De Parbode verwelkomt reacties van lezers. Bijdragen mogen een lengte hebben van maximaal 450 woorden.
Zend uw bijdrage naar redactie@parbode.com of lever hem af (digitaal) op ons kantoor aan de Wicherstraat 10A, Paramaribo.
De redactie behoudt zich het recht voor brieven in te korten of te weigeren.
Hoofdredacteur Euritha Tjan A Way maakt zich schuldig aan de devaluatie van het begrip trauma. Zij begint haar recensie (van het boek Het komt nooit meer goed, Parbode december 2011, red.) met de bewering dat Julian With zwaar getraumatiseerd is. Heeft zich in het leven van With een ernstige gebeurtenis voorgedaan die een trauma kan veroorzaken? Dat lezen we niet uit zijn boeken. Het voorbeeld dat Tjan A Way aanhaalt om haar bewering geloofwaardig te maken, is te belachelijk voor woorden.
Julian With schrijft boeken, omdat hij een zeer kritische intellectueel is die een broertje dood heeft aan achterlijkheid onder de Creolen (onderlinge discriminatie) en hij acht het noodzakelijk dat zij zich ontdoen van allerlei mythes waarmee zij de eigen vooruitgang frustreren. Een recensent die niet in staat is om dit in de boeken van With te herkennen, verstaat haar vak niet. Dus de bewering van Tjan A Way dat With als nasleep van een traumatische ervaring zich een podium heeft toegeëigend om een ieder te beledigen, illustreert dat zij niets begrepen heeft van zijn boeken.
With heeft naast psychologie ook Nederlands gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Wat is dan het probleem als hij publicisten op taalfouten wijst? Waarom kan mevrouw Tjan A Way, die haar brood verdient als journalist, geen waardering opbrengen voor With’s kritiek op het taalgebruik van Surinamers? In de jaren tachtig was er bij een Nederlandse krant een columnist, mr. Heldring, die één keer per maand taalfouten aanstipte, die in diverse kranten waren gepubliceerd. Zou deze man ook in het verleden beledigd zijn door een onderwijzer?
Tjan A Way schrijft dat het boek van Julian With zeer onsamenhangend is. Ik bestrijd dat. Juist de recensie is onsamenhangend. Een voorbeeld hiervan is de volgende zin: ‘Hoe het ook zij, de mislukkeling die hem dit heeft aangedaan, moet gestenigd worden, al is het alleen omdat de goede bedoelingen van Julian With nu ondergesneeuwd raken door zijn misplaatste superioriteitsgevoel’. Ik ben hoogopgeleid, maar kan niet begrijpen wat de recensent hiermee wil zeggen.
Met deze recensie duwt Tjan A Way de kwaliteit van Parbode ver omlaag. Armand Snijders, een witte Nederlander die weet hoe boekrecensies moeten worden geschreven, had moeten ingrijpen en de lezers van Parbode moeten behoeden voor deze ‘hate mail’. Ik hoop dat de Creoolse bevolking door dit soort artikelen doorkrijgt dat Julian With een juweel is dat zij moet koesteren, want als figuren als Tjan A Way op hem afgeven, dan is hij zeer zeker waardevol voor dat deel van de samenleving.
