Bijzondere Surinamers zijn een jaar na hun heengaan
alleszins een terugblik waard.
Opdat ze niet vergeten worden…
Galimo (Gai) Adjako
Salubanga (Boven Suriname)
Paramaribo 01/09/1969 – 29/10/2011
Velen zullen zich het tragische voorval van vorig jaar in de Saramaccastraat herinneren. Een winkelier sloeg een klant op het hoofd, waarvoor een woedende menigte daarna vergelding zocht. Het kostte de politie veel moeite om de mensenmassa rustig te houden. De politieauto werd zelfs met stenen bekogeld. Er volgde een schot om het oproer te bedwingen. Indirect werd daarbij Galimo, die op enige afstand stond, dodelijk geraakt. Iwan, zijn neef, kan het nog steeds niet geloven: “Galimo begeleidde die dag zijn schoonmoeder naar het Boven-Surinamegebied. Hij stond met de baby van zijn schoonzus op de arm. Gelukkig bleef de baby in leven”. Maana, Galimo’s vrouw, vertelt heel verdrietig: “Hij was die dag vrij van zijn werk. Al vroeg, terwijl ik nog in bed lag, bereidde hij pannenkoeken voor het gezin. We hadden toen vijf kinderen en ik was vijf maanden in verwachting van de zesde. Galimo bracht me een kopje thee en vertrok daarna naar de Saramaccastraat. Zijn nicht Emmelien noemt hem een rustige, lieve man, die veel van zijn vrouw en kinderen hield. Dat wordt door Iwan bevestigd: “Hij was de vredestichter in de familie. Geen man van dyugu dyugu.” Maana vroeg hem vaak hoe het mogelijk was dat hij haast nooit ruzie maakte. Zijn antwoorden waren steevast: ‘Gado seni mi fu du bun’ of ‘Efi yu ati bron, yu o owru snel’. Galimo is een typisch voorbeeld van een Marronjongen die naar Paramaribo kwam om verder te studeren. Hij was een goede student, maar verliet na de tweede klas het imeao, vanwege financiële problemen, vertelt Iwan. Zijn vrouw raakt niet uitgepraat over hem: “Gai was een harde werker. Hij heeft ruim 25 jaar bij Vitalo gewerkt.” Guilliamo Jodabier, zijn directe baas, herinnert hem als een man die altijd vrolijk was. Gai zorgde voor een aangename werksfeer. Hij had ook passie voor voetbal. Zowel Gai als Iwan was scheidsrechter bij de Surinaamse Voetbal Bond (SVB). Hij floot in de randdistricten, voor de Lelydorp Sportbond, op Billiton en in Brokopondo. Zijn vrouw is nu alleen met zes kinderen. Vooral de kleintjes vragen nog regelmatig indringend: ‘Waar is papa?’ Maar buurtbewoners laten Maana ervaren dat ze er niet alleen voor staat. Bij de begrafenis werd duidelijk hoe de Mijnzorgweg, waar hij 28 jaar gewoond had, hem op handen droeg. Een man van karakter, zei een buurvrouw. Een ander noemde hem een voorbeeld, een aanwinst voor de buurt. Het meest opmerkelijke is dat vredestichter Galimo op zo een wrede wijze aan zijn einde moest komen. Op zaterdag 12 november werd hij te ruste gelegd op de begraafplaats aan de Sawarieweg.
Nu populair
