Suriname roept bij de gemiddelde Nederlander gevoelens op van een land dat koloniaal verbonden is geweest met Nederland. En als dat het niet is, dan is er toch wel een band met een Surinamer die in Nederland woont. Suriname neemt in ons leven een heel bijzondere plaats in. We woonden en werkten daar in de periode 1973 tot 1976. Dus dan is het bijzonder om na al die jaren weer een keer terug te komen.
Het Natuurtechnisch Instituut (Natin) was onze werkgever. Bij de eerste rondrit door de stad en langs de 
Leysweg, heb ik met plezier geconstateerd dat het Natin geweldig is gegroeid. We waren dan ook zeer nieuwsgierig naar de andere plaatsen van herkenning. Met spanning keken we uit naar het bezoek aan Brownsberg. In de jaren zeventig was een bezoek aan Brownsberg een hoogtepunt. Ook toen al was de rust van het bos met de overweldigende natuur super. De wandeltochten die we maakten in het bos of naar de vallen, waren we bepaald niet vergeten. Vier dagen waren we tijdens ons recente bezoek opnieuw op de Brownsberg.
De weg naar boven kun je een uitdaging noemen voor 4wd-rijders, nogal wat kuilen en gaten kwamen we tegen. Nu is het voordeel daarvan dat Brownsberg geen centrum wordt voor massatoerisme, maar met een klein beetje energie zouden de grootste gaten opgevuld kunnen worden.
Eenmaal boven, overvalt de schoonheid van het gebied je opnieuw. Het uitzicht, de koelte en het geluid van de dieren is direct al een mooie start. Al dat moois krijgt helaas een vervelende bijsmaak. Binnen in het logeergebouw valt het vuil en de gebrekkige outillage je direct op. We hebben geleerd om ons te behelpen, maar voor het hoge tarief dat Stinasu in rekening brengt, mag je op z’n minst verwachten dat er continu water is, de gebouwen schoon en de bedden opgemaakt zijn. Erger werd het toen we onze wandeltochten maakten. Zoveel zwerfvuil onderweg, want nergens staat een afvalbak. Natuurlijk begrijpen we dat het afval mee terug moet naar de stad, maar het is een utopie om er vanuit te gaan dat dat gebeurt. Dus Stinasu, wees het voor en zorg dat men het afval kwijt kan.
Dan nog dit: in de Parbode van november j.l. lazen we over het goudzoeken in het Brownsberg-gebied en de vermeende betrokkenheid van Stinasu. Een dergelijke verwevenheid staat op gespannen voet met elkaar. Brownsberg is een uniek natuurgebied en we willen natuurlijk allemaal dat het zo blijft. Maar onder druk van vuil en ongeremde goudkoorts gaat er veel kapot dat niet te herstellen is.
Met plezier kijken we nochtans terug op ons bezoek aan Brownsberg. We roepen echter op tot actie om aan dit mooie gebied recht te doen. Natuur kan niet voor zichzelf opkomen, dat is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid!
Geert en Grietje Klaassen
Renkum – Nederland
Vrouwe Justitia ziende blind
Ik las met stijgende verbazing en groeiende teleurstelling bovengenoemd artikel in Parbode van december 2010. In het artikel heeft de schrijfster, nota bene een advocaat, gemeend mr. S. Chu door het slijk te moeten halen, waarbij niet geschroomd is onwaarheden c.q. onjuistheden erbij te halen. Gelet op het feit dat er onwaarheden aangehaald zijn, heb ik gemeend te moeten reageren. Ik voelde mij verplicht te reageren, omdat ik docent van mr. Chu ben geweest.
Tevens heb ik in de selectiecommissie van de groep Raio’s van het jaar van mr. Chu gezeten en ben dus nauw betrokken geweest bij de selectie van deze rechter. Ik kan u echter verzekeren dat geen enkele rechter uit die groep een slecht psychologisch rapport heeft gehad. Integendeel had die Raio-commissie het concept dat alleen de besten en de zeer goeden door konden stromen.
Mr. Chu behoorde tot één van de beste. Ze heeft zich gedurende de opleiding ook ontpopt als een zeer leergierige, intelligente en integere raio.
Thans kan gesteld worden dat zij tot één van de beste rechters behoort. Dit betekent dat hetgeen de schrijfster gesteld heeft over haar, geheel in strijd met de waarheid is en vermoedelijk zijn deze zaken neergepend met het kennelijke doel mr. Chu door het slijk te halen. Mr. Chu voldoet aan alle eisen en uit haar vonnisen blijkt ook dat ze net als Vrouwe Justititia blind is. Ik hoop dat u deze reactie zult plaatsen omdat het enorm spijtig is dat dit met mr. Chu gebeurd is. Verder wens ik niet in te gaan op de overtrokken en overdreven zaken die in het bewuste artikel zijn gesteld.
Mr. Dr. J. van Dijk-Silos
Advocaat
Paramaribo
Noot van de redactie:
Het is niet de schrijfster van het artikel (in dit geval overigens schrijvers) die kritiek heeft geleverd op de benoeming en het functioneren van mr. Chu, maar de geïnterviewde in deze, mr. Shanti Gopalrai. Zij heeft in het interview duidelijk toegelicht wat haar bezwaren zijn tegen mr. Chu. Dat mr. dr. Van Dijk-Silos een andere mening is toegedaan over het functioneren van mr. Chu, respecteert de redactie.
Nu populair
