Toen&Nu
Suriname telt honderden oude gebouwen
met een mooie geschiedenis
St. Margarethaschool
1912 – 2013
Wie komend vanuit de Watermolenstraat op de splitsing met de Henck Arronstraat moet wachten bij het verkeerslicht, kijkt uit op een paar pareltjes van monumentale panden. Ze zijn eigendom van het Rooms-Katholieke Bisdom, maar worden verhuurd aan de overheid en consultancyorganisaties. In het meest linkse pand, op de hoek met de Monseigneur Wulfinghstraat, huist tegenwoordig het ministerie van Financiën. Het grote, witte herenhuis torent parmantig boven de verkeersdrukte uit en maakt een verlaten indruk.
Tot ver in de twintigste eeuw heeft dit pand als school gediend. De St. Louiseschool en later de St. Margarethaschool waren er gehuisvest. Hiervan is geen spoor meer terug te zien. De voormalige klaslokalen zijn omgebouwd tot kantoren, waar niet langer kinderen onrustig achter hun tafeltje zitten, maar ambtenaren zich geconcentreerd over papieren op hun bureau buigen. In de jaren vijftig was het gebouw in tweeën gedeeld. In het linkerdeel zaten de bovenbouwklassen van de St. Margarethaschool, het rechterdeel was van de nonnen en fungeerde als klooster. De gezusters Roosendaal onderhielden de school, maar omdat er in 1971 nog maar weinig jonge nonnen waren, werd het tijd om te ‘surinamiseren’. Florence Panday, zelf oud-leerling van de St. Margarethaschool, werd in dat jaar als schooldirectrice aangetrokken. “De zusters hadden hun werk goed gedaan en ik kwam daar als leek op een gerenommeerde uloschool. Ik was nog maar 27 jaar en heb echt op mijn tenen moeten lopen!”, herinnert zij zich. Omdat het gebouw te klein en bouwvallig werd, besloot de directrice in 1974 met haar vijfhonderd leerlingen naar de Verlengde Mahonylaan te verhuizen, en werd het in de jaren tachtig en negentig aan de overheid verhuurd. Het onderhoud bleef beperkt, waardoor de boel na vertrek van de ambtenaren er nog belabberder aan toe was. Jarenlang heeft het leeggestaan vanwege gebrek aan financiële middelen om het op te knappen. Omdat het gebouw als onderdeel van de historische binnenstad op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat, moest het in de oude stijl gerestaureerd worden en dat maakte het extra duur. Uiteindelijk is tussen 2008 en 2010 door middel van donaties en leningen alles gerenoveerd en nam in 2010 Financiën zijn intrek. Het enige wat nog herinnert aan het rooms-katholieke verleden is Maria, die versteend boven de vooringang naar de Watermolenstraat staart.