee maanden en de oudste is zeven.
Ik heb steeds meer waardering voor hem vanwege de manier waarop hij met zijn gezin omgaat: hij heeft altijd genoeg tijd voor zijn dochters en ook voor mij. Ik hou ervan wanneer wij samen inkopen gaan doen, want dan bekommert hij zich om de kinderen en hij helpt mij echt met alles.”
Winston( 37)
“Ik heb Brenette drie jaren moeten bewonderen op de muloschool, voordat ik het juiste moment had gevonden om haar te vragen een relatie met mij te beginnen. Zij zat toen al op de kweekschool en straalde altijd rust uit. Ik wist ook dat ze trouw naar de kerk ging. Als ik haar zag was ze altijd in een groep, waardoor ik haar niet kon benaderen. Tot die avond toen zij met haar jongere zus was. Ik heb er geen gras over laten groeien en maakte direct gebruik van die gelegenheid. Toen zij mij vroeg hoe oud ik was en wat mijn baan was, dacht ik: ‘Oh! Ze is geïnteresseerd’.
Ik probeerde haar elk vrij moment te zien. Maar het werd steeds moeilijker, vandaar dat ik een mobiel voor haar kocht om haar stem elke ochtend en door de dag heen te horen. Dat bracht ons dichterbij elkaar. Brenette was en is nog steeds apart, ze is met geen andere vrouw te vergelijken. Ik voel mij nog steeds vereerd wanneer ik naar haar kijk. Zij heeft nog steeds een mooi figuur, haar bolle wangen zijn anders dan van anderen. Die avond toen ik haar voor het eerst kuste, was bijzonder. Het leek alsof ik voor het eerst in mijn leven een vrouw had gekust, terwijl ik een playboy was.
Ik heb niet lang gewacht met de kennismaking bij mij thuis, omdat ik bang was dat een andere jongeman in de kerk bij haar mij voor zou zijn. Ik had namelijk gehoord dat zij veel stille bewonderaars daar had. Wij zijn getrouwd op de dag dat ik dertig jaar werd en na zeven jaar zijn wij nog steeds gelukkig. Ik zie geen andere vrouw op straat die zo’n rust uitstraalt als zij. Daarom doe ik mijn best om mijn gezin te onderhouden zoals het een man betaamt.
De Bijbel zegt: ‘Wie een vrouw heeft gevonden, heeft iets goeds gevonden’. En daarmee leef ik.”