Leugens en rechtszaken achtervolgen Cor Denneman

In de editie van augustus 2010 besteedde Parbode uitgebreid aandacht aan de even ambitieuze als dubieuze plannen van de Nederlander Cor Denneman om in het district Commewijne Landgoed Groot Mariënbosch op te zetten. Een sjiek toeristisch oord op 823 hectare grond, met lodges, heilzame baden, een conferentieoord, vergaderzalen en een hotel. In het artikel werd zijn plan als een luchtkasteel bestempeld. We zijn bijna een jaar verder, tijd om weer eens contact te zoeken met Denneman. En met de door hem opgevoerde ‘zakenpartners’, onder wie de Hakrinbank en De Surinaamsche Bank. Die willen stuk voor stuk niets meer met Denneman te maken hebben.

We benaderen uiteraard Denneman opnieuw, de ‘country estate entrepreneur’ zoals hij zichzelf omschrijft en bedenker van de droom Landgoed Groot Mariënbosch. Denneman stuurt vervolgens de ene e-mail na de andere, maar concrete antwoorden op onze vragen blijven uit. Hij stelt eerst contact te willen opnemen met zijn contacten in Suriname, zoals ‘havenmeester’ en advocaat Albert Soedamah en de eigenaar van Mariënbosch II (365 hectare), Saoed Abdoelrahman. Uiteindelijk beantwoordt hij de vragen, maar niet rechtstreeks aan Parbode. Hij publiceert de gestelde vragen en zijn uitgebreide antwoorden op de webste van ‘zijn’ landgoed, landgoedgrootmarienbosch.com.
In zijn beantwoording laat Denneman onder andere weten eigenaar te zijn van Mariënbosch I dat hij kocht van een Koreaanse familie en van Guadeloupe dat hij van de familie Persad kocht. De beide stukken land staan op naam van Landgoed Groot Mariënbosch NV. ‘De door u genoemde 365 hectaren van de familie Abdoelrahman zijn terdege door ons en deels door ons in termijnen betaald, maar nog belast met een restschuld van euro 340.000’.
Dat laatste klopt volgens Saoed Abdoelrahman, maar over die restschuld is een juridische strijd ontstaan omdat Denneman niet over de brug komt. Overigens is die strijd niet door Saoed zelf aangegaan. “Cor en ik gaan nog steeds voor elkaar door het vuur. Wel is mijn Surinaamse familie in Nederland, ook erfgenaam van Mariënbosch, tegen mijn eigen wens in een juridische procedure opgestart om het geld dat nog door Cor betaald moet worden (euro 340.000) betaald te krijgen. Daar ben ikzelf ook helemaal niet blij mee’.

Mooie prater
De belangrijkste gave van Denneman is dat hij met zeer veel mooie woorden niet veel zegt. Daarmee is hij in staat gebleken om mensen met geld en naam aan zich te binden en in te palmen. Sommigen geeft hij een bestuursfunctie in één van zijn vele besloten vennootschapen, met namen als Forest Returns BV, Seven P’s NV, Alea BV, Cannea BV en Fontaine Blue NV. Forest Returns is eigenlijk een soort moederschip waaronder een aantal landgoederen valt, zoals Landgoed Groot Mariënbosch en het uit zeven landerijen bestaande Hacienda la Esperanza (1.114 hectare groot) in Costa Rica. Deze ‘hacienda’ wordt ook omgeven door een mist van onduidelijkheid. En leugens.
Op de website van deze ‘hacienda’ wordt onder meer vermeld dat FSC-hout wordt geproduceerd. Forest Stewardship Council (Raad voor Goed Bosbeheer) is een internationale organisatie, opgericht in 1993, die verantwoord bosbeheer stimuleert. In 2006 zou het houtprogramma op de ‘hacienda’ in handen komen van het bedrijf Smartwood. Dat betekent, aldus de website, dat de ‘hacienda’ gecertificeerd hout gaat produceren, waardoor het voldoet aan internationale milieustandaarden. Bij deze tekst is een afbeelding van de organisatie FSC geplaatst. FSC in Nederland laat, bij monde van Vera Tomberg, weten dat de ‘hacienda’ van Denneman niet bij de organisatie is geregistreerd. “De tekst is ook niet juist en de foto’s zijn van oude Nederlandse campagnes en mochten alleen in het campagnejaar 2005 worden gebruikt. Ook is het logo niet compleet, het zou een certificaatnummer moeten hebben.”
Adolfo Lemus, regiomanager van SmartWood voor Midden-Amerika en het Caribisch gebied, laat weten dat zijn bedrijf geen gecertificeerd hout voor Hacienda La Esperanza produceert. Hij wil dat de naam van SmartWoord verwijderd wordt van de website van Dennemans ‘hacienda’.
Denneman blijkt wel vaker een draai te geven aan de waarheid. Zo heeft hij op een contactenwebsite linkedin.com vermeld dat hij van 1968 tot 1972 heeft gestudeerd aan de Militaire Academie (Nederlandse Defensie Academie) in Breda. Eerste luitenant Ferry Robbers van de Nederlandse Defensie Academie laat desgevraagd in een reactie weten: “In ons archief zitten cijferlijsten van ene C.J.M. Denneman, geboortejaar 1949. Hieruit blijkt dat hij de studiejaren 1968-1969 en 1969-1970 op de KMA heeft doorgebracht. Van de overige studiejaren zijn geen cijferlijsten en slagingsberichten bekend.” Verder gaat hij door het leven als vermeend ‘bedrijfseconoom’. Maar, enige academische titel heeft Denneman niet, zo blijkt uit onderzoek.

Chantabel
Volgens een betrouwbare bron (van wie de naam bekend is bij de redactie) verzamelt Denneman chantabele mensen om zich heen, ‘zodat hij zeker weet dat ze nooit uit de school zullen klappen’. Hij gaat zelfs zover, aldus de bron, dat hij bij mensen gaat vissen naar informatie over hun liefdes- en seksleven. “Echt voor mij te doorzichtig, maar velen raken vertrouwd met hem, want hij vertelt dan over zijn slippertjes en seksleven en dan gaan anderen zich ook openen. Misselijkmakend. Denneman speelt ook mensen tegen elkaar uit, of neemt mensen die het alleen niet redden en maakt hen afhankelijk. Daarom doen ze hun mond niet open.”
De bron verstrekt ook een beeld van de ‘zakelijke’ werkwijze van Denneman. “Hij begint met een niet heel kapitaalkrachtige compagnon die zich deels inkoopt. Vervolgens worden beiden statutair directeur. Denneman, die op papier negentig procent van de aandelen in handen heeft, beweert de meeste cash in te zullen brengen. De volgende stap is dat op papier land wordt gekocht, er komen investeerders bij en die investeerders kopen op hun beurt het land. Denneman en zijn bedrijven betalen nooit het bedrag voor de negentig procent aandelen. Hij doet graag heel gewichtig over zijn financiële inbreng, maar die is marginaal. Vervolgens verkoopt hij met dikke winst de grond door, waar hij dus nooit voor heeft betaald, of heel weinig”, aldus de bron.
“Een accountant in Nederland timmert het dicht en zo gaat dit spel keer op keer door. En als er onvoldoende investeerders zijn om de grond af te betalen binnen de gestelde betalingstermijn, dan zegt Denneman bijvoorbeeld dat hij al zòveel heeft geïnvesteerd of dat de economie tegen zit. Hij zorgt dat zijn vriendjes aandelen hebben en macht, die zitten in al zijn landgoederen.”
Kortom, het lijkt op een gewiekste vorm van oplichting die net binnen de mazen van de wet blijft, zoals een ‘piramidespel’. Het gaat hem niet om het opzetten van projecten waar omzet gedraaid wordt, laat staan winst. Dit in scherpe tegenstelling tot normale bedrijven. Denneman gaat steeds de boer op met mooie praatjes, websites en gebruikt grote namen van ‘compagnons’. De aandeelhouders zijn hun geld daarna grotendeels kwijt; dat is standaard bij bedrijven die verlies lijden.
Overigens heeft Denneman naar alle waarschijnlijkheid ook nooit enig marktonderzoek gedaan, voor het project in Suriname. De Nederlander begrijpt waarschijnlijk niets van de Surinaamse toeristenmarkt. Kijkend naar bestaande toeristische projecten in Suriname, is een investering waarbij alleen al aan renteverlies 1.500 tot 2.000 euro per dag moet worden verdiend, volkomen onhaalbaar.
Om een goed beeld te krijgen van de huidige stand van zaken rond het landgoed, gaan we op zoek naar diverse betrokkenen.

Leugens en loze woorden
Snel ontstaat een beeld van fantasie, leugens, loze woorden, oplichting en rechtszaken van uiteenlopende schuldeisers. Bij diverse rechtszaken, aangespannen door mensen in vooral Nederland, die in zijn plan Landgoed Groot Mariënbosch hebben geïnvesteerd, zou het gaan om forse bedragen tot soms boven de 300.000 euro. Vanwege het feit dat diverse rechtszaken op dit moment lopen, willen de meeste schuldeisers niet reageren.
Dat Parbode in augustus 2010 over het Landgoed Groot Mariënbosch schreef dat het plan lucht is, blijkt bewaarheid te worden. Denneman reageerde furieus en zond Parbode een ingezonden brief: ‘Mariënbosch is geen luchtkasteel, doch een droom die nog steeds ‘with a little help of our friends’ werkelijkheid kan worden. Uw blad heeft er nu een nachtmerrie van gemaakt en daar doet u vooral veel Surinamers mee tekort’.
Volgens Denneman is er niets aan de hand: ‘Wat de door u zelf genoemde ‘meerdere woedende schuldeisers’ betreft, die allen voor aanzienlijke bedragen ‘het schip in’ zouden zijn gegaan? Dat kan naar het rijk der fabelen worden verwezen. Na de grote economische rampspoed medio 2009 in Suriname heb ik onder andere onze oorspronkelijk ambitieuze toekomstplannen in de koelkast gezet en de externe aandelenemissie van euro 7.000.0000 uitgesteld’.
Toch blijken die woedende schuldeisers er wel degelijk te zijn. Het architectenbureau Atlantic Architects in Paramaribo had in juli 2009 een ontwerpplan voor het project van Denneman ingediend. Vervolgens heeft het bureau nooit meer iets vernomen. Denneman zou volgens de architecten nog niet alle rekeningen hebben voldaan. Zelf zegt hij het contact met het architectenbureau ‘on hold’ te hebben gezet, nadat de rekeningen waren betaald. ‘Nadat alle plannen van Atlantic Architects op detailniveau te langen leste waren doorgerekend, ben ik er eens even goed voor gaan zitten. De schrik sloeg mij om het hart. Alle deelplannen van Atlantic Architects plus de volgens raadgevend ingenieursbureau Sunecon benodigde infrastructurele maatregelen, kwamen uit op de lieve integrale optelsom van euro 22.000.000. De waanzin ten top binnen mijn perceptie en bovendien in schril contrast met het tevoren door mij afgegeven werkbudget van euro 6.000.000! Ik heb knarsetandend ruim euro 45.000 aan Atlantic Architects betaald’.
Een woordvoerder van Atlantic Architects weerspreekt de uitleg van Denneman. “Atlantic Architects heeft opdracht gehad om een voorlopig ontwerp te maken op basis van het Programma van Eisen opgesteld in vierkante meters door de opdrachtgever, Landgoed Groot Mariënbosch, en nièt op basis van de genoemde zes of zeven miljoen euro totale investeringskosten. Die opdracht is uitgevoerd, ook naar tevredenheid van de opdrachtgever. Bovendien is Atlantic Architects, in tegenstelling tot wat de heer Denneman beweert, maar ten dele betaald.”
Hans Hanenberg, eigenaar van Babunhol River Resort, wordt door Denneman omschreven als een belangrijke contactpersoon in Suriname. Via de vrijmetselarij kwamen ze in april 2008 voor de eerste keer met elkaar in contact. Volgens Denneman werd ‘de onderlinge persoonlijke verstandhouding intenser, gebaseerd op wederzijds respect voor mens en natuur en bovenal op broederschap en groeiende vriendschap’. Hanenberg zou vervolgens erg enthousiast zijn geraakt over de ‘visie en missie van Cor Denneman’. Maar opnieuw blijken de woorden van Denneman volledig af te wijken van de werkelijkheid. Hanenberg: “Ik heb geen enkele bemoeienis meer met Denneman. De tijd ontbreekt me, maar er is ook nogal wat ruis rond de persoon Cor Denneman en ik wil op geen enkele wijze betrokken raken in die ruis. Denneman is begin dit jaar nog in Suriname geweest. Maar, ik heb hem niet gezien èn niet gesproken. Kijk, Denneman maakt misbruik van het in hem gestelde vertrouwen van mensen die hij benadert. Hij wil showen met mensen, met namen. Cor is een wollige man, hij uit zich in een stortvloed van mooie woorden. Ik wil dat hij mijn naam van zijn websites verwijderd. Of er ooit een schop in de grond gaat op Groot Mariënbosch? Neen!”

Een droom taxeren
Denneman zocht rond 2006 contact met beëdigd taxateur Ricar Tujeehut in Paramaribo. Hij wilde Groot Mariënbosch laten taxeren. Tujeehut kan zich zijn eerste ontmoeting met de Nederlander, vergezeld van een vrouwelijke zakenpartner, nog goed herinneren, vooral het wollige taalgebruik en de charme. “Ik heb niet de grond getaxeerd van het landgoed, maar eigenlijk de droom van Denneman. Hij diende een fantastisch plan in. Mijn vader zei meteen tegen mij, wees voorzichtig. Ik heb samen met Cor het landgoed bezocht, zodat ik ook een beeld kon krijgen en de droom van Denneman kon visualiseren. Maar goed, ik heb dus gewoon een droom getaxeerd.”
Tujeehut kan en mag als beëdigd taxateur geen mededelingen doen over het getaxeerde bedrag. Maar op de vraag of het ging om een bedrag van rond de 4,5 miljoen euro (een bedrag dat rondzoemt) wordt instemmend gereageerd. “Overigens ben ik, denk ik, één van de weinigen en misschien wel de enige die ooit door Denneman is betaald. Gelukkig. Maar ja, ik had hem ook gezegd, geen betaling, geen taxatie”, aldus Tujeehut. Hij heeft na de taxatie nooit meer iets van Denneman gehoord. Op de websites van Cor Denneman goochelt hij met cijfers. Er zou een publieke aandelenemissie anno 2010 zijn van zeven miljoen euro, ‘samen met De Surinaamsche Bank N.V. & Hakrinbank N.V. in tranches vanaf 7.000 euro’, aldus Denneman op zijn websites. Een telefoontje met één van de stafleden van de Hakrinbank geeft echter een heel ander beeld. De bank heeft nimmer welke financiële deals dan ooit met Denneman gesloten. “Ik hoor nu van Parbode dat wij door Denneman op zijn websites worden genoemd. Die informatie is echter niet gautoriseerd en het is ook een complete leugen. We hebben in het verleden wel eens verkennende gesprekken met die heer gevoerd, maar daarbij is het gebleven. De bank gaat contact opnemen met Denneman en eisen dat de naam Hakrinbank van zijn websites wordt verwijderd.”
Denneman blijft echter volhouden dat de Hakrinbank en De Surinaamsche Bank (DSB) wel degelijk een rol spelen in zijn droom. ‘Begin 2009 gingen wij ervan uit dat wij op basis van een LGM-aandelenemissie in Suriname euro 7.000.000 aan nieuw eigen vermogen konden aantrekken. Dit alles in nauwe samenwerking met zowel De Surinaamsche Bank bij monde van de heer drs. Sigmund Proeve als met de Hakrinbank bij monde van de heer drs. Jim Bousaid. In de lente van 2009 kwamen mij – ook bij monde van Hakrinbank-functionarissen – grote economische problemen in Suriname ter ore. Na rijp beraad heb ik dan ook in overleg met zowel Bousaid als met Proeve zelf besloten de beoogde aandelenemissie van euro 7.000.000 in Suriname uit te stellen, overigens niet af te stellen. Daarna werd ik zelf in financiële zin ‘natuurlijk’ ridder te voet, gezien de vele voorinvesteringen met het oog op de voornoemde aandelenemissie’. Het contact met de top van de Hakrinbank is volgens Denneman gecontinueerd in 2009 en 2010. In Nederland zouden zelfs gesprekken zijn gevoerd met Steven Coutinho, commercieel directeur van de Hakrinbank. Denneman: ‘Ook tijdens mijn vervolgreizen naar Suriname in november 2010 en in januari 2011 is dat contact verder geïntensiveerd’. Wie spreekt hier de waarheid: Cor Denneman of de topfunctionaris van de Hakrinbank? In reactie op de laatste beweringen van Denneman, laat diezelfde functionaris weten dat de bank ‘niet in een he said, she said-gehaal en getrek’ wil zitten met derden. “Ons standpunt is duidelijk.”

Geen enkel contact
Ook de directeur van de DSB, drs. Sigmund Proeve, zegt geen relatie met Denneman te hebben. “Indertijd is Cor Denneman bij ons langsgekomen, maar dat was voor De Surinaamsche Bank geen aanleiding om met hem enige bancaire relatie, in welke vorm dan ook, aan te gaan. Dit is de heer Cor Denneman ook duidelijk gemaakt. En reeds geruime tijd, in elk geval langer dan een jaar, is er ook geen enkel contact met hem geweest.”
Dennemans advocaat en ‘kapitein’ Albert Soedamah weigert op vragen te reageren. Hij meent dat rechtstreeks contact moet worden opgenomen met Denneman. Opmerkelijk natuurlijk dat een advocaat het niet aandurft uitlatingen te doen over de actuele stand van zaken. Het Landgoed Groot Mariënbosch blijft vooralsnog de natte droom van één persoon: Cor Denneman. Een charlatan, een hoogvlieger die laag valt, letterlijk.

Bij het verschijnen van dit artikel is Paul Kraaijer niet langer verbonden aan de Parbode.

0

Gedeeld