Faya Lobi – maart 2011
Het draait in het leven vooral om Faya (vuur) en Lobi (liefde)
Ik kan mij uit mijn Nederlandse kinderjaren nog vaag herinneren dat de zus van onze overburen werd vermoord door een psychopaat. Moord (of zelfmoord) bleef verder, tot mijn vertrek een kwart eeuw later naar Suriname, een ver-van-mijn-bed-fenomeen. Sindsdien is het tij echter behoorlijk gekeerd. Het aantal mensen dat ik hier op onnatuurlijke wijze dood heb zien gaan, overstijgt ieder voorstellingsvermogen.
Met ondernemer Parbho bijvoorbeeld zat ik te praten op het terras bij De Punt, nog geen uur voordat hij door een kogelregen uit een Uzi aan zijn einde kwam. Eén van de twee mannen die een paar jaar later in de buurt van diezelfde uitgaansgelegenheid werd geëxecuteerd, was de zwager van een goede vriend. Enkele jaren eerder had een kennis van mij de pech een moordlustige inbreker in zijn huis te treffen. En wie herinnert zich niet de lafhartige moord vorig jaar op bijenimker Van Deursen?
De dodelijke waslijst is lang, heel lang. Jaren geleden schreef ik een column voor een Nederlandse krant over het grote aantal onnatuurlijke sterfgevallen in Suriname. Niet wetende dat ik niet lang daarna binnen mijn eigen gezin zelf zou worden getroffen door de moord op mijn dertienjarige dochter Ximena. Op zo’n moment dringt de impact die een moord op nabestaanden heeft, bitterhard tot je door. En besef je ook hoe belangrijk het is dat de dader wordt gepakt en vele jaren weg moet teren achter tralies. Gelukkig worden de meeste zaken ook snel opgelost, inclusief die van mijn dochter, maar in sommige gevallen leven de achterblijvers met de grote vraag wie achter de dood van hun geliefde zit. Zoals in de zaak van de dubbele moord bij De Punt. Wie het bovenstaande leest, zal geneigd zijn te concluderen dat Suriname een ongezonde moordplek is. Het tegendeel is echter waar; in de regio behoren we tot de landen waar de minste levensberovingen worden geregistreerd. Maar doordat de bevolking zo klein en relatief hecht is, is de schok na een moord groter. Iedereen kent iedereen en als jij het slachtoffer niet hebt gekend, dan ken je wel weer een neef, achternicht of vage kennis die weet om wie het gaat. Ik hoop in ieder geval dat er eindelijk eens een paar maanden de revue passeren zonder dat iemand uit mijn directe of indirecte omgeving door toedoen van een ander het leven laat.