Dat de Nederlandse regering alleen spijt betuigd heeft voor het slavernijverleden was een beetje een tegenvaller. Een excuus was toch meer op zijn plaats geweest, en het blijft de vraag wat de overwegingen zijn geweest dit niet te doen. Wij gokken op de angst voor mogelijke juridische gevolgen: herstelbetalingen.
En dat komt op dit moment niet zo goed uit natuurlijk, een extra kostenpost in tijden van crisis. Des te opmerkelijker waren de opmerkingen van president Bouterse: vrijheid ontstaat in de geest en wij vergeven Nederland! Een groots gebaar dat laatste, zo lijkt het in elk geval op het eerste gezicht. Het is alleen wel erg in tegenspraak met de houding naar Nederland tot nu toe. Het is ook een beetje wrang dat die uitspraak komt van iemand die toch nooit zo’n voorstander is geweest van vrijheid in denken – niet in de jaren tachtig en ook niet vorig jaar, toen hij andersdenkenden nog uitmaakte voor ‘staatsvijanden’. Zou onze president werkelijk het licht hebben gezien? Heeft hij dringend iets nodig uit Holland? Of heeft hij gewoon een betere ghostwriter? Gezien de geschiedenis hopen wij voor het eerste, maar vrezen wij voor het laatste.
Nu populair
