Zo maakten we de afgelopen maand de verkiezingen van het Jeugdpar-lement mee. De conservatieve ’s landskrachten hoeven zich geen zorgen te maken: de politieke zombie-mentaliteit zal zich voortzetten. Jeugd-A-Sem-Lee: eerst frommelen met handtekeningen, dan gooien met holle frasen en goedkope slogans, dan de boel vervuilen met pamfletten en spandoeken, dan elkaar en elkaars materiaal bekladden, dan onproductief en zielig bekvechten, zoals die twee oudere Jeugd-A-Sem-Leeïsten, die Bouw-Fah en die Man-O-Rat (“Jij luistert niet” en “Jij praat veel en zegt niets!”), die zichzelf, elkaar en de jongeren effe flink belachelijk maakten op tv. Ze zijn al rijp fo die ekte A-Sem-blee.
En dan die stemming: sem plei als bij de ouderen: een groot deel is niet gemotiveerd om te gaan stemmen of weet niet hoe of op wie; dat deel wat wel gaat, stemt op leuke gezichten of op ‘wie wat fo me gaat doen’ of op ‘wie op me lijkt’. En als zij die op Bouw-Af lijken zich bundelen: niets aan de hand. Maar als zij die op Man-O-Rath lijken datzelfde doen, is het meteen: etnische blokvorming. Ach, elk volk krijgt de leiders die het waard is, no spang. En dan die DvdM (Debiel van de Maand): die gaat terwille van het koper een hoogspanningskabel van 6000 volt te lijf met een zaag: halve gare werd bijna hele gare. De buurt zonder stroom, terwijl de DvdM iets verderop stond te smeulen van de stroomstoot. Het is niet leuk, maar hoor ik velen niet zeggen:”Hai, hai, hai, kies’ing mooi!” Anderen zeggen:”Poti, ai hossel.” Ja, maar deze %$#&%-idioten rukken je watermeter weg en die ^%$#*-opkopers kopen maar, die koperkopers, die lokken dit soort koperdieven uit. Zelfs de loodzware antieke koperen bel van Mariënburg hebben ze gesloopt, net als de koperen bliksemafleiders van de hoogspanningsmasten.
Intussen blijven ze maar als gekken rijden en alles, vaak behalve zichzelf, doodslaan. Eentje slaat vijf auto’s kapot en twee vrouwen dood. Het gaspedaal: de grootste moordenaar. Kunnen ze dié niet te Boxel berechten? En dan komt het waarschuwende vingertje van de politie: “Jullie moeten niet te hard rijden, hoor. Is niet goed, hoor. Jullie moeten je rijgedrag veranderen, hoor!”
Je hoeft niet elke seconde van de dag in alle hoeken en gaten overal aanwezig te zijn, maar wel op spitsuren, tijdens de nachtelijke (kleine) uurtjes, op drukke wegen, zoals de Indira Dodenweg, en op drukke kruispunten. Keihard beboeten, geen genade, en de wagen in beslag nemen, niet alleen het rijbewijs. Of durft men dit harde beleid (geen woorden, maar boetes) niet uit te voeren, omdat men mensen wil beschermen? (zij die op zij lijken die zelf zo rijden??). Hoe hebben ze het in andere landen geleerd? Met woorden? Met bang zijn om hard tegen elkaar op te treden? Ach, kom nou!
Dan heeft een viezerik een kind met zijn eigen minderjarig kind verwekt. En mamma weigerde eerst haar kindje te geloven. Nu is ze grootmoeder, weigert ze dat ook te geloven? En pappa ontkent zelfs na de positieve uitslag van de meest betrouwbare test, de DNA-test. Pappah waz hangry? Mamma wasn’t hangry? Daughter was pregnant! Your pappah was your masrah but you mammah don’t know.
Intussen komt de volksopstand dankzij het grondig beleid van Lucky Michel, die dokt, zodat die puppet-on-a-string ad interim op last van Grondje-Pik-Paultje (“Ik kijk nu niet meer naar blote meisjes, maar naar blote percelen.”) een Bulldozeractie à la Richelieu op het Domeinkantoor kan houden. Alle obstakels wegdozeren. Onze mensen daar zetten: Tjikko and the crew. Wilde occupanten moeten weggedozerd worden, de verkiezing is toch nog ver weg. Vader Jacob, slaapt gij nog, zongen ze bij Volkshuisvesting. Wie is die Pah die slaapt? People are hungy fo grond, den kon weri foe ala taki sondro doe. Ze willen geen goedkope zoethoudertjes meer zoals die Haring en Bokking (Be-dee-ling), Gele en Groene spliterwten (CIS) of vitamineloze Melk van Poeder? Het arme volk wil nu waardevaste zoethouders: grond en huis. Hun ogen gaan (eindelijk) open!
Nu populair
