Muziek maken op je gevoel
South South West behoort tot de top in Suriname. De naam vande band is overgenomen uit de titel van het bekende boek van Albert Helman.Tijdens oudjaar reden ze weer met hun soundtruck door de binnenstad. Tweestonfutu’s, Errol de la Fuente en John Lie A Kwie, vertellen over het verledenen succes van de muziekformatie.
Het begon meer dan twintigjaar geleden met een groep jeugdige muzikanten die regelmatig op Rainville bijelkaar kwamen om te spelen. Jammen was toen in, maar de groep wilde naar buitentreden en had een voortrekker nodig, iemand met ervaring. Voor Albert Calor,initiatiefnemer en bedenker van de naam South South West, lag het voor de handom Errol als familielid en ex-zanger van de populaire band Nice & Easy inte lijven.
“Ik wilde niet, maar op een gegeven moment was er een bonteavond op komst en ze wisten toen niet hoe of wat. Ik besloot ze maar te helpenen gaf ze elk hetzelfde bandje met populaire nummers om te oefenen. We hebbendie avond gespeeld en het was geslaagd. Daarna ben ik met ze doorgegaan.” MetErrol aan het hoofd kwam de band goed op de rails: de aanbiedingen stroomdenbinnen en instrumenten werden aangeschaft en niet meer geleend.
Een jaar later werden de gelederen van de zeven man formatiegesloten met de binnenkomst van John. “Ik heb het als bandleider een paar jarenvolgehouden, ondanks dat ik meer in Brazilië verbleef voor mijn handel inmedicijnen. De vluchten kwamen toen op de vrijdag om negen uur ’s avonds aan endan was het gelijk van Zanderij naar de band, die op mij stond te wachten om tebeginnen. Vrijdag, zaterdag, zondag speelden we en dan was ik dinsdag weer weg naar Brazilië!”
Errol bouwde zijn hectische schema langzaam af, liet de zangmeer en meer over aan de anderen en na de vliegtuigcrash in 1989 droeg hij deleiding over aan John die sindsdien het gezicht van South South West werd. Eenniet eenvoudige taak. John noemt zaken als het repertoire samenstellen,reserveringen maken, instrumenten aanschaffen, zorgen voor de kleding en alsleider een oogje houden op de band. “Het gedrag van de leden en de kwaliteitvooral, want South South West staat hoog aangeschreven.” Op de vraag of ze ervan kunnen bestaan, krijg ik ‘nee’ als antwoord. “Van de band kan je nietleven, het is echt voor de hobby.”
Tarief
“Een goede 5-string gitaar”, zegt John, “kost al 2.000 USdollar en die gaat niet een lifetime mee want de steel raakt op den duur krom.Dan lukt het niet meer om het goed af te stellen en een keyboard kan niemandrepareren hier; wegsturen is bijna niet te doen, dus: nieuwe kopen maar.” Deband hanteert het gangbare tarief van 750 US dollar voor een avond. “Hoger gaankan niet, dan worden we bijna de deur uitgeschopt!”
South South West bestaat niet alleen uit muzikanten. “Jehebt de roadcrew die de instrumenten opzet en de volgende dag opruimt en danzijn er de soundengineers die de geluiden voor en tijdens het spelen moetenmixen en balanceren.” In de huidige formatie is er nog één bij uit debeginperiode: gitarist Maarten Resosemito. Stonfutu, Robby Tjon En Fa, is ereen jaar geleden uit gestapt.
Thelma
De band was vroeger tot in alle hoeken van het land tevinden. Nu gebeurt dat selectief. Voor een huwelijk of verjaardag willen deleden de buurt nog wel eens op zijn kop zetten. Errol herinnert zich nog huneerste internationale optreden in 1989 in Nederland. Er zouden in totaal nogzes volgen. De groep maakte ook furore dichter bij huis: de NederlandseAntillen, de West-Indische eilanden en de buurlanden Guyana, Frans-Guyana enBrazilië. Plaatsen als Miami en New York ontbreken ook niet op het rijtje.
“Aan deze man, Henk Giser, hebben we heel veel te dankengehad,” zegt John. “Hij was een vertegenwoordiger van de UNDP en zag ons eenkeer soca spelen op het plein.” Giser, sterk onder de indruk, bracht de band incontact met de muziekwereld in Trinidad. “We vlogen over voor de opnames van de‘Fawaka’ cd, maar ook om de Caribische sfeer te proeven”, legt Errol uit. “Watwe eruit kregen, was een soca met Surinaamse beat”, voegt John er trots aan toe. Het nummer ‘Thelma’ sloeg aanen stond maar liefst zes weken lang in de Caribbean Top-20.
In het jaar 2000 volgde hun eerste live optreden inTrinidad. Buureiland Barbados zag dat en liet op haar beurt de band overkomen.In New York werd ‘Thelma’ ook bekend nadat een dj uit Trinidad het nummerdraaide. Binnen de kortste tijd wist de Caribische gemeenschap in New York waarSouth South West vandaan kwam. Van beide toonaangevende eilanden op het gebiedvan socamuziek zou het overigens niet bij één uitnodiging blijven.
Soundtruck
Wat bij John na het tweede optreden in 2003 op Trinidadgrote indruk had gemaakt, was de soundtruck: muziek spelen op een tot podiumomgebouwde truck. “Het is fantastisch om te zien! De mensen raken met carnavaluit hun bol en dansen van zeven tot zeven achter de truck aan -nonstop!” Debandleider wilde dat introduceren in Suriname, op elke oudejaarsdag, “want danis het ‘carnaval’ voor Suriname.”
Maar de knowhow was er niet en het equipement ontbrak. “Hetis niet zo eenvoudig als het lijkt. De truck moet worden omgebouwd, met een verdiepingerbij, en daarvoor heb je veel laswerk nodig.” John noemt een hyster, tot zelfseen hijskraan om de apparatuur en generatoren op de truck te krijgen. “Ik hebfoto’s en filmopnames gemaakt om te weten hoe zo’n truck moet worden omgebouwden om eerlijk te zijn vind ik het geen succes voor Suriname want ik had tochwel navolging van de anderen verwacht.” Daarmee bedoelt hij een schakel vanrijdende podia door de straten. Het was eind december voor de vierdeachtereenvolgend keer dat South South West op oudjaar met de soundtruck door destad rondtrok.
Sociaal
Dat de muzikanten lol hebben, is niet alleen aan hen te zienmaar ook aan het bijna vijfentwintig jarig bestaan van de band. Wat velen nietweten is dat de band een stichting is en ook veel sociaal werk doet in de vormvan optredens voor tehuizen, de gevangenis, het kosteloos uitlenen vangeluidsapparatuur aan kerkconcerten, de politiekapel en de Lions. Bij deSpecial Olympics Day is South South West er meestal bij voor een feestelijkeafsluiting. Op Wereld Aidsdag dringt de boodschap van hun speciaal daarvoorgemaakte aids socanummer op muzikale wijze door tot het bewustzijn van deaanwezigen.
Wat de veteranen een voldaan gevoel geeft, is het feit datSouth South West er ook voor staat om jonge muzikanten klaar te maken voor hethoogste in de muziek. “Ja”, zegt Errol bedaard, “veel mensen die hetconservatorium in Nederland of Amerika hebben gehaald, komen van South SouthWest.” John moet hem daarbij helpen, er zijn teveel namen: Harvey Wirth, DannyDay, Frank Breeveld, Ryan Waggelmans, Ernesto Dal, de familie Muringen, dekapelmeester van het KPS en nog vele anderen. Het uitgetreden lid Robby Tjon EnFa is nu als muziekleraar verbonden aan de Volks Muziekschool.
De gevierde band heeft tot nu toe vijf cd’s uitgebracht.Maar op de vraag wat hun leiders zelf aan bagage hebben, weet Errol niet verderte komen dan wat vioolles toen hij nog een jongen was. Zijn collega maakt hetnog bonter: “Muziekles? Nee, nooit gehad! Gewoon op gevoel!”