Kan iemand mij uitleggen waarom er geen goede afro-Surinaamse mannen in het openbaar bestuur te vinden zijn? Amsterdam heeft een nieuwe wethouder en opnieuw is het een vrouw. Hennah Buyne (PvdA) treedt in de voetsporen van Laetitia Griffith en Hannah Belliot. Net als haar voorgangers maakt zij van meet af aan indruk als een zelfverzekerde, intelligente, zelfstandige en sterke vrouw, die zich de kaas niet van het brood zal laten eten. De vraag blijft: waar zijn toch die afro-Surinaamse mannen?
In het stadsbestuur is Buyne de opvolger van AhmedAboutaleb, de wethouder die zich manifesteerde als crisismanager van formaat inde stormachtige weken na de moord op Theo van Gogh door Mohammed B. Aboutalebwist de hoog opgelopen spanningen in de stad terug te brengen door zijnMarokkaanse gemeenschap er flink van langs te geven.
Aboutaleb zit inmiddels als staatssecretaris in Den Haag.Maar zijn rol in de stad is met verve overgenomen door Ahmed Marcouch, devoorzitter van het stadsdeel Slotervaart. Oud-politieman Marcouch geldt net alsAboutaleb als een strenge bruggenbouwer. Hij komt op voor de Marokkaansegemeenschap, maar aarzelt niet om de ouders van jeugdige criminelen tijdenshuisbezoeken de mantel uit te vegen. De aanpak van Marcouch is doeltreffend.Voor veel Amsterdammers is het bovendien een prettige wetenschap dat deMarokkaanse stadgenoten ook te horen krijgen waar zij steken laten vallen. Eris, voor het eerst in tientallen jaren, iets van communicatie op gang aan hetkomen tussen twee bevolkingsgroepen die elkaar maar moeilijk verstaan enbegrijpen.
Binnen de afro-Surinaamse gemeenschap wordt met afgunstgekeken naar de positie van de Marokkaanse gemeenschap. Gaat er niet erg veelaandacht en overheidsgeld naar de Marokkanen in de stad? Maar het leidt gelukkigook tot zelfkritiek, zoals te horen viel tijdens een debatje in de Bijlmer.Surinaamse bestuurders, was de harde conclusie, kunnen nog veel leren van deMarcouch-methode. Zij komen namelijk nauwelijks op voor de eigen achterban uitvrees voor beschuldigingen van vriendjespolitiek, en lopen tegelijkertijd meteen grote boog om alle problemen heen uit angst diezelfde achterban te kwetsen.En problemen zijn er genoeg binnen de Surinaamse gemeenschap: armoede,werkloosheid, alcoholisme, drugsgebruik, criminaliteit, tienerprostitutie engeweld. Waar blijft de afro-Surinaamse bestuurder met ballen die, naar hetvoorbeeld van Marcouch, ouders in de Bijlmer thuis gaat vertellen dat zij betervoor hun kinderen dienen te zorgen, en snel een beetje? En ja, die afro-Surinaamsebestuurder met ballen zal naar alle waarschijnlijkheid wel een vrouw zijn. Daarmoeten de mannen maar eens over nadenken.
De auteuris journalist bij dagblad Het Parool in Amsterdam
Nu populair
