Bijzondere Surinamers zijn een jaar na hun heengaan allerzins een terugblik waard. Opdat ze niet vergetene worden…
Iwan Vincent
Amatdasim
Paramaribo
12/12/1954 – 01/01/2011
Nieuwjaarsdag markeert het begin van een nieuw tijdperk. Voor Iwan Amatdasim (55) was het juist de afsluiting van een bewogen leven. Hij had enkele dagen daarvoor, wegens ziekte, zijn taken als directeur van het Militair Hospitaal overgedragen. Heel graag had hij zijn opvolger nog willen inwerken. Helaas is dat er niet meer van gekomen. Soejen, zijn vrouw, die bezig is het leven weer vorm te geven, zegt: “We kregen in september het bericht dat hij maagkanker had. We hebben een zware periode achter ons, waarin we met zijn lijden geconfronteerd werden. Hij moet enorme pijnen hebben doorstaan, maar hij wilde niet dat wij ons zorgen over hem zouden maken.”
Iwan was oudste uit een gezin van zeven kinderen. Zijn jongere broer, John, geeft aan dat Iwan altijd tenger was. Herinneringen ophalend, zegt hij: “Iwan was een jongeman met veel moed. Die houding heeft zeker ook bijgedragen aan zijn briljante carrière in het leger.” Iwan had uit zijn eerste relatie twee dochters, Sherryl en Kimberly. Soejen en Iwan kenden elkaar 23 jaar en uit hun huwelijk werden Yulian en Sue-Ann geboren. Zijn vrouw herinnert hem als de rust zelf, maar als het erop aankwam, handelde hij zeer kordaat: “Zijn gezin stond boven alles en hij cijferde zichzelf steeds weg. Het moest met ons goed gaan.”
Bij de aanstelling op 30 december van zijn opvolger, kolonel Yusuf Mohamed Said, voerde hij ook het woord, waarbij hij dank uitbracht aan allen met wie hij heeft mogen samenwerken. Hij werd op die dag ook bevorderd tot kolonel, de hoogste rang in het Nationaal Leger. De epauletten werden, op zijn verzoek, bevestigd door kolonel Ernst Mercuur. Vijfendertig jaar heeft hij in het leger gediend. Daar stond hij bekend als een vraagbaak. Overal waar hij werkte, drukte hij zijn stempel op de gang van zaken. Kenmerkend was zijn handschrift. Volgens een officier: “Een lust om geschreven stukken van hem te lezen. Het leek wel een kunstwerk.” Zijn heengaan kwam ondanks zijn slechte gezondheid voor velen als een verrassing. “Wij wisten dat hij heel ziek was, maar ik had niet verwacht dat het zo snel zou gebeuren”, aldus minister Lamure Latour van Defensie. Iwan heeft daarnaast ook gediend als lid van de Krijgsraad. De voorzitter van het orgaan, Cynthia Valstein-Montnor, noemde hem een zeer toegewijd lid. Zijn heengaan werd daarom ook in die kringen als een groot verlies ervaren. In het 8 decemberstrafproces fungeerde hij als militaire rechter.
In het maatschappelijk leven was hij als secretaris actief bij de vereniging Dolfijn. Georganiseerd als hij was, heeft hij alles voor zijn heengaan in orde gebracht. Zo liet hij een psycholoog komen die zowel hem als zijn gezin voorbereidde op het onvermijdelijke moment. Op 6 januari werd hij met militaire eer grafwaarts gedragen.
Nu populair
