Het had zo mooi kunnen zijn: op 1 juli een echt Surinaams slavernijmonument onthullen. Maar het gebeurt niet. Reden: onenigheid tussen verschillende organisaties, gekibbel over wat het mag kosten en wie wel of niet mag of moet meebetalen. Met als gevolg een klucht van monumentaal formaat.
En dat terwijl kunstenaar Erwin de Vries al jaren een ontwerp klaar heeft liggen. Met de herdenking van 150 jaar afschaffing slavernij in zicht, leek de laatste maanden het vuurtje weer aangewakkerd te zijn. Een vuurtje dat president Desi Bouterse op 25 februari nog eens extra opstookte: 1 juli was zeker haalbaar, maar lanti had daar geen geld voor over. De Surinamers moesten zelf maar een bijdrage leveren, zo zei hij bij de herdenking van de staatsgreep van 1980. Hij zou zelfs een kleurkaartenactie op touw laten zetten om geld in te zamelen.
Mensen die oprecht bereid zijn om geld te geven, zien inmiddels door de bomen het bos niet meer en weten niet waar en hoe ze hun bijdrage kunnen inleveren. Bij Bouterse met zijn kleurkaarten? Bij Barryl Biekman in Nederland? Bij Rudi Bottse (die juist geen donaties vanuit Nederland wil hebben, de Surinaamse nazaten krijgen het zelf wel voor elkaar)? Bij Armand Zunder of via de Hakrinbank bij Winston Wirht? U mag het zeggen. Voor een weloverwogen besluit leest u eerst Parbode natuurlijk. Vanaf 1 juni in de winkel!
Nu populair
