Een vraagje, misschien voor de les staatsinrichting: “Welk orgaan heeft de grootste politieke macht in Suriname?”
”Ja, het Sint Hanoeman College mag antwoorden.”
“Ehhh, het Nationale Assemblee…”
“Nee, het is fout en ook het antwoord. De meerderheid van de Assemblee beschermt de regering en de minderheid bestrijdt diezelfde regering. Iemand uit de groep?”
“De regering?”
“Nee, nog fouter… Ting…, de tijd is om. Iemand van de Shri Koendepoo school?”
“De Verenigde Volksvergadering?”
“Nee, die hebben soms eens in de vijf jaar wat macht, iemand uit de groep…?”
“De Nationale Militaire Raad.”
“Niet goed; die had wel een tijdje de macht, maar heeft die vooral door onderling gehaal en getrek, geschiet en geschoot, gecoup en getegencoup, verspeeld… ting… sorry, geen punten.”
Geen wonder dat de leerlingen uit bovenstaande fictie geen correct antwoord op de vraag konden geven. Het hoogste politieke orgaan in ons land heeft niet eens een officiële naam en is nergens bij wet geregeld. Het is dus een orgaan uit de informele sector. Toch beslist het in feite over de belangrijkste politieke kwesties, zoals: wie wordt er minister en wie niet? Welke minister treedt af en welke niet? Welke ambassadeursposten en Raden van Commissarissen worden door wie bemand enzovoorts.
Het antwoord: de verzameling van voorzitters van politieke partijen die in de coalitie zitten met namen zoals het Topberaad, het Voorzittersconvent, de Fronttop (een vriend van me paste hierbij steeds de regel ‘f = st’ toe, hoe ik hem ook corrigeerde) en tegenwoordig de Coalitietop. Deze top regelt ook de conflicterende belangen binnen de coalitie, lijmt eventuele breuken, strijkt plooien glad, waarbij eerder partijbelangen (lees de kliekjesbelangen) voorrang hebben boven het landsbelang. Hoewel leden van dit beraad het met de mond natuurlijk steeds andersom stellen.
Vandaar dat dit het stappenplan in Suriname is om politieke macht te verkrijgen: 1) Word voorzitter van een partij en blijf dat tot je dood! 2) Als geen partij beschikbaar is, dan stamp je er eentje (liefst vlak vóór een verkiezing) uit de grond; vandaar dat er zoveel partijen opgericht worden. 3) Heb je je partij, dan begin je links en rechts hoog van de toren te blazen en met wat verzamelde massa de aandacht te trekken. 4) Ga met bestaande grote partijen dealen om voorafgaand aan de verkiezing met hen en anderen in één of ander waterhoofdcombinatie (die ook nergens bij wet geregistreerd staat) zitting te nemen. (Pas wanneer dit pre-electoraal bundelen in de Kieswet verboden wordt, kunnen de kiezers beginnen met de opschoning van kiesverenigingetjes en blacklabel-kliekjes met al hun machtsgeile voorzittertjes -zie Nieuw Sranan-, want op eigen kracht halen ze niet meer dan dertig tot tweehonderd stemmen). 5) Je probeert dan met allerlei ellebogenwerk en gelobby een zo hoog mogelijke plaats op de verzamelde kandidatenlijst van die Waterhoofdcombinatie te krijgen, zodat je middels andermans stemmen en/of opschuiving nog net kan binnenglippen. 6) Als dat lukt en de Waterhoofdcombinatie weet regeermacht te krijgen, dan ben je deel van dat voorzittersconvent en ga je daar, afhankelijk van het aantal behaalde zetels, eisen stellen en zoveel als mogelijk proberen knikkers binnen te halen, natuurlijk in landsbelang.
Deze Voorzittersclub heeft in feite op heel wat punten meer macht dan de president, die vaak ook deelneemt aan dit convent. Waarom denkt u kon ‘Ronald-dacht-dat-hij-kon-sturen, net-zo-goed-als-de-chauffeur’ zijn minister van RGB niet ontslaan, terwijl zijn hele achterban daar om schreeuwde? Waarom denkt u moest ‘Die Kleine Indiaan’ zijn minister van RGB (the right man on the right place) juist wel ontslaan? Omdat die president in beide gevallen door bepaalde voorzitters in dit voorzittersconvent gechanteerd werd; hij zou anders met een verzwakte regeertoestand kunnen komen te zitten en dat zou de oppositie flink in de kaart spelen. Vandaar dat op kosten van de belastingbetaler de coalitievoorzitters midden maart een hele dag te Colakreek moesten vergaderen. Om zaken te lijmen en te regelen. Is daar ook niet een geheim Colakreekakkoord gesloten, zoals toen te Leonsberg? We zullen het gauw merken.
Nu populair
