Daan Nigten (30)
Directeur Timber Around
Praat je over economische ontwikkeling, dan praat je vooral over ondernemers met durf. Hoe redden ze het in hun branche en wat onderscheidt hen? Deze maand: Daan Nigten, directeur van houtfabriek Timber Around NV en mede-initiatiefnemer van meubelmerk Samba.
Op een oud rijstveld te Houttuin zette Daan Nigten in 2008 eigenhandig een houten loods op. Het frame staat nog op een zanderige ondergrond, maar de houtverwerkingsfabriek is reeds twee jaar in bedrijf. Waar het zich eerst nog richtte op massieve panelen, is de interesse sinds kort verplaatst naar meubelen voor huis, tuin en op het werk. Samen met architect Gunnar Gullit lanceerde Nigten de meubellijn Samba met, zoals hij zelf zegt “als doel het bouwen van een sterk merk met mooie eenvoudige ontwerpen.”
Nigten verliet zes jaar geleden het Nederlandse dorp Nieuwveen en kwam naar Suriname. “Mijn vader verkocht vroeger auto’s aan Suriname. Een oud-medewerker begon hier in de jaren tachtig een autospuiterij. Al gauw schakelde hij over naar de houtbranche. Met die man zou ik samenwerken, maar uiteindelijk ben ik toch voor mezelf begonnen.”
Als vijftienjarige richtte Nigten in Nederland al zijn eerste bedrijf op. Hij noemde zichzelf disk jockey en trok langs feesten en partijen. Zes jaar later verkocht hij zijn inmiddels uit de voegen gegroeide inkomstenbron en begon met hulp van investeerders een zagerij. Dat liep echter mis.
Maar hij gaf de moed niet op en vond zijn weg naar Suriname. “In december 2010 zijn we begonnen met een expositie van onze meubels in het gebouw van TBL Cinemas. Sindsdien is het balletje echt gaan rollen. Het wordt nu een bedrijf met een reputatie en herkenbare producten, maar daar heb je tijd voor nodig”, aldus Nigten.
Op een kleine hectare grond werken zestien werknemers met moderne machines. Extra aandacht besteden zij aan het drogen van hout. “Negentig procent van de problemen met houten meubels zit in de vochtigheid van het hout. Dat hebben we vrij goed in de smiezen. We hebben een computergestuurde vochtmeter”, legt de directeur uit. “Voor Surinaamse begrippen hebben we een modern meubelbedrijf. Toch denk ik dat mensen de belangrijkste factor blijven, wat voor machines je ook hebt.”
Het bedrijf gebruikt als één van de weinige in Suriname een speciale techniek: het zogenaamde vingerlassen. “Misschien zijn we wel de enige in Suriname! In de zagerij, waar ik vroeger werkte, zag ik dat ze veel smal hout gewoon verbranden. Vanuit dat gegeven ben ik gaan denken en bedacht dat je de stukjes kan vingerlassen. Je plakt dan in de lengte stukken hout aan elkaar, daar maken we panelen van en daarvan worden weer onze binnenmeubelen gemaakt. Zo haal je veel meer hout uit een boomstam. De stukken die normaal niet gebruikt worden, verwerken we nu bewust.” Zo maakt Nigten ecologisch verantwoord houten meubels. Het hout dat wordt gebruikt, komt uit het stuwmeer en goed beheerde bossen. “We zijn een groen bedrijf”, stelt hij.
Hij richtte zich in eerste instantie vooral op de export naar bijvoorbeeld Aruba, Duitsland en Nederland. “Maar de lokale markt begint steeds belangrijker te worden voor ons bedrijf.” Tafels, stoelen, banken, plantenbakken van Samba zijn voornamelijk terug te vinden bij toeristische punten als Zus&Zo, Orange Blues Bar, de Hermitage Mall, Danpaati Resort en Tangelo. Momenteel werkt Nigten samen met architect Gullit aan het eerste bouwproject. Er wordt een nieuwe bar opgezet aan de terraszijde van hotel Torarica. Er is speciaal een scheepstimmerman voor overgekomen die het huidige personeel verder zal trainen in ‘timmermansvaardigheden’.
Zelf noemt Nigten het merk Samba exclusief maar toegankelijk. “Het is zeker te betalen. Het is maar net wat mensen bereid zijn om uit te geven voor echte kwaliteit. We hebben al een mooie tafel vanaf een half modaal maandsalaris, dus als je ervoor wilt sparen, is het zeker bereikbaar. Veel mensen hebben er echt wel wat voor over om die mooie tafel van Daan in hun voorzaal te hebben.” Momenteel maakt Nigten een lifestyle-brochure om het merk Samba heen. Hij werkt verder samen met Fernandes Klip en winkel De Kus. “Zien is kopen, dus ik ben blij met die samenwerking. We breiden het assortiment steeds verder uit. Het merk begint echt bekend te worden. Maar ik moet goed opletten dat ik door de drukte mijn leverafspraken op tijd kan nakomen, dus soms wordt er flink doorgewerkt. Mensen moeten op ons kunnen rekenen.”
Concurrentie
Suriname kent geen meubelvakschool. Daarom biedt Nigten zijn werknemers intern een opleiding aan. “Er zijn geweldige meubelmakers in dit land, maar het lijken er steeds minder te worden. Ik denk dat de meubelsector, hoe klein die ook is, een goede opleiding enorm zou toejuichen.” Nigten ziet vooral concurrentie in de Braziliaanse en Chinese meubelmakers. “Maar er zijn ook echt wel goede Surinaamse meubelmakers. Die hebben het vak echt in een bedrijf geleerd. Jammer is dat wanneer de mensen het vak in de smiezen hebben, ze vaak voor zichzelf beginnen.”
De meubelfabriek weet zich te onderscheiden van andere meubelmakers. Die zijn, volgens Nigten, gespecialiseerd in stukswerk en zijn bedrijf richt zich veelal op seriewerk. “Die insteek is redelijk on-Surinaams, maar ik vind dat je daar juist je winst haalt. Zo maak je zo efficiënt mogelijk twintig dezelfde tafels en niet alleen maar een tafel voor een losse klant voor de hoofdprijs. Binnen het Caribisch gebied hopen we daarmee een stevige positie op te bouwen.”
Potentie
“Suriname heeft als houtland gigantische potentie. We hebben de grootste dichtheid qua bossen, maar dat exporteren we met name naar Azië. Daarmee verscheep je letterlijk de werkgelegenheid. Waarom kan het niet hier verwerkt worden? Dat is veel efficiënter, zeker als je nagaat dat netto maar dertig procent van een boom wordt verwerkt in een meubel. Het is eigenlijk gekkigheid om die boom te exporteren. We doen dat echter toch, omdat arbeidskosten in dat soort landen vele malen lager zijn dan in Suriname. Er wordt wat efficiënter gewerkt. Het is logisch dat we dan exporteren, maar het zou echt goed zijn als we hier een meubelindustrie konden creëren.” Dat is precies wat Nigten van plan is. “Al kom ik zelf uit Nederland, ik geniet ervan dat ik kan zeggen dat onze meubels door Surinamers gemaakt worden; ik wil onze lokale klanten trots laten zijn op wat het land te bieden heeft.”
