Schrijver en columnist RAPPA legt iedere maand de Surinaamse samenleving op de pijnbank
Ik zal u een typisch verhaaltje vertellen.
Er was eens een oplichter, hij heette meneer Djotih. Hij kwam wegens knevelarijen in de Penitentiaire Inrichting (voorheen Huis van Bewaring) terecht. Daarbinnen kon hij dankzij ‘enkele’ corrupte PA’s (Penitentiaire Ambtenaren, voorheen ‘cipiers’, nu Poenige of Paysah-Ambtenaren) van alles krijgen, zoals de zeer gewilde mobiele telefoon. Oplichter Djotih las in het ochtendblad (met djonko en koffie tot in z’n cel bezorgd) dat er een mevrouw adverteerde dat zij een dagopvang voor seniore burgers (voorheen ouden van dagen) was gestart. De dag daarop belde hij vanuit zijn cel, met z’n mobieltje die mevrouw op.
“Goedenmorrrge mevrouw, u spreekt met dokter Vreede, chirurg in het Academisch Ziekenhuis. Mijn bedlegerige moeder moet dringend opgevangen worden, maar ik zit nu in een operatie. Kunt u mij zestig srd (Surinaamse Dollar oftewel Sranan Dallah) aan beltegoed sturen, zodat ik vervoer en zo kan arrangeren om haar bij u te laten opnemen? Mijn nummer is 0887…enz.”
“Is goed dokter, ik doe dat meteen en maak alles in orde om uw moeder op te vangen. Dag dokter.”
Al gauw bleek: dag geld, want er bestond geen dokter Vreede. Die mevrouw deed aangifte bij de politie, maar daar hadden ze dringendere zaken om op te lossen. (Oow, dan moet in de wet staan: burgers, doe alleen aangifte voor dringende zaken, zoals vijf kilo coke van me gestolen, m’n cassa-ino beroofd, mijn goudtransportvliegtuigje gekaapt, enzovoorts). Die dagopvangmevrouw liet zich niet afschepen en ging naar de pers en haar geval haalde de voorpagina. Direct kwamen er allerlei goedkope excuses van betrokken instanties die betaald worden met taxpayers money: ‘Oplichting is maar een druppel op een gloeiend hete plaat van alle illegaliteit die zich in onze penitentiaire inrichtingen afspeelt’ en ‘Er gebeurt veel meer in de inrichtingen; ook drugs worden op regelmatige basis naar binnen gesmokkeld’. Waw, wat een openbaring, dat wisten we niet. Dat praat dus die oplichting vanuit de inrichting goed?
Of deze: ‘Het is moeilijk te achterhalen wie de daders zijn’ (Dus alleen als de daders makkelijk te achterhalen zijn, doen we wat).
‘Een kleine (ja, een hééél kleine) groep cipiers verleent hand- en spandiensten aan deze gedetineerden’ (Dus daarom kunnen we niets doen).
‘De celgenoten weten wie de oplichter is, maar die houden de kaken stijf op elkaar’ (Maar in andere gevallen lazen we hoe effectief de kaken, ribben en zo van gedetineerden ‘onstijfd’ werden, zodanig dat het gegil huizenver te horen was).
En nu, beste lezers, komt de oplossing: het ministerie van Justitie en Politie heeft een plan bij de regering ingediend om corruptie in de gevangenissen in te dammen door middel van digitale netwerken, camera’s en scanners. Kosten: ‘maar’ één punt twee miljoen Amerikaanse dollars, uit ons belastinggeld natuurlijk (Soema ow mik’a njang? Wie slaan hierbij hun slag?).
In elke tweederangs Amerikaanse maffiafilm kan je zien hoe dit soort digitale akkefietjes te omzeilen, te storen of uit te schakelen zijn, vooral als die ‘kleeeeine groep’ van corrupte PA-pa’s blijft bestaan.
Waarom geen mobielcallblocker (of bestaat die niet?) voor de hele inrichting en alleen maar de oude kabeltelefoon met wat lijnen uitbreiden? En elke gedetineerde die met een cel gepakt wordt, krijgt bij wet vijf jaar cel erbij. En die corrupte PA’s? Zelfde straf, plus ter voorkoming moet je ze bij binnenkomst en vertrek door Mossad Security tot het bot scannen, ook hun tassen en autokofferbak.
Verder een wekelijks rouleersysteem bij de cipiers toepassen. Dan ga je plotseling een vrachtlading aan goedkope en gezochte bezwaren horen en als de controlemaatregelen niet worden teruggedraaid: dan maar in staking gaan, net zoals toen NV Havenbeheer het verboden had dat douaniers met auto en al op het haventerrein mochten komen.
Dit is goedkoper en effectiever en wie zich ertegen verzet, is meteen verdacht, want de ‘grote’ niet-corrupte groep zal geen bezwaar tegen deze maatregelen hebben.
Bron: dWT van 21 januari 2012, pagina A1 en A4
Nu populair
