Eerste slippertje
Iedere maand vertellen lezers
over de eerste keer dat zij
een scheve schaats reden
De witte ervaring
“Ik heb mijn vriendin een beha verkocht. Dat deed ik voordat ik cameraman werd, vrouwenondergoed verkopen. Zij heeft mij versierd. Ik ben daar veel te verlegen voor. Ik zie er stoerder uit dan ik daadwerkelijk ben. En ja, net als elke andere man heb ik een zwak voor vrouwen – ik kan maar moeilijk nee zeggen. Maanden later werd ik voor mijn werk uitgezonden om een opname te maken in het binnenland. De nieuwe stagiaire ging mee. Ze was niet lelijk, maar voor mij ook niet heel erg aantrekkelijk. Gewoontjes – zoals de meeste stagiaires eruit zien, maar dan met bruin haar. Myrtil, zo heette ze.
Ik ben geen grote prater en zij ook niet. Maar met haar ogen en blikken zei ze genoeg. De lange reis leek daardoor nog langer te duren en ik werd er zo ongemakkelijk van, dat ik soms moest lachen. Zij zag dat als een uitnodiging, alsof ik op haar inging. Ik kon alleen maar hopen dat het bij blikken zou blijven. Maar toen we op onze bestemming aankwamen, heeft ze de daad bij de blikken gevoegd, om het maar zo te zeggen. Nadat ze me had overgehaald om te zwemmen in de rivier, heeft ze me gepakt. Ze heeft niks gevraagd, ze begon me te kussen en toen is het gebeurd – vlak daar op de rivieroever. Het ging zo snel dat ik even niet wist wat er was gebeurd. ‘Seks’, zei ze simpel. ‘Ik ben een levensgenieter, ik ben jong en luister graag naar mijn lichaam’, zo omschreef ze het. Niks mis mee, vond ze. Maar voor mij was het toch een beetje cheap weet je. Maar toen ik haar vertelde van mijn vriendin, zei ze dat niet zij, maar ik me moest schamen. En daar had ze me. De dagen daarna werkten we gewoon alsof er niks gebeurd was. Myrtil had haar zwarte ervaring en ik zat met een witte in mijn maag! Hoe zou ik doen als ik mijn vriendin weer zou zien? Dat was mijn enige gedachte op de reis terug naar de stad. Mijn vriendin kwam me ophalen. Ik weet nog goed hoe ze glimlachte toen ze me zag. Maar ik keerde niet terug als dezelfde man. Of toch wel? Want zo zwak als ik was om nee te zeggen, was ik even zwak om ervoor uit te komen dat ik mijn vriendin had bedrogen. Mijn vriendin is ook een verlegen type. Het heeft haar heel wat moeite en beha’s gekost om mij toentertijd te versieren en dit verdiende ze niet. Maar ik wilde haar niet verliezen over iets dat nog geen tien minuten heeft geduurd. Het is nu inmiddels drie jaar geleden en sindsdien ben ik haar trouw gebleven. Die kracht heb ik wel gevonden.”